Του Κώστα Ράπτη
Ο Ιούνιος δεν απέχει πολύ. Και στη γειτονική Τουρκία
το κλίμα είναι ήδη από αρκετές απόψεις προεκλογικό, καθώς ο εκλεκτός του
Tayyip Erdoğan για την πρωθυπουργία Ahmet Davutoğlu θα πρέπει για πρώτη
φορά να διεκδικήσει τη νίκη σε βουλευτικές εκλογές. Εξ ού και το
Σάββατο, στο 5ο Τακτικό Περιφερειακό Συνέδριο του κυβερνώντος Κόμματος
Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στη γενέτειρα του Τούρκου πρωθυπουργού Konya
(Ικόνιο), παρουσιάσθηκε από τους διαφημιστές της εταιρείας Arter το
τραγούδι που θα αποτελέσει τον “ύμνο” της προεκλογικής καμπάνιας.
Πρόκειται για διασκευή από τον τουρκο-γερμανό τραγουδοποιό Uğur Işılak
του παραδοσιακού τραγουδιού “Kiziroğlu Mustafa Bey” το οποίο υμνεί τα
κατορθώματα ενός... λήσταρχου του 16ου αιώνα, ο οποίος αναδείχθηκε σε
λαϊκό ήρωα, ηγούμενος εξέγερσης εναντίον της Οθωμανικής δυναστείας.
Βεβαίως, οι στίχοι έχουν αντικατασταθεί, όχι μόνο γιατί... το Κόμμα
Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης μετά βίας κατόρθωσε να κλείσει τις καταγγελίες
διαφθοράς υπουργών του που ξέσπασαν τον Δεκέμβριο του 2013 στο πλαίσιο
του “πολέμου” με το δίκτυο του ιμάμη Fethullah Gülen, αλλά και γιατί ο
νέος πρωθυπουργός όχι μόνο δεν εχθρεύεται τη μνήμη της οθωμανικής
εξουσίας, αλλά επιδιώκει και την αναβίωσή της.
“Ποιός είναι αυτός ο γενναίος, ο τίμιος, ο δίκαιος; Ποιός; Ο Davutoğlu Ahmet χότζα, ο σοφός, ο ανδρείος” αναφέρει η διασκευή, ανακαλώντας εμμέσως το ακαδημαϊκό παρελθόν του πρωθυπουργού. , “Όλος ο κόσμος τον γνωρίζει. Δεν έχει πρόβλημα με την Ιστορία. Είναι πραγματικός εγγονός των Οθωμανών” συνεχίζει το άσμα, αποκαλώντας μάλιστα τον Davutoğlu “συμπολεμιστή του Αρχηγού”, ώστε να μη λησμονήσει κανείς ότι πραγματικός ηγέτης του κόμματος είναι ο μη κατονομαζόμενος Erdoğan, υποτίθεται υπερκομματικός αρχηγός του κράτους. (Ο ίδιος τραγουδοποιός είχε διασκευάσει για τις ανάγκες των δημοτικών εκλογών του περασμένου Μαρτίου τον κεντρασιατικό λαϊκό σκοπό Dombra, με στίχους που αποθέωναν τον Erdoğan ως τον “εφιάλτη των καταπιεστών”, την “ελπίδα εκατομμυρίων ανθρώπων” και τον ΄ηγέτη που αναμέναμε επί έτη...).
Η αγγλόφωνη ιστοσελίδα της Hürriyet μας πληροφορεί ότι μετά την πρώτη εκτέλεση του νέου προεκλογικού ύμνου το ενθoυσιώδες κομματικό ακροατήριο απαίτησε και encore. Όμως η πραγματικά κορυφαία στιγμή του συνεδρίου ήταν άλλη: η απροειδοποίητη εμφάνιση του εξόριστου ηγέτη της παλαιστιανιακής ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς, Khaled Meshaal. Η όλη σκηνοθεσία της εμφάνισης του Meshaal ήταν εξόχως ισλαμική και “οθωμανική”, εφόσον ο προσκεκλημένος ομιλητής επευφημήθηκε από το πλήθος με την ιαχή “Allahu Akbar” (Ο Θεός είναι μεγάλος) και ευχαρίστησε από την πλευρά του το τουρκικό έθνος που προστάτευσε επί αιώνες κατά το παρελθόν την Ιερουσαλήμ και το Τέμενος Al Aqsa. Διακοπτόμενος επανειλημμένα από το σύνθημα “Κάτω το Ισραήλ”, ο Meshaal τόνισε ότι “ισχυρή Τουρκία σημαίνει ισχυρή Παλαιστίνη” και διαβεβαίωσε τους ακροατές του ότι “μαζί θα απελευθερώσουμε την Ιερουσαλήμ και στο μέλλον”.
