Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη-
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ
Δεν δικαιούμεθα να θυσιάσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία για μια κρατική οντότητα, της οποίας την ασφάλεια και την επιβίωση ουδείς μπορεί να εγγυηθεί
Γιατί δεν οργανώνεται μια πανευρωπαϊκή και παγκόσμια πρωτοβουλία εκπόνησης ενός προγράμματος, που θα αποσκοπεί στην εξάλειψη ή την απάλειψη των αιτιών που προκαλούν τη φυγή των ανθρώπων από τον ζωτικό για την ανθρωπότητα χώρο της Μέσης Ανατολής;
Η Μεσανατολική κρίση με κέντρο τη Συρία και προεκτάσεις της στη Λιβύη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, δεν γεννήθηκε από εσωτερικούς παράγοντες, ούτε αποτελεί στην πραγματικότητα πρόβλημα εμφυλίου εσωτερικών αντιπαραθέσεων, αλλά προκλήθηκε από την ανάμειξη του δυτικού παράγοντα κατά τρόπο επιπόλαιο και ανεύθυνο στα εσωτερικά των κρατών της Μέσης Ανατολής, που, όπως όλοι ξέρουμε, διακρίνονται από εξαιρετικά ευαίσθητες ισορροπίες. Ιδιαίτερα δε στην υπόθεση της Συρίας έχει άμεση ευθύνη και η Άγκυρα, που επιδιώκοντας να ικανοποιήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδια των Νταβούτογλου και Ερντογάν, ενεπλάκη στη Συρία μαζί με τις ΗΠΑ για να ανατρέψουν το καθεστώς σταθερότητας του προέδρου Άσαντ, δήθεν για να φέρουν τη δημοκρατία και έφεραν τους ISIS!
Έφεραν, δηλαδή, τη μεσαιωνική βαρβαρότητα της καταστροφής και της ανατροπής κάθε βήματος προόδου και ανάπτυξης στην οικονομία και τον πολιτισμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Αφού κατέστρεψαν λοιπόν τη Συρία, ανέτρεψαν τη σταθερότητα της Λιβύης, αλλά και του Ιράκ, τώρα στέκονται μακριά παρακολουθώντας την κρίση της Μέσης Ανατολής, η οποία μεταφέρεται στην Ευρώπη, προκαλώντας τεράστια προβλήματα σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα κρατών, που δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει κατά τρόπο ενιαίο και αποτελεσματικό, αλλά λειτουργεί με βάση τις εθνικές πολιτικές των κρατών, οι οποίες πολιτικές δεν θέλουν να υποδεχθούν τον κόσμο της Μέσης Ανατολής στους κόλπους τους, αντιμετωπίζοντάς τον ξενοφοβικά ώς και ρατσιστικά.
Εμείς διερωτώμεθα γιατί δεν οργανώνεται μια πανευρωπαϊκή και παγκόσμια πρωτοβουλία εκπόνησης ενός προγράμματος που θα αποσκοπεί στην εξάλειψη ή την απάλειψη των αιτιών που προκαλούν τη φυγή των ανθρώπων από τον ζωτικό για την ανθρωπότητα χώρο της Μέσης Ανατολής. Διότι αν αφήσουμε τα πράγματα να συνεχίσουν όπως συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες και ημέρες, η Μέση Ανατολή οδηγείται σε κατάρρευση. Θα αδειάσει από τις κοινωνίες της. Θα παραμείνουν οι ISIS, οι οποίοι θα οδηγήσουν αυτή την εκπληκτική σε πολιτισμό και ιστορία περιοχή του κόσμου σε συνθήκες μεσαιωνικής βαρβαρότητας.
Θα μπορούσε η Ελλάδα να προτείνει τη σύσταση ενός πανευρωπαϊκού συμβουλίου εμπειρογνωμόνων, που θα εκπονήσει με ταχύτατες διαδικασίες ένα σχέδιο επιτόπιας χρηματοδότησης στις χώρες τους, δημιουργίας καταυλισμών και συνθηκών διαβίωσης που να επιτρέπουν στους ανθρώπους που φοβούνται για τη ζωή τους να μην φεύγουν για την Ευρώπη και να εγκαταλείπουν τη χώρα τους για πάντα, αλλά να παραμείνουν οργανωμένοι και προστατευμένοι από ευρωπαϊκό και διεθνές σύστημα ασφάλειας σε παραμεθόριες περιοχές εντός της χώρας τους. Να εκπονηθούν και προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης, όπου πέραν της προστασίας της ζωής τους, να αναπτυχθούν και επαγγελματικές δεξιότητες και δημιουργία οικονομικών συνθηκών προσωρινής επιβίωσης σε διάφορες περιοχές.
Ο στόχος ενός τέτοιου προγράμματος θα αποσκοπεί στο να μην αδειάσει η Μέση Ανατολή από τις κοινωνίες της, να μην εγκαταλειφθεί η Συρία, η Λιβύη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν από τον πληθυσμό τους και να μην διευκολυνθούν έτσι οι δυνάμεις του ακραίου ριζοσπαστικού ισλαμικού εξτρεμισμού, που θέλουν να καταλάβουν το κράτος σε αυτές τις περιοχές. Οι κοινωνίες αυτές έχουν ζήσει χιλιετηρίδες σε αυτές τις χώρες, έχουν δημιουργήσει πολιτισμό, ο οποίος αποτελεί τμήμα του παγκόσμιου πολιτισμού και εμείς δεν επιτρέπεται να βλέπουμε να καταστρέφεται και να διευκολύνουμε την εξαφάνισή του. Η Ελλάδα και η Ευρώπη οφείλουν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να παραμείνουν εν ασφαλεία στον τόπο τους.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα μαμούθ της Ευρώπης και του ΟΗΕ, που θα μπορέσει να δώσει λύση στο πρόβλημα επιτόπου, διότι η μετακίνηση των πληθυσμών της Μέσης Ανατολής προς την Ελλάδα, την Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη δεν δίνει καμιά λύση, αλλά είναι μια καταστροφή των πληθυσμιακών και κοινωνικών ισορροπιών, όπως και του ίδιου του πολιτισμού της Μέσης Ανατολής, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις σχέσεις των πληθυσμών, οι οποίοι υποδέχονται αυτούς που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να απορροφήσουν. Το πρόβλημα αυτό θα οδηγήσει την Ευρώπη σε μεγάλη κρίση εάν δεν λυθεί επιτόπου, εκεί που γεννιέται. Υπογραμμίζουμε δε πως αυτοί που έχουν την ευθύνη της πρόκλησης της ένοπλης αυτής αντιπαράθεσης, η οποία δεν υπηρετεί κανένα σκοπό, ούτε δημοκρατίας, ούτε ειρήνης στην Μέση Ανατολή, έχουν την ευθύνη να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του κόστους.
Η κατάσταση που δημιουργείται στη Μέση Ανατολή, η οποία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, όχι μόνο για τη Μέση Ανατολή, αλλά και για την Ευρώπη, πρέπει να αποτελέσει και δίδαγμα για την Κύπρο, η οποία όχι μόνο βρίσκεται σε μια απειλητική εγγύτητα προς τις περιοχές της μεγάλης κρίσης, αλλά και γιατί διαπιστώνουμε ιδίοις όμμασι, χωρίς να χρειάζεται κανείς την ανάλυση του ειδικού, πόσο εύκολα καταρρέουν κράτη σήμερα στην εποχή μας, όταν δεν έχουν την εσωτερική δύναμη και ικανότητα δομών και θεσμών, και κυρίως βούλησης του λαού για υποστήριξη και διασφάλιση της κρατικής τους οντότητας. Αυτό σημαίνει πως όταν δεν υπάρχει μια ισχυρή εσωτερική πολιτική νομιμοποίηση του κράτους τους, όταν οι δομές του κράτους δεν διασφαλίζουν σταθερότητα και συνοχή, μπορούν τα κράτη αυτά να καταρρεύσουν ως χάρτινος πύργος και ο λαός να πάρει τους διεθνείς δρόμους της προσφυγιάς.
Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την περίπτωση της Κύπρου, η επιλογή που μπορεί να έρθει λίαν συντόμως αντικατάστασης μιας σταθερής κρατικής δομής, όπως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία με ένα επισφαλές κρατικό οικοδόμημα που να εξαρτά την επιβίωσή του από τη βούληση της Τουρκίας, μπορεί να μετατρέψει την Κύπρο σε νέα Συρία ή, στην καλύτερη περίπτωση, ένα βοσνιακό άμορφο κατασκεύασμα, ικανό να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Πρέπει να αναλογιστούμε τα μεγέθη.
Η Κύπρος νησί με πληθυσμό μικρότερο του εκατομμυρίου, με την Τουρκία των ογδόντα σχεδόν εκατομμυρίων να ελέγχει το νησί. Αλλά ακόμη η παγκόσμια κοινότητα και εν προκειμένω η Ευρώπη αποδεικνύουν κάθε μέρα την αδιαφορία τους για τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία. Βρίσκονται σε πλάνη οικτρά αυτοί που πιστεύουν πως οι Ευρωπαίοι και οι ξένοι θα προστρέξουν να μας στηρίξουν, την ώρα που θα καταρρέουμε και θα παίρνουμε τους δρόμους της νέας προσφυγιάς προς το άγνωστο.
Εάν εμείς δεν έχουμε προβλέψει εγκαίρως τη διασφάλιση του μέλλοντος του κράτους, της χώρας και του λαού μας, μόνοι και μετά συμμάχων, χωρών που έχουν κοινά συμφέροντα, κοινές επιδιώξεις και κοινό πολιτισμό μαζί μας, θα χάσουμε την υπόσταση και την παρουσία μας σε αυτή τη γωνιά του κόσμου μετά από χιλιετηρίδες ιστορικής διαδρομής πολιτισμού. Τονίζουμε κάτι που επανειλημμένως είμαστε υποχρεωμένοι να επισημαίνουμε, πως δεν δικαιούμεθα να θυσιάσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία για μια κρατική οντότητα, της οποίας την ασφάλεια και την επιβίωση ουδείς μπορεί να εγγυηθεί.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
- See more at: http://www.sigmalive.com/simerini/politics/264029/krati-katarreoun-plithysmoi-fevgoun#sthash.pQCjIPBB.dpuf
Δεν δικαιούμεθα να θυσιάσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία για μια κρατική οντότητα, της οποίας την ασφάλεια και την επιβίωση ουδείς μπορεί να εγγυηθεί
Γιατί δεν οργανώνεται μια πανευρωπαϊκή και παγκόσμια πρωτοβουλία εκπόνησης ενός προγράμματος, που θα αποσκοπεί στην εξάλειψη ή την απάλειψη των αιτιών που προκαλούν τη φυγή των ανθρώπων από τον ζωτικό για την ανθρωπότητα χώρο της Μέσης Ανατολής;
Η Μεσανατολική κρίση με κέντρο τη Συρία και προεκτάσεις της στη Λιβύη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, δεν γεννήθηκε από εσωτερικούς παράγοντες, ούτε αποτελεί στην πραγματικότητα πρόβλημα εμφυλίου εσωτερικών αντιπαραθέσεων, αλλά προκλήθηκε από την ανάμειξη του δυτικού παράγοντα κατά τρόπο επιπόλαιο και ανεύθυνο στα εσωτερικά των κρατών της Μέσης Ανατολής, που, όπως όλοι ξέρουμε, διακρίνονται από εξαιρετικά ευαίσθητες ισορροπίες. Ιδιαίτερα δε στην υπόθεση της Συρίας έχει άμεση ευθύνη και η Άγκυρα, που επιδιώκοντας να ικανοποιήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδια των Νταβούτογλου και Ερντογάν, ενεπλάκη στη Συρία μαζί με τις ΗΠΑ για να ανατρέψουν το καθεστώς σταθερότητας του προέδρου Άσαντ, δήθεν για να φέρουν τη δημοκρατία και έφεραν τους ISIS!
