Τη χρεοκοπία κρατών εντός της Ευρωζώνης ως εναλλακτική της λιτότητας
προωθεί ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο
οποίος χθες σε μια ευθεία παρέμβαση εν όψει των εκλογών έστειλε αυστηρό
μήνυμα στους Ελληνες, καλώντας τους να απαντήσουν εάν επιθυμούν
προσαρμογή εντός ή εκτός του ευρώ.
«Η Ευρωζώνη δεν διαθέτει διαδικασίες για αντιμετώπιση των κρατών που έχουν μεγάλα χρέη και δεν έχουν πλέον πρόσβαση στις αγορές» αναφέρει το τρισέλιδο έγγραφο, όπου μεταξύ άλλων σημειώνεται πως γι' αυτόν τον λόγο η αναδιάρθρωση των χρεών των κρατών είναι νομικά και πρακτικά δύσκολη και συνήθως γίνεται πολύ αργά. Ως εκ τούτου αυτό προκαλεί οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες, οι οποίες μπορούν να οξύνουν την κρίση.
Σύμφωνα με την πρόταση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών: Στα κρατικά ομόλογα των χωρών της Ευρωζώνης θα πρέπει να περιλαμβάνεται ένας όρος που θα αναγκάζει όλους τους ομολογιούχους να συμμετάσχουν σε ένα πιθανό κούρεμα του χρέους. Αμέσως μόλις η χώρα αυτή λάβει βοήθεια από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας θα πρέπει να παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος ωρίμανσης των ομολόγων της. Επίσης, θα πρέπει να γίνεται ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους της εν λόγω χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.Ο Β. Σόιμπλε πιστεύει ότι οι τράπεζες και τα κράτη συνδέονται με έναν καταστροφικό τρόπο. Η χρεοκοπία μιας τράπεζας μπορεί να ωθήσει μια χώρα στην οικονομική κρίση, αλλά και αντίστροφα η πολιτική που ακολουθεί μια χώρα μπορεί να προκαλέσει αναταραχή στις αγορές.
Τα κρατικά ομόλογα
Με στόχο να σπάσει ο φαύλος κύκλος προτείνει να αλλάξουν οι κανόνες για τα κρατικά ομόλογα, τα οποία πλέον δεν θα πρέπει να θεωρούνται επενδύσεις που δεν ενέχουν κίνδυνο. Μέχρι στιγμής οι τράπεζες δεν διαθέτουν «δίχτυ ασφαλείας» για την περίπτωση που καταρρεύσουν τα κρατικά ομόλογα. Ο Β. Σόιμπλε θέλει να το αλλάξει αυτό, τονίζοντας μάλιστα ότι η Ευρώπη δεν θα πρέπει να περιμένει να υπάρξει συμφωνία σε παγκόσμιο επίπεδο προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά θα πρέπει να προχωρήσει μόνη της.
Εξάλλου σε αυτό το έγγραφο ο Γερμανός αξιωματούχος επικρίνει και τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επισημαίνοντας ότι δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη για τον έλεγχο των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών και παράλληλα να ασκεί νομισματική πολιτική. Υποστηρίζει ωστόσο ότι η νομισματική πολιτική θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη. Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως είναι απαραίτητη η αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών, κάτι που θα αργήσει να γίνει.
Κατερίνα Κοσμά-ΕΘΝΟΣ