Αντιφωνώντας ο Ahmet Davutoğlu υπενθύμισε ότι ο λαός του Ικονίου πλημμύρισε τους δρόμους το 1980 διαδηλώνοντας κατά της μονομερούς προσάρτησης της ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ και επιπλέον υποστήριξε ότι η τουρκική σημαία αποτελεί “σύμβολο των καταπιεσμένων” όπου γης, λ.χ. στην Παλαιστίνη και τη Συρία. Είναι βεβαίως πολλοί αυτοί που θα διαφωνούσαν – αρχής γενομένης από την ίδια την Τουρκία, όπου, χαρακτηριστικά, 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε συγκρούσεις που σημειώθηκαν σπίτι το σπίτι στην πόλη Cizre μεταξύ μελών της νεολαίας του ΡΚΚ και του Hüda Par (μετεξέλιξης της παρακρατικής ισλαμιστικής οργάνωσης Χεζμπολλάχ της Τουρκίας), λίγες ώρες αφότου ο Davutoğlu διαβεβαίωνε ότι η διαδικασία διαλόγου με τους Κούρδους αυτονομιστές εξελίσσεται κατ΄ ευχήν.
Κυρίως, όμως, η παρουσία του Meshaal στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας περισσότερο επιβεβαιώνει παρά διαψεύδει την διπλωματική απομόνωση της γείτονος στην ευρύτερη περιοχή. Ήδη, στο φόντο ποικίλων τριβών που κατέστησε εντονότερες η πρόσφατη συμφωνία Putin- Erdoğan για τη δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου ανταγωνιστικού προς τον South Stream, η Βουλγαρία ανέβαλε, για κάποια στιγμή μετά τις τουρκικές βουλευτικές εκλογές, την επίσκεψη που ο Davutoğlu είχε προαναγγείλει ότι θα πραγματοποιήσει στη Σόφια εντός του Ιανουαρίου.
Ακόμη σημαντικότερο πλήγμα αποτελεί η απόφαση του Κατάρ να αποκαταστήσει, λίγες μέρες μετά την θερμή υποδοχή του Εμίρη στην Άγκυρα, τις διπλωματικές του σχέσεις με την Αίγυπτο του στρατάρχη Sisi, την οποία η τουρκική κυβέρνηση νυχθημερόν καταγγέλλει ως αιμοσταγή δικτατορία. Το φιλόδοξο εμιράτο και η Τουρκία των Erdoğan και Davutoğlu αποτέλεσαν από την “Αραβική Άνοιξη” του 2011 και εξής ένα δίδυμο που παντοιοτρόπως στήριξε την ανάληψη της εξουσίας στα κράτη της Μέσης Ανατολής από τους κατά τόπους κλάδους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (ένας εκ των οποίων είναι για την Παλαιστίνη και η Χαμάς του Meshaal).
Όμως το τολμηρότερο πείραμα του είδους, η εκλογή του Mohammad Morsi στην προεδρία της Αιγύπτου τερματίσθηκε το καλοκαίρι του 2013 με το πραξικόπημα του Sisi, ενώ το ίδιο το Κατάρ αναδιπλώθηκε μπροστά στη αντισυσπείρωση των λοιπών μοναρχιών του Περσικού Κόλπου και απέλασε από το έδαφός του την ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Πηγή:www.capital.gr
“Ποιός είναι αυτός ο γενναίος, ο τίμιος, ο δίκαιος; Ποιός; Ο Davutoğlu Ahmet χότζα, ο σοφός, ο ανδρείος” αναφέρει η διασκευή, ανακαλώντας εμμέσως το ακαδημαϊκό παρελθόν του πρωθυπουργού. , “Όλος ο κόσμος τον γνωρίζει. Δεν έχει πρόβλημα με την Ιστορία. Είναι πραγματικός εγγονός των Οθωμανών” συνεχίζει το άσμα, αποκαλώντας μάλιστα τον Davutoğlu “συμπολεμιστή του Αρχηγού”, ώστε να μη λησμονήσει κανείς ότι πραγματικός ηγέτης του κόμματος είναι ο μη κατονομαζόμενος Erdoğan, υποτίθεται υπερκομματικός αρχηγός του κράτους. (Ο ίδιος τραγουδοποιός είχε διασκευάσει για τις ανάγκες των δημοτικών εκλογών του περασμένου Μαρτίου τον κεντρασιατικό λαϊκό σκοπό Dombra, με στίχους που αποθέωναν τον Erdoğan ως τον “εφιάλτη των καταπιεστών”, την “ελπίδα εκατομμυρίων ανθρώπων” και τον ΄ηγέτη που αναμέναμε επί έτη...).
