Πολιτικός «δεινόσαυρος», ο μόνος δηλωμένος σοσιαλιστής γερουσιαστής
της Αμερικής εμφανιζόταν σαν κατάλοιπο μιας εποχής οριστικά
ξεπερασμένης. Ωστόσο, η υποψηφιότητά του εξελίχθηκε σε πολιτικό
φαινόμενο, αφορμή για να έρθει στο προσκήνιο ένα πραγματικό κίνημα
λαϊκής βάσης. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ποικίλες συλλογικότητες
αγκάλιασαν τον ριζοσπάστη πολιτικό που εναντιώνεται στους πολέμους της
υπερδύναμης, προτείνει κατώτατο ωρομίσθιο 15 δολαρίων, νομιμοποίηση των
μεταναστών και ρήξη με τη Γουόλ Στριτ.
Παρά την αλματώδη άνοδο της δημοτικότητάς του, το τελευταίο διάστημα, ο Μπέρνι Σάντερς εξακολουθεί να θεωρείται αουτσάιντερ αυτής της αναμέτρησης, όπου το σχεδόν ακλόνητο φαβορί –πάντα για το χρίσμα των Δημοκρατικών– ακούει στο όνομα Χίλαρι Κλίντον. Ενα άλλο «αουτσάιντερ», όμως, με παρόμοια, από πολλές απόψεις, χαρακτηριστικά, έχει καταλήξει να αντιμετωπίζεται, εσχάτως, ως φαβορί από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα γραφεία στοιχημάτων του Λονδίνου. Μιλάμε για τον Τζέρεμι Κόρμπιν, υποψήφιο για τη διαδοχή του Εντ Μίλιμπαντ στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος Βρετανίας. Η μακρόσυρτη, εσωκομματική διαδικασία εκλογής έχει ήδη αρχίσει και στις 12 Σεπτεμβρίου θα γνωρίσουμε αν νικητής θα είναι ο Κόρμπιν ή κάποιος εκ των τριών ανθυποψηφίων του.
Οπως ο Σάντερς, έτσι και ο 66χρονος Κόρμπιν ανήκει στην παλαιά φρουρά του κόμματός του – εκπροσωπεί την περιφέρεια του Ισλιγκτον (βόρειο Λονδίνο) στη Βουλή των Κοινοτήτων από το 1983. Οπως ο Σάντερς αποτελεί, τρόπον τινά, έναν «αντι-Ομπάμα» των Δημοκρατικών, έτσι και ο Κόρμπιν εμφανίζεται σαν «αντι- Μπλερ» των Εργατικών. Ελάχιστα χαρισματικός, με τα συμβατικά κριτήρια, στο πεδίο της επικοινωνίας και πολύ ριζοσπαστικότερος στις πολιτικές επιλογές του: φλογερός αντίπαλος του πολέμου στο Ιράκ, προτείνει την απομάκρυνση των βρετανικών πυρηνικών όπλων, δραστική φορολογία των πλουσίων, τύπωμα χρήματος για μεγάλα επενδυτικά προγράμματα, επανεθνικοποίηση σιδηροδρόμων, ενέργειας και τραπεζών, κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια.
Ανάκληση από την εφεδρεία
Η σοβαρή, κατά τα φαινόμενα, πιθανότητα ανάδειξης του αριστερού «αντάρτη» σε ηγέτη του Εργατικού Κόμματος έθεσε σε κατάσταση συναγερμού τα συστημικά μίντια και το κομματικό κατεστημένο, το οποίο ανακάλεσε από την εφεδρεία όλους τους εκσυγχρονιστές βαρέων βαρών. Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν χαρακτήρισαν την ενδεχόμενη εκλογή Κόρμπιν ως πολιτική «αυτοκτονία» του κόμματος, υποστηρίζοντας ότι με τόσο ριζοσπαστικές θέσεις θα χάσει τον κεντρώο χώρο και θα κατατροπωθεί στις επόμενες εκλογές από τους Συντηρητικούς. Ολες οι φιλικές προς τους Εργατικούς εφημερίδες τάσσονται εναντίον του Κόρμπιν, ο οποίος είναι ζήτημα αν υποστηρίζεται από 20 βουλευτές του κόμματος σε σύνολο 232.
Ωστόσο, όσο περισσότερο χτυπούν τον Τζέρεμι Κόρμπιν κέντρα και πολιτικοί του κατεστημένου, τόσο περισσότερο ανεβάζουν τη δημοτικότητά του στην κοινωνική βάση των Εργατικών. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η συμμετοχή στην προεκλογική του καμπάνια ανθρώπων της νέας γενιάς, την οποία βαθυστόχαστοι αναλυτές είχαν ξεγράψει σαν «απολίτικη». Η θέση του Κόρμπιν ενισχύθηκε σοβαρά την περασμένη Κυριακή, όταν περισσότεροι από 40 οικονομολόγοι κύρους υιοθέτησαν το οικονομικό του πρόγραμμα, αποδομώντας τα επιχειρήματα περί «λαϊκισμού» και «αριστερισμού».
Οπως έγραψε, από τις στήλες του Guardian, ο Σέιμους Μάιλν: «Εχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ανταρσία, η οποία καιρό τώρα έψαχνε κάποιο πρόσωπο να προσδεθεί πάνω του και το βρήκε στον Τζέρεμι Κόρμπιν». Κι όπως συμπληρώνει από τις ίδιες στήλες ένας άλλος αναλυτής, ο Τζορτζ Μονμπάιοτ: «Η πολιτική καθαρότητα του Κόρμπιν εξηγεί γιατί τόσος κόσμος που είχε απομακρυνθεί από το Εργατικό Κόμμα, επιστρέφει τώρα σ’ αυτό. Ο κόσμος επιστρέφει γιατί βλέπει κάποιον που μένει σταθερός στις θέσεις του, θέσεις που είναι προς όφελος του λαού και δεν επινοήθηκαν από κουρδισμένα, κοστουμαρισμένα ανθρωπάκια».
Παρά την αλματώδη άνοδο της δημοτικότητάς του, το τελευταίο διάστημα, ο Μπέρνι Σάντερς εξακολουθεί να θεωρείται αουτσάιντερ αυτής της αναμέτρησης, όπου το σχεδόν ακλόνητο φαβορί –πάντα για το χρίσμα των Δημοκρατικών– ακούει στο όνομα Χίλαρι Κλίντον. Ενα άλλο «αουτσάιντερ», όμως, με παρόμοια, από πολλές απόψεις, χαρακτηριστικά, έχει καταλήξει να αντιμετωπίζεται, εσχάτως, ως φαβορί από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα γραφεία στοιχημάτων του Λονδίνου. Μιλάμε για τον Τζέρεμι Κόρμπιν, υποψήφιο για τη διαδοχή του Εντ Μίλιμπαντ στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος Βρετανίας. Η μακρόσυρτη, εσωκομματική διαδικασία εκλογής έχει ήδη αρχίσει και στις 12 Σεπτεμβρίου θα γνωρίσουμε αν νικητής θα είναι ο Κόρμπιν ή κάποιος εκ των τριών ανθυποψηφίων του.
Οπως ο Σάντερς, έτσι και ο 66χρονος Κόρμπιν ανήκει στην παλαιά φρουρά του κόμματός του – εκπροσωπεί την περιφέρεια του Ισλιγκτον (βόρειο Λονδίνο) στη Βουλή των Κοινοτήτων από το 1983. Οπως ο Σάντερς αποτελεί, τρόπον τινά, έναν «αντι-Ομπάμα» των Δημοκρατικών, έτσι και ο Κόρμπιν εμφανίζεται σαν «αντι- Μπλερ» των Εργατικών. Ελάχιστα χαρισματικός, με τα συμβατικά κριτήρια, στο πεδίο της επικοινωνίας και πολύ ριζοσπαστικότερος στις πολιτικές επιλογές του: φλογερός αντίπαλος του πολέμου στο Ιράκ, προτείνει την απομάκρυνση των βρετανικών πυρηνικών όπλων, δραστική φορολογία των πλουσίων, τύπωμα χρήματος για μεγάλα επενδυτικά προγράμματα, επανεθνικοποίηση σιδηροδρόμων, ενέργειας και τραπεζών, κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια.
Ανάκληση από την εφεδρεία
Η σοβαρή, κατά τα φαινόμενα, πιθανότητα ανάδειξης του αριστερού «αντάρτη» σε ηγέτη του Εργατικού Κόμματος έθεσε σε κατάσταση συναγερμού τα συστημικά μίντια και το κομματικό κατεστημένο, το οποίο ανακάλεσε από την εφεδρεία όλους τους εκσυγχρονιστές βαρέων βαρών. Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν χαρακτήρισαν την ενδεχόμενη εκλογή Κόρμπιν ως πολιτική «αυτοκτονία» του κόμματος, υποστηρίζοντας ότι με τόσο ριζοσπαστικές θέσεις θα χάσει τον κεντρώο χώρο και θα κατατροπωθεί στις επόμενες εκλογές από τους Συντηρητικούς. Ολες οι φιλικές προς τους Εργατικούς εφημερίδες τάσσονται εναντίον του Κόρμπιν, ο οποίος είναι ζήτημα αν υποστηρίζεται από 20 βουλευτές του κόμματος σε σύνολο 232.
Ωστόσο, όσο περισσότερο χτυπούν τον Τζέρεμι Κόρμπιν κέντρα και πολιτικοί του κατεστημένου, τόσο περισσότερο ανεβάζουν τη δημοτικότητά του στην κοινωνική βάση των Εργατικών. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η συμμετοχή στην προεκλογική του καμπάνια ανθρώπων της νέας γενιάς, την οποία βαθυστόχαστοι αναλυτές είχαν ξεγράψει σαν «απολίτικη». Η θέση του Κόρμπιν ενισχύθηκε σοβαρά την περασμένη Κυριακή, όταν περισσότεροι από 40 οικονομολόγοι κύρους υιοθέτησαν το οικονομικό του πρόγραμμα, αποδομώντας τα επιχειρήματα περί «λαϊκισμού» και «αριστερισμού».
Οπως έγραψε, από τις στήλες του Guardian, ο Σέιμους Μάιλν: «Εχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ανταρσία, η οποία καιρό τώρα έψαχνε κάποιο πρόσωπο να προσδεθεί πάνω του και το βρήκε στον Τζέρεμι Κόρμπιν». Κι όπως συμπληρώνει από τις ίδιες στήλες ένας άλλος αναλυτής, ο Τζορτζ Μονμπάιοτ: «Η πολιτική καθαρότητα του Κόρμπιν εξηγεί γιατί τόσος κόσμος που είχε απομακρυνθεί από το Εργατικό Κόμμα, επιστρέφει τώρα σ’ αυτό. Ο κόσμος επιστρέφει γιατί βλέπει κάποιον που μένει σταθερός στις θέσεις του, θέσεις που είναι προς όφελος του λαού και δεν επινοήθηκαν από κουρδισμένα, κοστουμαρισμένα ανθρωπάκια».