Έφεραν, δηλαδή, τη μεσαιωνική βαρβαρότητα της καταστροφής και της ανατροπής κάθε βήματος προόδου και ανάπτυξης στην οικονομία και τον πολιτισμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Αφού κατέστρεψαν λοιπόν τη Συρία, ανέτρεψαν τη σταθερότητα της Λιβύης, αλλά και του Ιράκ, τώρα στέκονται μακριά παρακολουθώντας την κρίση της Μέσης Ανατολής, η οποία μεταφέρεται στην Ευρώπη, προκαλώντας τεράστια προβλήματα σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα κρατών, που δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει κατά τρόπο ενιαίο και αποτελεσματικό, αλλά λειτουργεί με βάση τις εθνικές πολιτικές των κρατών, οι οποίες πολιτικές δεν θέλουν να υποδεχθούν τον κόσμο της Μέσης Ανατολής στους κόλπους τους, αντιμετωπίζοντάς τον ξενοφοβικά ώς και ρατσιστικά.
Εμείς διερωτώμεθα γιατί δεν οργανώνεται μια πανευρωπαϊκή και παγκόσμια πρωτοβουλία εκπόνησης ενός προγράμματος που θα αποσκοπεί στην εξάλειψη ή την απάλειψη των αιτιών που προκαλούν τη φυγή των ανθρώπων από τον ζωτικό για την ανθρωπότητα χώρο της Μέσης Ανατολής. Διότι αν αφήσουμε τα πράγματα να συνεχίσουν όπως συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες και ημέρες, η Μέση Ανατολή οδηγείται σε κατάρρευση. Θα αδειάσει από τις κοινωνίες της. Θα παραμείνουν οι ISIS, οι οποίοι θα οδηγήσουν αυτή την εκπληκτική σε πολιτισμό και ιστορία περιοχή του κόσμου σε συνθήκες μεσαιωνικής βαρβαρότητας.
Θα μπορούσε η Ελλάδα να προτείνει τη σύσταση ενός πανευρωπαϊκού συμβουλίου εμπειρογνωμόνων, που θα εκπονήσει με ταχύτατες διαδικασίες ένα σχέδιο επιτόπιας χρηματοδότησης στις χώρες τους, δημιουργίας καταυλισμών και συνθηκών διαβίωσης που να επιτρέπουν στους ανθρώπους που φοβούνται για τη ζωή τους να μην φεύγουν για την Ευρώπη και να εγκαταλείπουν τη χώρα τους για πάντα, αλλά να παραμείνουν οργανωμένοι και προστατευμένοι από ευρωπαϊκό και διεθνές σύστημα ασφάλειας σε παραμεθόριες περιοχές εντός της χώρας τους. Να εκπονηθούν και προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης, όπου πέραν της προστασίας της ζωής τους, να αναπτυχθούν και επαγγελματικές δεξιότητες και δημιουργία οικονομικών συνθηκών προσωρινής επιβίωσης σε διάφορες περιοχές.
Ο στόχος ενός τέτοιου προγράμματος θα αποσκοπεί στο να μην αδειάσει η Μέση Ανατολή από τις κοινωνίες της, να μην εγκαταλειφθεί η Συρία, η Λιβύη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν από τον πληθυσμό τους και να μην διευκολυνθούν έτσι οι δυνάμεις του ακραίου ριζοσπαστικού ισλαμικού εξτρεμισμού, που θέλουν να καταλάβουν το κράτος σε αυτές τις περιοχές. Οι κοινωνίες αυτές έχουν ζήσει χιλιετηρίδες σε αυτές τις χώρες, έχουν δημιουργήσει πολιτισμό, ο οποίος αποτελεί τμήμα του παγκόσμιου πολιτισμού και εμείς δεν επιτρέπεται να βλέπουμε να καταστρέφεται και να διευκολύνουμε την εξαφάνισή του. Η Ελλάδα και η Ευρώπη οφείλουν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να παραμείνουν εν ασφαλεία στον τόπο τους.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα μαμούθ της Ευρώπης και του ΟΗΕ, που θα μπορέσει να δώσει λύση στο πρόβλημα επιτόπου, διότι η μετακίνηση των πληθυσμών της Μέσης Ανατολής προς την Ελλάδα, την Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη δεν δίνει καμιά λύση, αλλά είναι μια καταστροφή των πληθυσμιακών και κοινωνικών ισορροπιών, όπως και του ίδιου του πολιτισμού της Μέσης Ανατολής, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις σχέσεις των πληθυσμών, οι οποίοι υποδέχονται αυτούς που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να απορροφήσουν. Το πρόβλημα αυτό θα οδηγήσει την Ευρώπη σε μεγάλη κρίση εάν δεν λυθεί επιτόπου, εκεί που γεννιέται. Υπογραμμίζουμε δε πως αυτοί που έχουν την ευθύνη της πρόκλησης της ένοπλης αυτής αντιπαράθεσης, η οποία δεν υπηρετεί κανένα σκοπό, ούτε δημοκρατίας, ούτε ειρήνης στην Μέση Ανατολή, έχουν την ευθύνη να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του κόστους.
