Στη συνέχεια, καταγράφεται η διένεξη με την Ιταλία και τη Γαλλία για τη δημοσιονομική πειθαρχία και τις μεταρρυθμίσεις, ένας εξωραϊσμός μιας πιο σκληρής πραγματικότητας, καθώς επί της ουσίας το Βερολίνο έχει οδηγήσει το Παρίσι και τη Ρώμη σε πολιτική αποσταθεροποίηση και άνοδο του λαϊκισμού, μια επανέκδοση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης μετά το 1930.Επόμενη στην απαρίθμηση της FAZ η Βρετανία, όπου καταγράφεται απόκλιση για το μέλλον της Ευρώπης. Αποσιωπάται ότι μόλις πριν από λίγα χρόνια ο Μπλερ στόχευε να προσχωρήσει στην Ευρωζώνη και ο Σρέντερ στην προεκλογική εκστρατεία του 1998 διεκδικούσε τον ρόλο του... Γερμανού Μπλερ!
Η έγκυρη εφημερίδα συνεχίζει λέγοντας ότι στη Γερμανία απέμεινε η στήριξη της Φινλανδίας και της Ολλανδίας στην κρίση της Ευρωζώνης. Η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο σκληρή, καθώς το Ελσίνκι και η Χάγη συμπλέουν συγκυριακά και υπό όρους με μόνους πιστούς συμμάχους στην Ευρωζώνη την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία και τη Σλοβακία και αυτές με αστερίσκους: Οι τρεις Βαλτικές Χώρες βρίσκουν χλιαρή τη στάση της Γερμανίας απέναντι στη Ρωσία και κοιτούν προς τις ΗΠΑ και τη γειτονική Πολωνία, ενώ στην Μπρατισλάβα δυσφορούν για το κόστος των κυρώσεων-αντιποίνων μεταξύ Ε.Ε. και Μόσχας.
Τέλος, η FAZ στέκεται στις σχέσεις Γερμανίας - Ρωσίας, όπου διαπιστώνεται ότι η κρίση στην Ουκρανία έβλαψε σε ορίζοντα μεγάλης διάρκειας τη διμερή συνεργασία. Και εδώ υποβάθμιση μιας στρατηγικής σχιζοφρένειας που χαρακτηρίζει την εξωτερική πολιτική του Βερολίνου προς Ανατολάς, όπου συνυπάρχουν δύο αλληλοσυγκρουόμενες στοχεύσεις:
Μια πολιτική στενής συνεργασίας με τη Ρωσία, με κορυφαία αποτύπωση τον υποθαλάσσιο αγωγό φυσικού αερίου North stream, που μόλις πριν από ένα χρόνο έδειχνε να έχει δυναμική ηγεμονικού ευρασιατικού δίδυμου. Ποιος, άλλωστε, έχει ξεχάσει την ενθουσιώδη στήριξη του Πούτιν στην άρνηση του Βερολίνου να επωμισθεί το κόστος της κρίσης στην Ευρωζώνη όταν ο Ρώσος πρόεδρος έλεγε ότι το ευρω-ομόλογο θα βλάψει ζωτικά γερμανικά συμφέροντα;
Ταυτόχρονα μια πολιτική ενσωμάτωσης σε μια γερμανική ζώνη επιρροής της Πολωνίας, της Τσεχίας, της Σλοβακίας και των Βαλτικών χωρίς οροθέτηση, με ανοικτή δηλαδή εκκρεμότητα τον σχεδιασμό του Βερολίνου για Ουκρανία, Λευκορωσία και Μολδαβία.
Ετσι όταν οι ΗΠΑ αποφάσιζαν να παρέμβουν αποφασιστικά στην Ουκρανία δεν δυσκολεύθηκαν και πολύ να παραμερίσουν τη ρεαλπολιτίκ των Μπραντ, Σμιτ, Κολ, Σρέντερ και Μέρκελ απέναντι στη Μόσχα, που είχε ρίζες στην εποχή του Μπίσμαρκ. Άγγιξαν το όνειρο της Mitelleuropa (Μεσευρώπη) και του Drag nach Osten των θεωρητικών της γεωπολιτικής των αρχών του 20ού αιώνα, που έχει βαθύτερες ιστορικές ρίζες στα λιμάνια της Χάνσα και τους Τεύτονες Ιππότες της Βαλτικής.
Αν η FAZ ήταν πιο τολμηρή θα έγραφε ότι η χώρα ζει μια επανέκδοση της εποχής των διαδόχων του Μπίσμαρκ Καπρίβι, Χοχενλόε, Μπίλοβ και Μπέτμαν Χόλβεγγ, που οδήγησαν τη χώρα σε απομόνωση και στα τραγικά της επακόλουθα πριν από ένα αιώνα.
Προσεκτική παραφωνία
Η FAZ, η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα, αποφάσισε να ταράξει την ευφορία των εορτασμών για την 25η επέτειο της πτώσης του Τείχους, με τη διαπίστωση ότι η Γερμανία έχει λιγότερους συμμάχους από το 1989.
Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr
