Υπόθεση Alstom: Η Siemens, το Μέγαρο των Ηλυσίων και οι Αμερικανοί

Μπαλή Κάκη Το νέο αφεντικό της Siemens, ο Τζο Κέζερ, είχε υποσχεθεί να κάνει θαύματα. Πρώτον, να ξεμπερδέψει μια κι έξω με το αμαρτωλό παρελθόν του μεγαλύτερου βιομηχανικού ομίλου της Γερμανίας, να κλείσει τις δίκες περί διαφθοράς, να οργανώσει έτσι την εταιρεία ώστε να λειτουργεί στο μέλλον... "καθαρά". Αυτό είχε προσπαθήσει σχετικά επιτυχώς να κάνει και ο προκάτοχός του, αλλά οι μεγαλομέτοχοι τον έφαγαν. Δεύτερον, στόχος του ήταν να στρέψει τον όμιλο στις μπίζνες του 21ου αιώνα, στην ενέργεια και τα δίκτυα - και γι' αυτό χρειαζόταν συμμάχους. Και, τρίτον, τον ακολουθεί η... κατάρα κάθε αφεντικού της Siemens - έπρεπε να μετρηθεί με τον μεγάλο αντίπαλο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, την General Electric. Έδωσε, λοιπόν, τη μάχη όλων των μαχών για να αγοράσει τη γαλλική Alstom, τη "μαμά" του θρυλικού τρένου TGV, έφτασε σχεδόν μέχρι τη βρύση - και νερό δεν ήπιε. Μέχρι συμμαχία με τη γιαπωνέζικη Mitsubishi έστησε για να ανεβάσει το ποντάρισμα και να δώσει υψηλό τίμημα στους Γάλλους. Επί εβδομάδες ξημεροβραδιαζόταν στο μέγαρο των Ηλυσίων, στο Παρίσι, προσπαθώντας να πείσει τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ ότι η πρότασή του ήταν η καλύτερη - «για τις θέσεις εργασίας στη Γαλλία, για τις μελλοντικές προοπτικές στην Ευρώπη τόσο στα ενεργειακά όσο και τα σιδηροδρομικά δίκτυα. Και τελικά το προηγούμενο Σαββατοκύριακο αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ήττα του. Και δη από τον αιώνιο αντίπαλό του, την General Electric.

Η ήττα σου, η νίκη μου...

Οι Αμερικανοί έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα και κατάφεραν να πατήσουν πόδι στην αγορά ενέργειας της Γηραιάς Ηπείρου αγοράζοντας το τμήμα ενέργειας της Alstom έναντι σχεδόν 10 δισεκατομμυρίων ευρώ.
 

Κι επειδή η γαλλική κυβέρνηση δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στα νέα αφεντικά αποφάσισε να αγοράσει η ίδια το 20% των μετοχών της Alstom από τον μεγαλομέτοχό της, την κατασκευαστική Bouygues - και δη σε τσιμπημένη τιμή, πάνω από αυτήν της αγοράς. Μόνο έτσι έχει μία πιθανότητα να προβάλει βέτο σε κάποιες μελλοντικές επιλογές των Αμερικανών, όπως για παράδειγμα τη μεταφορά της έδρας του «κοσμήματος» της γαλλικής βιομηχανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες ή ένα κύμα απολύσεων. Και για να βρει τα λεφτά να αγοράσει αυτές τις μετοχές, περί το 1,5 δισεκατομμύριο, πούλησε ένα 3% από το μετοχικό κεφάλαιο της Suez, αυτής που έχει ένα ποσοστό της ΕΥΑΘ στη Θεσσαλονίκη...

Το πολιτικό παρασκήνιο

Η Siemens προσπαθεί τώρα να χωνέψει την ήττα της -και να καταλάβει από πού προέκυψε. «Σεβόμαστε και καταλαβαίνουμε τα πολιτικά συμφέροντα της γαλλικής κυβέρνησης στον τομέα της ενέργειας» ήταν η πρώτη δήλωση του Τζο Κέζερ, ο οποίος εποίησε την ανάγκη φιλοτιμία. Πλην όμως ήταν η γαλλική κυβέρνηση αυτή που ζήτησε μερικούς μήνες νωρίτερα από τη Siemens να σώσει το «κόσμημα», που δεν τα πάει τόσο καλά τελευταία.

Ο γερμανικός όμιλος είχε προσπαθήσει και νωρίτερα να εξαγοράσει την Alstom, αλλά του έκοψε τη φόρα ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. Γι' αυτό στην αρχή δίστασε να κάνει την προσφορά του, ενώ, όταν χρειάστηκε να την ανεβάσει, ζήτησε τη βοήθεια της Mitsubishi. Προφανώς, όμως, οι Γάλλοι ήθελαν κυρίως να ανεβάσουν το τίμημα και να μην παραδώσουν την Alstom άνευ όρων στην General Electric, η οποία είχε εκφράσει από νωρίς το ενδιαφέρον της.

Βάζοντας στο παιχνίδι και τους Γερμανούς ανταγωνιστές κατάφεραν να πουλήσουν λίγο πιο ακριβά το... τομάρι της Alstom, αλλά δεν επέβαλαν και τους όρους τους. Γι' αυτό στο τέλος τα περισσότερα χρήματα από την αρχική προσφορά των Αμερικανών που πήραν οι μέτοχοι της Alstom από την πίσω πόρτα τα πλήρωσε το γαλλικό δημόσιο, αφού αναγκάστηκε να αγοράσει την καταστατική μειοψηφία της εταιρείας. Με αυτή την έννοια, ούτε η γαλλική κυβέρνηση βγήκε κερδισμένη από τη συμφωνία, η οποία παρεμπιπτόντως -όπως όλες οι μεγάλες εξαγορές- χρειάζεται και το πράσινο φως από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε.