ΟΜΩΣ ο πολιτικός χρόνος έτρεξε ταχύτατα καθώς τα κόμματα του κατεστημένου διαλύονταν από την κρίση που δημιούργησαν και δεν μπόρεσαν να την διαχειριστούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, που έπεισε ότι μπορεί να εκφράσει την αλλαγή και την ανανέωση, ανέβηκε στο μεγάλο κύμα του λαϊκού θυμού και έφτασε έως την εξουσία! Η πορεία αυτή δεν ήταν ομαλή, καθώς το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε στους στόχους που είχε βάλει, να αυτοδιαλυθούν όλες οι συνιστώσες και να αρχίσει η διαδικασία ενοποίησης. Οι νέες ευθύνες ήταν βαρύτατες καθώς το νέο υπόδειγμα της Αριστεράς δεν υπήρχε. Ελάχιστοι όμως το αναζήτησαν!

ΟΛΕΣ αυτές οι συνιστώσες, το μόνο που ήξεραν να κάνουν καλά, ήταν να θριαμβεύουν επί του καπιταλισμού με πύρινες ομιλίες και άρθρα. Από διοίκηση χώρας είχαν και έχουν μεσάνυχτα. Το πείραμα απέτυχε παταγωδώς σε συνθήκες εξουσίας, στο δύσκολο και ασφυκτικό περιβάλλον της Ε.Ε.. Μοιραία, η δογματική ιδεολογικοπολιτική κουλτούρα των ultras, που επιθυμούν να αναβιώσουν κομμουνιστικού χαρακτήρα κόμματα και να ελέγξουν οργανωτικά τον πολύ μικρό, σε πραγματικό αριθμό μελών, ΣΥΡΙΖΑ, δυσκολεύτηκε να αποδεχτούν πολιτικές ελιγμών και συμβιβασμών, παρ' ότι, χωρίς αυτούς η χώρα θα χρεοκοπούσε ασύντακτα. Ερωτήθηκαν πολλές φορές να καταθέσουν την εναλλακτική λύση, αλλά δεν το έπραξαν, διότι απλώς δεν την ξέρουν.

ΟΙ ΠΑΠΑΓΑΛΙΣΜΟΙ για τη λύση της δραχμής είναι εύκολες απαντήσεις μόνο ως ασκήσεις επί χάρτου, όχι όμως για πολιτικούς διαχείρισης κρατικής ευθύνης. Το φοβερό, στην περίπτωσή μας, είναι ότι θέλουν με το θεωρητικό 36% του ΣΥΡΙΖΑ να λάβουν μια απόφαση που θα δεσμεύει το 100% των Ελλήνων χωρίς να ενοχλούνται ότι το 80% είναι κατά της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα! Έτσι φτάσαμε στο σημείο χωρίς επιστροφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκτήσει πολιτική ταυτότητα και από φόρουμ ιδεών και απόψεων να γίνει κόμμα. Όπως προκύπτει από τις απαντήσεις των ψηφοφόρων του, η συντριπτική πλειονότητα δηλώνουν σοσιαλιστές. Αλλά και οι ανάγκες της χώρας, το πολιτικό κενό που υπάρχει σήμερα, ουσιαστικά ορίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως νέο ριζοσπαστικό κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, καθώς σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει, όπως έδειξε και η πρόσφατη ιστορία.

ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, ό,τι και να συμβεί, η διάσπαση ή καλύτερα το ξεκαθάρισμα αυτής της πολιτικής πειραματικής Βαβέλ είναι αναπόφευκτο. Είτε φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε υποχρεώσουν τον Τσίπρα να φύγει, αυτό που θα τους μείνει είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι, λίγο πάνω, λίγο κάτω από το κοινοβουλευτικό όριο του 3%. Άλλωστε αυτά που λένε τα καλύπτουν και άλλα πολιτικά κόμματα ή κινήσεις. Όποιος νιώθει κομμουνιστής σήμερα, έχει πολλές επιλογές.

ΟΜΩΣ, αυτοί που θα παραμείνουν εντός της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει πως είναι ικανοί και έτοιμοι να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής. Οι φράξιες υπάρχουν παντού και είναι δομημένες, όχι τόσο με ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά, αλλά, θα έλεγα -κυρίως-, με βάση συμφέροντα και ανταλλαγές για πολιτική ισχύ και μάλιστα χωρίς αξιοκρατία. Μεγάλο μέρος της Κίνησης των 53, στην οποία συμμετέχει και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, συνέπραξε πρόσφατα με την Αριστερή Πλατφόρμα υπογράφοντας (107 από τα 201 μέλη της Κ.Ε.) κείμενο αποδοκιμασίας της απόφασης που έλαβε η κυβέρνηση! Ό,τι και να γίνει, ένα μεγάλο κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού οφείλει να αποτινάξει τις εκφυλιστικές αγκυλώσεις που έχουν από τη φύση τους τα πολιτικά γκρουπ και να ανοιχτεί στον κόσμο του. Στην πολιτική και ιδιαίτερα σε προοδευτικά κόμματα δεν ισχύει ότι τα μέλη και τα στελέχη είναι ιδιοκτήτες και οι ψηφοφόροι πελάτες. Και όλοι πρέπει να καταλάβουν πως χωρίς ψηφοφόρους ή πελάτες, τα μαγαζιά χρεοκοπούν και κλείνουν.
  dchristou52@gmail.com