Η κατάσταση που δημιουργείται στη Μέση Ανατολή, η οποία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, όχι μόνο για τη Μέση Ανατολή, αλλά και για την Ευρώπη, πρέπει να αποτελέσει και δίδαγμα για την Κύπρο, η οποία όχι μόνο βρίσκεται σε μια απειλητική εγγύτητα προς τις περιοχές της μεγάλης κρίσης, αλλά και γιατί διαπιστώνουμε ιδίοις όμμασι, χωρίς να χρειάζεται κανείς την ανάλυση του ειδικού, πόσο εύκολα καταρρέουν κράτη σήμερα στην εποχή μας, όταν δεν έχουν την εσωτερική δύναμη και ικανότητα δομών και θεσμών, και κυρίως βούλησης του λαού για υποστήριξη και διασφάλιση της κρατικής τους οντότητας. Αυτό σημαίνει πως όταν δεν υπάρχει μια ισχυρή εσωτερική πολιτική νομιμοποίηση του κράτους τους, όταν οι δομές του κράτους δεν διασφαλίζουν σταθερότητα και συνοχή, μπορούν τα κράτη αυτά να καταρρεύσουν ως χάρτινος πύργος και ο λαός να πάρει τους διεθνείς δρόμους της προσφυγιάς.
Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την περίπτωση της Κύπρου, η επιλογή που μπορεί να έρθει λίαν συντόμως αντικατάστασης μιας σταθερής κρατικής δομής, όπως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία με ένα επισφαλές κρατικό οικοδόμημα που να εξαρτά την επιβίωσή του από τη βούληση της Τουρκίας, μπορεί να μετατρέψει την Κύπρο σε νέα Συρία ή, στην καλύτερη περίπτωση, ένα βοσνιακό άμορφο κατασκεύασμα, ικανό να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Πρέπει να αναλογιστούμε τα μεγέθη.
Η Κύπρος νησί με πληθυσμό μικρότερο του εκατομμυρίου, με την Τουρκία των ογδόντα σχεδόν εκατομμυρίων να ελέγχει το νησί. Αλλά ακόμη η παγκόσμια κοινότητα και εν προκειμένω η Ευρώπη αποδεικνύουν κάθε μέρα την αδιαφορία τους για τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία. Βρίσκονται σε πλάνη οικτρά αυτοί που πιστεύουν πως οι Ευρωπαίοι και οι ξένοι θα προστρέξουν να μας στηρίξουν, την ώρα που θα καταρρέουμε και θα παίρνουμε τους δρόμους της νέας προσφυγιάς προς το άγνωστο.
Εάν εμείς δεν έχουμε προβλέψει εγκαίρως τη διασφάλιση του μέλλοντος του κράτους, της χώρας και του λαού μας, μόνοι και μετά συμμάχων, χωρών που έχουν κοινά συμφέροντα, κοινές επιδιώξεις και κοινό πολιτισμό μαζί μας, θα χάσουμε την υπόσταση και την παρουσία μας σε αυτή τη γωνιά του κόσμου μετά από χιλιετηρίδες ιστορικής διαδρομής πολιτισμού. Τονίζουμε κάτι που επανειλημμένως είμαστε υποχρεωμένοι να επισημαίνουμε, πως δεν δικαιούμεθα να θυσιάσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία για μια κρατική οντότητα, της οποίας την ασφάλεια και την επιβίωση ουδείς μπορεί να εγγυηθεί.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
