Κατά συνέπεια η εκλογική διαδικασία είχε ως ηττημένους αυτούς που πίστεψαν πως μέσα από λογικές διαχείρισης του καχεκτικού γίγνεσθαι, χωρίς δομικές ανατροπές,χωρίς Εθνική Στρατηγική στην βάση εθνικού σχεδίου και χωρίς το μέγιστο της κοινωνικής συνοχής και το βέλτιστο της κοινωνικής συναίνεσης μπορούν να παράγουν θετικά αποτελέσματα στην προσπάθεια αναστροφής της κρίσης.Το ηθικό πλεονέκτημα , το οποίο και διασφαλίζει την ηγεμονία επι της κοινωνίας δια της πειθούς άγνωστη παράμετρος για τις λογικές αυτές,Η Εκτροπή της λαικής εντολής, η νόθευση της λαϊκής θέλησης ,η αλλοίωση της μέσω της υφαρπαγής, ήσαν οι πραγματικές στοχεύσεις .
Η σχέση των υποτακτικών αστικών ελίτ με τις πολιτικές εκφράσεις τους ήταν μια σχέση αμφίδρομη πάντα. Λειτουργώντας ως μεσάζοντες μεταξύ της ελληνικής κοινωνίας και του Ξένου παράγοντα, ταυτισμένες με την υπανάπτυξη , χωρίς εθνική συνείδηση, χωρίς παραγωγικό προσανατολισμό ,συμβιβάστηκαν με λογικές ψωροκώσταινας και λογικές μικρής εντίμου Ελλάς Η υποταγή και η υποτέλεια τους στα ξένα κέντρα, η βάση της στρατηγικής τους στον ελλαδικό χώρο προκειμένου να διατηρήσουν τον ρόλο τους και τα προνόμια τους.
Παρείχαν επίσης τα αναγκαία πολιτικά καύσιμα ώστε ο κατεστημένος πολιτικός κόσμος να κυβερνά σε αντιδιαστολή με το λαϊκό συμφέρον.Την ίδια ώρα το πολιτικό κατεστημένο με τρόπο ιταμό προσέδιδε στην όλη διαδικασία αυτή την απαραίτητη θεσμική νομιμοποίηση και συνταγματική κατοχύρωση. Απο το 1946 και ένθεν , γίναμε μάρτυρες της νομιμοποίησης αυτής με πρωταγωνιστές κύρια το βαθύ κράτος της Δεξιάς (με ισχυρότατους δεσμούς με τα Γερμανικά κεφάλαια) και μετέπειτα τπο βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ( το οποίο όλως τυχαίως χρηματοδοτούνταν απο εποχής ΠΑΚ απο την γερμανική σοσιαλδημοκρατία). Έτσι φτάσαμε από τον Ράιχενμπαχ του Όθωνα στον Ραιχενμπάχ της Μερκέλ.H αντιστροφή της πορείας που παρήγαγε την κρίση θα αποτελέσει και την μόνη ατραπό για την Ελληνική κοινωνία. Σε αυτή την ατραπό καλούμαστε να περπατήσουμε για πρώτη φορά.
