Στην Ελλάδα έχει ήδη δοθεί κάποια ελάφρυνση του χρέους, αλλά δεν επαρκεί για να καταστήσει βιώσιμη την δημοσιονομική της θέση. Ο κ. Τσίπρας ζητάει την διαγραφή του ενός τρίτου περίπου του χρέους.
Υπάρχουν πολλά ιστορικά προηγούμενα σχετικά με μια ελάφρυνση αυτής της κλίμακας και μια περίπτωση που θα αντηχούσε ιδιαίτερα στους Γερμανούς αξιωματούχους, που βρίσκονται μεταξύ των πιο σταθερών πολέμιων της ελάφρυνσης χρέους. Μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο οι πιστωτές της Γερμανίας αναγνώρισαν ότι ότι η πλήρης αποπληρωμή του χρέους της χώρας θα δυσχέραινε την αναγέννηση της οικονομίας, αποσταθεροποιώντας ολόκληρη την Ευρώπη. Το 1950 αποφάσισαν την διαγραφή του 50% του χρέους της Δυτ. Γερμανίας, ενώ εξάρτησαν το υπόλοιπο από τις επιδόσεις της οικονομίας. Οι πιστώτριες χώρες αναγνώρισαν τότε ότι η ανακούφιση χρέους ήταν προς όφελός τους.
Η Γερμανία σήμερα είναι η πιο ισχυρή πιστώτρια χώρα της Ευρωζώνης, ενώ μια παρατεταμένη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, μαζί με την δημοσιονομική κακοδιαχείριση από όλες τις πλευρές, έχουν οδηγήσει την Ελλάδα και άλλες χώρες σε οικονομική δυσφορία. Λόγω της ανησυχίας ότι περαιτέρω ελάφρυνση θα ενθάρρυνε την σπατάλη, η Γερμανία αντιτίθεται στη διαγραφή χρέους και εμμένει στην αυστηρή δημοσιονομική λιτότητα. Τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Στην Ελλάδα ένας στους τρεις εργαζόμενους είναι άνεργος και σύμφωνα με μια μέτρηση το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού βρίσκεται σήμερα στην φτώχια.
Οι επιβεβλημένες κακουχίες δεν βελτιώνουν την ικανότητα της χώρας να αποπληρώνει τα χρέη της, ούτε συμβάλλουν στην οικονομική προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ισχνή ανάπτυξη έχει αφανίσει τα δημοσιονομικά οφέλη της λιτότητας. Παρά τις περικοπές δαπανών και την αύξηση της φορολογίας, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία δεν θα μπορέσουν να μειώσουν το ποσοστό του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ στο 60%, στο ορατό μέλλον.
Η ελάφρυνση του χρέους σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις στήριξης της ανάπτυξης θα μπορούσε να βοηθήσει. Σε ορισμένες χώρες τη κόστος εξυπηρέτησης του χρέους ξεπερνά το 10% των κρατικών δαπανών. Ορισμένα από αυτά τα χρήματα θα ήταν καλύτερο εάν χρησιμοποιούνταν για δαπάνες που θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας. Η δημιουργία θέσεων εργασίας και οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης θα διευκόλυναν τις κυβερνήσεις στην αποπληρωμή του χρέους τους. Γι’ αυτό το λόγο, σε αυτές τις τόσο δύσκολες καταστάσεις, το αληθινό κόστος από την ανακούφιση χρέους για τους πιστωτές είναι χαμηλό, στη χειρότερη περίπτωση, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να είναι και αρνητικό.
Θα υπήρχαν και άλλα οφέλη και πάνω από όλα η χαλάρωση του πόνου που έχει επιβληθεί στους Έλληνες και σε άλλους, και η αποκατάσταση της λαϊκής στήριξης στο ευρωπαϊκό σχέδιο. Η Γερμανία, ως ο κυριότερος μέτοχος σε αυτό το σχέδιο θα μπορούσε να κερδίσει πολλά, ενώ η άρνησή της να αποδεχθεί περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους είναι οικονομικά βλαπτική και πολιτικά επικίνδυνη.
http://www.bloombergview.com/articles/2015-01-27/greece-s-crazy-leftists-have-a-good-idea
http://mignatiou.com/2015/01/bloomberg-i-treli-tis-ellinikis-aristeras-echoun-mia-kali-idea/
