Στη συνέχεια, η διαμάχη για το μέλλον ΕΕ - Ευρωζώνης, όπου προφανώς οι προτάσεις Ολάντ και Μακρόν για κυβέρνηση της Ευρωζώνης προκαλούν αλλεργία στο Λονδίνο, παρά το γεγονός ότι η χώρα είναι εκτός ΟΝΕ, καθώς πρώτο βήμα προς τη συγκρότηση ενιαίας υπερεθνικής εκτελεστικής εξουσίας για τους «19» του κοινού νομίσματος θα είναι η ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μια εξέλιξη που αφορά όχι μόνον τη Βρετανία αλλά και τις άλλες οκτώ εκτός ευρώ χώρες-μέλη της ΕΕ.
Το μόνο πεδίο που θα μπορούσε να διευκολύνει τον Κάμερον δεν είναι άλλο από την υλοποίηση Σόιμπλε για αφαίρεση αρμοδιοτήτων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με το Λονδίνο να προσπαθεί να προσθέσει κάποια δικά του αιτήματα ώστε η Ντάουνινγκ Στριτ να μπορεί να ισχυρίζεται ότι πέτυχε επιστροφή εθνικής κυριαρχίας.
Η αμφίδρομη σχέση Βρετανίας και ΕΕ - Ευρωζώνης είναι φανερή: όλες οι πτυχές της κρίσης στην ΕΕ των «28» και την Ευρωζώνη των «19» εκ των πραγμάτων πριμοδοτούν την ψήφο υπέρ της αποχώρησης του Λονδίνου από την ΕΕ και αντίστοιχα ένα κυρίαρχο αντιευρωπαϊκό κλίμα στην εκστρατεία για το δημοψήφισμα και, πολύ περισσότερο, ένα «Οχι» εντός του 2016 θα επηρεάσουν δραματικά τόσο τις εκλογές σε Γαλλία και Γερμανία την άνοιξη του 2017 και το φθινόπωρο αντίστοιχα, αλλά και τη δυναμική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης συνολικά. Η μετεκλογική ευφορία για την απρόσμενη εκλογική αυτοδυναμία του Κάμερον έχει σβήσει και όλοι οι εμπλεκόμενοι στο Λονδίνο και στις Βρυξέλλες τονίζουν ότι δεν είναι εύκολη η προσπάθεια απεγκλωβισμού από μια προεκλογική ρητορική που συνέθλιψε μεν την εκπροσώπηση του Φάρατζ και του Κόμματος Ανεξαρτησίας στη Βουλή των Κοινοτήτων, αλλά κατέστησε τον νικητή των εκλογών όμηρο της προεκλογικής ρητορικής του.
kapopoulos@pegasus.gr