Η αγγλόφωνη ιστοσελίδα της Hürriyet μας πληροφορεί ότι μετά την πρώτη εκτέλεση του νέου προεκλογικού ύμνου το ενθoυσιώδες κομματικό ακροατήριο απαίτησε και encore. Όμως η πραγματικά κορυφαία στιγμή του συνεδρίου ήταν άλλη: η απροειδοποίητη εμφάνιση του εξόριστου ηγέτη της παλαιστιανιακής ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς, Khaled Meshaal. Η όλη σκηνοθεσία της εμφάνισης του Meshaal ήταν εξόχως ισλαμική και “οθωμανική”, εφόσον ο προσκεκλημένος ομιλητής επευφημήθηκε από το πλήθος με την ιαχή “Allahu Akbar” (Ο Θεός είναι μεγάλος) και ευχαρίστησε από την πλευρά του το τουρκικό έθνος που προστάτευσε επί αιώνες κατά το παρελθόν την Ιερουσαλήμ και το Τέμενος Al Aqsa. Διακοπτόμενος επανειλημμένα από το σύνθημα “Κάτω το Ισραήλ”, ο Meshaal τόνισε ότι “ισχυρή Τουρκία σημαίνει ισχυρή Παλαιστίνη” και διαβεβαίωσε τους ακροατές του ότι “μαζί θα απελευθερώσουμε την Ιερουσαλήμ και στο μέλλον”.
Αντιφωνώντας ο Ahmet Davutoğlu υπενθύμισε ότι ο λαός του Ικονίου πλημμύρισε τους δρόμους το 1980 διαδηλώνοντας κατά της μονομερούς προσάρτησης της ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ και επιπλέον υποστήριξε ότι η τουρκική σημαία αποτελεί “σύμβολο των καταπιεσμένων” όπου γης, λ.χ. στην Παλαιστίνη και τη Συρία. Είναι βεβαίως πολλοί αυτοί που θα διαφωνούσαν – αρχής γενομένης από την ίδια την Τουρκία, όπου, χαρακτηριστικά, 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε συγκρούσεις που σημειώθηκαν σπίτι το σπίτι στην πόλη Cizre μεταξύ μελών της νεολαίας του ΡΚΚ και του Hüda Par (μετεξέλιξης της παρακρατικής ισλαμιστικής οργάνωσης Χεζμπολλάχ της Τουρκίας), λίγες ώρες αφότου ο Davutoğlu διαβεβαίωνε ότι η διαδικασία διαλόγου με τους Κούρδους αυτονομιστές εξελίσσεται κατ΄ ευχήν.
Κυρίως, όμως, η παρουσία του Meshaal στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας περισσότερο επιβεβαιώνει παρά διαψεύδει την διπλωματική απομόνωση της γείτονος στην ευρύτερη περιοχή. Ήδη, στο φόντο ποικίλων τριβών που κατέστησε εντονότερες η πρόσφατη συμφωνία Putin- Erdoğan για τη δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου ανταγωνιστικού προς τον South Stream, η Βουλγαρία ανέβαλε, για κάποια στιγμή μετά τις τουρκικές βουλευτικές εκλογές, την επίσκεψη που ο Davutoğlu είχε προαναγγείλει ότι θα πραγματοποιήσει στη Σόφια εντός του Ιανουαρίου.
Ακόμη σημαντικότερο πλήγμα αποτελεί η απόφαση του Κατάρ να αποκαταστήσει, λίγες μέρες μετά την θερμή υποδοχή του Εμίρη στην Άγκυρα, τις διπλωματικές του σχέσεις με την Αίγυπτο του στρατάρχη Sisi, την οποία η τουρκική κυβέρνηση νυχθημερόν καταγγέλλει ως αιμοσταγή δικτατορία. Το φιλόδοξο εμιράτο και η Τουρκία των Erdoğan και Davutoğlu αποτέλεσαν από την “Αραβική Άνοιξη” του 2011 και εξής ένα δίδυμο που παντοιοτρόπως στήριξε την ανάληψη της εξουσίας στα κράτη της Μέσης Ανατολής από τους κατά τόπους κλάδους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (ένας εκ των οποίων είναι για την Παλαιστίνη και η Χαμάς του Meshaal).
Όμως το τολμηρότερο πείραμα του είδους, η εκλογή του Mohammad Morsi στην προεδρία της Αιγύπτου τερματίσθηκε το καλοκαίρι του 2013 με το πραξικόπημα του Sisi, ενώ το ίδιο το Κατάρ αναδιπλώθηκε μπροστά στη αντισυσπείρωση των λοιπών μοναρχιών του Περσικού Κόλπου και απέλασε από το έδαφός του την ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.