Τέσσερα (!) άρθρα είχε την Παρασκευή εναντίον του προέδρου της Κομισιόν
Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η εφημερίδα της
γερμανικής ελίτ. Και μόνο οι τίτλοι τους αρκούν για να προδώσουν το
πνεύμα που τα διαπερνούσε. «Ο χαμαιλέων (!)» ήταν ο αναφερόμενος στον
Λουξεμβούργιο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τίτλος του κορυφαίου
πρωτοσέλιδου σχολίου της εφημερίδας, το οποίο υπέγραφε ο Χόλγκερ
Στέλτσνερ, ένας από τους τέσσερις εκδότες και αρμόδιος για τα οικονομικά
θέματα. «Η περίοδος χάριτος ήταν χθες» ήταν ο τίτλος του ρεπορτάζ,
κορυφαίου στη δεύτερη σελίδα. «Επίθεση εναντίον του "ανώτατου
Ευρωπαίου"» ήταν ο τίτλος του τρίτου άρθρου. «Ο Γιούνκερ, το
Λουξεμβούργο και οι αλεπούδες της αποφυγής φόρων» ήταν ο τίτλος της
τέταρτης ανάλυσης. «Πολλοί επιχειρηματικοί όμιλοι απέφευγαν με τη
βοήθεια του Λουξεμβούργου τα φορολογικά βάρη τους ύψους δισεκατομμυρίων.
Στο Μεγάλο Δουκάτο ήταν πρωθυπουργός ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν της
ΕΕ Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ» τον κάρφωνε ο υπότιτλος. Ομολογούμε ότι αρχικά
ξαφνιαστήκαμε επειδή γνωρίζαμε ότι όλοι οι πλούσιοι Γερμανοί έχουν τα
λεφτά τους στο Λουξεμβούργο ή στην Ελβετία. Το να καταγγέλλουν οι
Γερμανοί τον επί εικοσαετία σχεδόν πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου ότι το
Μέγα Δουκάτο από κοινού με παγκόσμιας εμβέλειας πολυεθνικές επιχειρήσεις
διαμόρφωνε νόμιμο φορολογικό πλαίσιο που να ταιριάζει απολύτως στην
κάθε μία εταιρεία ώστε να πληρώνει γελοίους φόρους, χρησιμοποιώντας επί
τούτου δημιουργούμενες εταιρείες με έδρα το Λουξεμβούργο, φαινόταν...
αυτοκτονικό! Αφενός αυτό ήταν πασίγνωστο όχι μόνο στη γερμανική ελίτ,
αλλά σε όλους τους εύπορους Γερμανούς και αφετέρου οι μεγαλύτεροι
πελάτες του Λουξεμβούργου και σε αυτόν τον τομέα ήταν οι γερμανικές
επιχειρήσεις και οι ζάπλουτοι Γερμανοί!Σαφέστατα είχε πλήρη γνώση ο Γιούνκερ ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και μάλιστα λεπτομερή του ειδικού φορολογικού καθεστώτος που διαμορφωνόταν στα μέτρα καθεμιάς από τις περίπου 340 πολυεθνικές που μέσω σύνθετων πλεγμάτων από εσωτερικά δάνεια και πληρωμές τόκων κατέληγαν να πληρώνουν ασήμαντους φόρους της τάξης του... 2% ή 3%, με κάποιες πολύ ισχυρότερες εταιρείες να πληρώνουν ακόμα... λιγότερους φόρους από αυτά τα γελοία ποσοστά! Για να το πούμε πιο απλά, αν ο Γιούνκερ άνοιγε το στόμα του, στη Γερμανία θα γινόταν κυριολεκτικά μπάχαλο και τα αρμόδια γερμανικά δικαστήρια θα δούλευαν μέρα - νύχτα δικάζοντας όλη την επιχειρηματική ελίτ, όλους τους ζάπλουτους, τους μεγιστάνες, τους πλούσιους και εκατοντάδες χιλιάδες εύπορους Γερμανούς!
Μόλις βέβαια διαπιστώσαμε ότι τα ονόματα των επιχειρήσεων που κυκλοφόρησαν ήταν πρωτίστως αμερικανικές, βρετανικές και λοιπές εταιρείες, αλλά σχεδόν καμία γερμανική, καταλάβαμε τι θα επακολουθούσε. Οντως, το Σάββατο δεν υπήρχε στη «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» κανένα (!) άρθρο για την υπόθεση Γιούνκερ. Ούτε την Κυριακή, ούτε τη Δευτέρα! Η υπόθεση διευθετήθη στα παρασκήνια, προφανώς. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς, αφού το Λουξεμβούργο έχει αφεθεί να υπάρχει ως ανεξάρτητο κράτος ακριβώς για να λειτουργεί για τέτοιους σκοπούς! Το ενεργητικό των τραπεζών του Λουξεμβούργου, έγραφε τον περασμένο μήνα το γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ», ανέρχεται σε περίπου... 22 φορές το ΑΕΠ του!!! Ναι, είκοσι δύο φορές το ΑΕΠ! Δεν έχουμε ακόμη μάθει από αξιόπιστες πηγές γιατί έγινε αυτή η επίθεση στον Γιούνκερ. Ξέρουμε ότι η γερμανική κυβέρνηση θέλει πιεστικά να επιβάλει τον επαναπατρισμό των γερμανικών κεφαλαίων στη Γερμανία, έστω και σταδιακά, ώστε να φορολογούνται μέσα στη Γερμανία και να εισπράττει το γερμανικό κράτος τα λεφτά. Δεν νομίζουμε όμως ότι η επίθεση κατά του Γιούνκερ έγινε γι' αυτό. Φυσικά και η υφαρπαγή ή η αγορά έναντι σημαντικού ποσού από μυστικές υπηρεσίες της λίστας της αμερικανικής λογιστικής εταιρείες PwC με τις επιχειρήσεις - πελάτες της στο Λουξεμβούργο, σίγουρα φοβίζει και τους πλούσιους Γερμανούς και κάνει πιο δύσκολη τη φοροαποφυγή εκ μέρους τους, στην οποία έχουν βεβαίως συνηθίσει.
Εντύπωσή μας είναι όμως ότι ο διεθνής διασυρμός και το συνακόλουθο «πολιτικό κόντεμα» του προέδρου της Κομισιόν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Γιούνκερ έκανε πολιτικές δηλώσεις που έδειχναν μια προτίμηση σε χαλαρότερη πολιτική από αυτήν που έχει επιβάλει το Βερολίνο σε όλη την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Κάτι ανάλογο, σε πολύ μικρότερη όμως κλίμακα, έπαθε και ο Μάριο Ντράγκι, ο Ιταλός πρόεδρος της ΕΚΤ, ο οποίος εκδήλωσε την πρόθεσή του να παράσχει ρευστότητα ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ στην ευρωπαϊκή οικονομία, παρά την αντίθετη γνώμη των Γερμανών. Είναι προφανές ότι η Γερμανία αισθάνεται πλέον τόσο ισχυρή που δεν είναι διατεθειμένη κατά κανέναν τρόπο να ανεχθεί οποιαδήποτε διαφοροποίηση ή ελαφρά απόκλιση από τη γραμμή που υπαγορεύει στην ΕΕ και απαιτεί να υλοποιείται χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση.
