Δεν πρέπει να προσκολλάται κανείς ειδωλολατρικά σε πρόσωπα , πράγματα και καταστάσεις και να ταυτίζει την ύπαρξη του με την όποια μορφής αλήθεια. Ήταν ιδιαίτερα πικρό όταν διαπίστωσα πως η αλήθεια είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με συσχετισμούς και όχι με την ελευθερία του Πνεύματος άλλωστε " Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά" . To Ελεύθερο Πνεύμα υπάρχει για να διαφωνεί όχι για να λογοκρίνεται, ούτε να στοχοποιείται, πόσο δε να του προσάπτονται κατηγορίες περί Δούρειου Ιππου. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που κατοχυρώνει την διαφωνία γιατί απλά κατοχυρώνεται ΜΈΣΩ ΑΥΤΗΣ και η ελευθερία, και κατά συνέπεια και η εξέλιξη του πνεύματος σε αντιδιαστολή με τον δογματισμό που παράγει αγκυλώσεις και παράλυση. Η διαλεκτική τέχνη η μόνη ατραπός για την παραγωγή της καθαρότερης αλήθειας επιβάλλει την συνεχή αναζήτηση.Δεν συνάδει με δουλικές συμπεριφορές απέναντι σε πρόσωπα , πράγματα και καταστάσεις. Την εμμονή την θεωρώ την μήτρα της δουλικότητας, της εξάρτησης σε όποιο επίπεδο καιν αυτή λαμβάνει χώρα. Ουσιαστικά στον βωμό πολλών λογικών ουκ ολίγες φορές ζητείται η διάψευση του προσωπικότητας του ανθρώπου καθώς τον υποχρεώνουν να αρνηθεί αυτό που δημιούργησε και δημιουργεί στον χρόνο και τον χώρο, επιβάλλοντας του την πνευματική και ψυχική οπισθοδρόμηση του.
Ως θα έχετε αντιληφθεί τούτος ο χώρος φιλοξενεί ένα πλήθος πηγών φορές δε που οι θέσεις που απηχούν είναι μεταξύ τους διαμετρικά αντίθετες. Τούτο δε πραγματώνεται γιατί είναι βέβαιο πως η σύνθεση, η λογική και η εποικοδομητική κριτική επιτρέπουν πάντα στις λέξεις μας , στα επιχειρήματα μας να είναι καρφωμένα γερά και να στέκονται στην φθορά του χρόνου.Εκεί μετριέται και μόνο εκεί η Αξία μας, οτι άλλο ψεύτικο και περίσσιο. Συμπαθάταμε που δεν καμαρώνω για τίποτα λίγοτερο και τίποτα περισσότερο απο αυτό που είμαι, δεν το έχω ανάγκη να με συνοδέψω με ότι αλλο.
Είναι ένα ταξίδι που σέβεται τον κάθε αναγνώστη , σέβεται τον ίδο τον Άνθρωπο ως Άνθρωπο και προπαντός δεν παραβιάζει τον Δημοκρατικό πατριωτισμό γέννημα του Ελληνικού Πολιτισμού και ιστορική κατάχτηση της Αριστεράς. Για αυτό και αρνούμαι να φιλοξενήσω και να αναπαράγω κείμενα που προσβάλλουν τον πολιτικό πολιτισμό και δεν συνάδουν με την πολιτιστική και πολιτισμική μας παράδοση ως φυλή και ως έθνος.Ετσι δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν και για τίποτα.Τέλειος δεν είναι κανείς μας, φυσικά έγιναν και θα γίνουν λάθη δεν θα έχουν εγκληματικό όμως χαρακτήρα.
Φορές που λόγος δημόσιος ή ιδιωτικός λέγεται απλά για να λέγεται.Το να μην υπάρχει συνέχεια λόγου και πράξης διαχρονικά νομοτελειακά παράγει καχεκτικότητα .Είναι η γενεσιουργός αιτία των σπασμωδικών κινήσεων οι οποίες δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να αντιδρά ορθολογικά παρά μόνο αυτοκαταστροφικά σε κρίσιμες στιγμές.
Τούτη η μικρή προσπάθεια δεν υπηρετεί ούτε το εγώ, είναι μαι προσπάθεια να πάγει η ζωή λίγο παραπέρα, λίγο μακρύτερα. Νοιώθω τυχερός που έχω αυτό το βήμα, ευχαριστώ του πάντες που με βοήθησαν μέσα απο την όποια συμπεριφορά τους αρνητική ή θετική να είμαι εδώ που είμαι σήμερα. Οτι κάνω λοιπόν δεν είναι καθήκον απλό είναι στάση και θέση ζωής απέναντι στο γίγνεσθαι
Πολλές φορές έχω υποστηρίξει πως δεν ζούμε μόνο δικές μας ζωές.
-«Αυτός που βλέπετε μπροστά σας δεν είναι απλά ένας άνθρωπος,
αλλά όλοι οι σύντροφοί μου που δεν είναι πια μαζί μας. Αυτό είναι που με
κρατάει για να συνεχίσω. Πρέπει να συνεχίσω να ζω και να μάχομαι γι'
αυτούς» λέγει ο Μανώλης Γλέζος
- «Ναι, είμαι ένοχος. Όχι όμως γι’ αυτά που έγραψα, αλλά γι’ αυτά που δεν έγραψα και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα. Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους, για τους ανθρώπους του μόχθου, για τους φτωχούς. Μα για ποιους έπρεπε να γράψω; Εγώ αυτούς γνώρισα, αυτούς αγάπησα, μαζί τους μοιράστηκα και τις χαρές και τις πίκρες μου. Δίπλα τους γεύτηκα κι εγώ την πίκρα της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας και ήταν οι μόνοι που μου συμπαραστάθηκαν. Γι’ αυτό και αισθάνομαι φταίχτης που δεν έγραψα όσα έπρεπε να γράψω γι’ αυτούς» κατέθεσε ο Μενέλαος Λουντέμης
-Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του 15 Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους μας αφήκε με τα πόσα άλλα ο Μανώλης Αναγνωστάκης
-Αντισταθείτε για να μπορέσουμε να περάσουμε στην Ελευθερία η διαθήκη του Μιχάλη Κατσαρού
Κάποιοι απόκάμαν δικαιολογημένοι είναι τόσο άντεχαν , τόσο πήγαν, για αυτό το τόσο ήταν πλασμένοι, κάποιοι άλλοι δεν απογοητεύθηκαν ποτέ σε αυτούς αξίζει η κάτωθι φράση " Φίλος μεν Πλάτων φιλτέρα δε η αλήθεια ". Ο Πλάτων, ο κάθε φορά
Πλάτων είναι μόνο ο δείκτης της πορείας. Η αλήθεια είναι η ίδια η
πορεία.-
