Στα τέλη Φεβρουαρίου και με δεδομένο το νέο τοπίο και τους συσχετισμούς που θα έχουν διαμορφωθεί μετά τις εξαγγελίες Ντράγκι, θα πρέπει η Γαλλία και η Ιταλία να έχουν ετοιμάσει τα αναθεωρημένα σχέδια προϋπολογισμών του 2015, καθώς λήγει η τρίμηνη προθεσμία προσαρμογής που τους έδωσε η Κομισιόν. Πού θα ρίξει το βάρος της η Γερμανία; Θα κάνει τα στραβά μάτια και θα αρκεσθεί σε ένα μακιγιάρισμα των αριθμών και ποσοστών από τη Ρώμη και το Παρίσι ή θα πιέσει για πραγματική προσαρμογή εξαντλώντας τα όρια πολιτικής αντοχής τόσο των Ολάντ - Βαλς όσο και του Ρέντσι;
Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα θα είναι σε ευθεία συνάρτηση με το πώς θα διαμορφωθούν οι σχέσεις Μέρκελ - Σόιμπλε με τον Ντράγκι: αν οι προειδοποιητικές βολές που τις τελευταίες μέρες έχουν γίνει ομοβροντία θα τον αναγκάσουν να περιορίσει το πλαφόν της Ποσοτικής Επέκτασης και να θέσει περιοριστικές προϋποθέσεις για την αγορά ομολόγων. Με άλλα λόγια αν ο Ντράγκι υποχωρήσει, τότε οι Μέρκελ - Σόιμπλε θα δώσουν μια ανάσα πολιτικής επιβίωσης στους Ολάντ - Ρέντσι, αν όχι, θα τους επιδοθεί τελεσίγραφο πραγματικής προσαρμογής.
Εχει όμως ο Ντράγκι δυνατότητα και περιθώριο συμβιβασμού με το Βερολίνο χωρίς να εξαγριώσει τις Αγορές, οι οποίες έχουν ήδη διασταλτικά και μαξιμαλιστικά την Ποσοτική Επέκταση που διαρκώς αναγγέλλεται κάθε πρώτη Πέμπτη του μήνα από τον κεντρικό τραπεζίτη, από τις 26 Ιουλίου 2012 μέχρι και σήμερα; Ενα είναι βέβαιο, μέχρι τις αρχές Μαρτίου η αβεβαιότητα θα έχει σε μεγάλο βαθμό διαλυθεί και θα έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
