Κώστας Βενιζέλος-Αυτό το ρεφρέν που επαναλαμβάνεται όποτε υπάρχει
πολιτικό στρίμωγμα «καλά και εσείς τι προτείνετε;», είναι κουραστικό και
είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας παραγωγής πολιτικής. Πριν αναζητήσει
κανείς το «τι προτείνετε εσείς;», πρέπει να γίνει μια αξιολόγηση της
ακολουθούμενης πολιτικής. Γιατί όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα και
μόνο. Ποια είναι η τωρινή και τα τελευταία σαράντα χρόνια ακολουθούμενη
πολιτική; Τι απέφερε η επιμονή σε μια πολιτική που αποδείχθηκε
ατελέσφορη και αναποτελεσματική; Δεν υπάρχει στρατηγική στο Κυπριακό.
Εκείνο που υπάρχει είναι μια συνθηματολογία και μια ρητορική που
παραπέμπει σε απαγγελία ενός ποιήματος που είναι εν πολλοίς κενού
περιεχομένου. Η ακολουθούμενη πολιτική, επειδή ακριβώς δεν έχει
αποτέλεσμα, εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα. Η ακολουθούμενη πολιτική,
επειδή στερείται στρατηγικών χαρακτηριστικών και είναι κενή από τακτική,
διαιωνίζει πραγματικά το απαράδεκτο κατοχικό στάτους κβο. Μεταξύ της
πολιτικής βελτίωσης του στάτους κβο που οδηγεί η πεπατημένη πολιτική και
της ανατροπής του, υπάρχει μεγάλη απόσταση και είναι σαφές πως αυτό που
ακολουθείται καταλήγει εκ των πραγμάτων στην πρώτη επιλογή. Η Τουρκία
αξιοποιεί διαδικασίες συνομιλιών, με αυτά τα δεδομένα και χαρακτηριστικά
για να επιβάλει τους σχεδιασμούς της. Κάθε αδιέξοδο κερδίζει πόντους,
βρίσκεται πιο κοντά στους στόχους της.
Η τακτική τιθάσευσης του θηρίου με δώρα, έχει δοκιμασθεί στο παρελθόν
και απέτυχε. Η Τουρκία την αξιοποιεί για να κερδίζει πόντους και να
αποκτά πλεονεκτήματα.Η ακολουθούμενη πολιτική βολεύει όσους δεν μπορούν να παράξουν
εναλλακτικές δράσεις και φοβούνται να επιλέξουν μια νέα προσέγγιση.
Η Κυπριακή Δημοκρατία αναπτύσσει και πολύ ορθά μια στρατηγική που έχει
ως βάση τη νέα γεωπολιτική της θέση, έχοντας ως επίκεντρο αυτής τους
υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου. Πώς αντανακλάται τούτο στις
συζητήσεις του «διακοινοτικού διαλόγου»; Εκτός βέβαια από τα μορατόριουμ
στις έρευνες, πώς αυτή η στρατηγική επηρεάζει το περιεχόμενο των
συζητήσεων στο Κυπριακό; Γίνονται ανατροπές στην περιοχή μας και οι
διαχειριστές του Κυπριακού συζητούν με όρους της δεκαετίας του '70. Ούτε
ο χρόνος ούτε τα πλεονεκτήματα αλλάζουν την πεπατημένη.
Η άλλη στρατηγική, πρέπει να στηρίζεται πρωτίστως στη βασική θέση πως
λύση με συνέχιση της τουρκικής παρουσίας στο νησί δεν μπορεί να
υπάρξει. Η παρουσία της χώρας στην Ε.Ε. θα πρέπει να αποτελέσει τη
συνταγή για ρύθμιση βασικών ζητημάτων που άπτονται των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων. Αυτά θα δικαιώματα θα λειτουργήσουν προς όφελος των Ε/κ και
των Τ/κ. Όπως θα τους ωφελήσουν και τα επιτεύγματα στα ενεργειακά. Η
Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να προσφέρει στους πολίτες της δυο μεγάλα
πλεονεκτήματα, την ιδιότητα του πολίτη της Ε.Ε. και τα πεδία δράσης στην
αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. Τι θα πάρει για αντάλλαγμα; Την άρση
των κατοχικών δεδομένων. Αυτό είναι το πάρε-δώσε που θα γίνει. Θα
πρέπει, λοιπόν, πέραν από δογματισμούς και φοβικά σύνδρομα, να υπάρξει
μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση της ακολουθούμενης πολιτικής και να
απαντηθεί το ερώτημα: Ανέτρεψε το στάτους κβο ή το εδραίωσε;