Υπενθυμίζεται ότι γύρω μας, στις βαλκανικές
χώρες, «υπάρχουν ήδη τρία εν λειτουργία πυρηνικά εργοστάσια στη
Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία, ενώ σχεδιάζονται τρία στη γειτονική
Τουρκία
Ζήτημα που αφορά συνολικά την Ευρώπη η συμφωνία ύψους 22 δισ.
δολ. της Αγκυρας με την Ιαπωνία για την κατασκευή και δεύτερου πυρηνικού
εργοστασίου στiν Τουρκία, γι' αυτό ερωτάται η Κομισιόν αν προτίθεται να
θέσει το θέμα στος ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία.Στην ευρωπαϊκή επιτροπή προτάσσεται το «ενδεχόμενο κατασκευής
πυρηνικών αντιδραστήρων σε ιδιαίτερα σεισμογενείς περιοχές κοντά στα
ευρωπαϊκά σύνορα» από τον ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πρασίνων Νίκο
Χρυσόγελο.
Η συμφωνία όπως έγινε γνωστό αφορά κυρίως «κατασκευή πυρηνικής μονάδας στη Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας, με τη συμμετοχή της Mitsubishi Heavy Industries. Μία ακόμα πρόκειται να κατασκευαστεί από ρώσικη εταιρεία στο Ακούγιου της νοτιοανατολικής Τουρκίας, δίπλα στη Συρία και πλησίον της Κύπρου».Επιπλέον ανησυχίες προκαλεί «και η πιθανότητα εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, καθώς η συμφωνία μπορεί να επιτρέψει στην Αγκυρα -αν και το διαψεύδει ο Τανέρ Γιλντίζ, Τούρκος υπουργός Ενέργειας- τη δημιουργία υλικού για πυρηνικά όπλα σε μία περιοχή που υποφέρει ήδη από παρόμοια πυρηνικά προγράμματα και σχέδια (Ιράν, Ισραήλ, Ινδία, Αίγυπτος)».
Υπενθυμίζεται ότι γύρω μας στις βαλκανικές χώρες «υπάρχουν ήδη τρία εν λειτουργία πυρηνικά εργοστάσια στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία, ενώ σχεδιάζονται τρία στη γειτονική Τουρκία (Ακούγιου, Ανατολική Θράκη, Σινώπη), άλλο ένα στο Μπέλενε στη Βουλγαρία, ένα στην Αλβανία, ένα στο Μορίεβο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Σχέδια για τη δημιουργία αντιδραστήρων υπάρχουν επίσης για το Κρίβολακ και τα Σκόπια. Και άλλοι νέοι αντιδραστήρες στο εργοστάσιο του Τσερναβούτα».
Ο πρώην ευρωβουλευτής των Πρασίνων Μιχάλης Τρεμόπουλος, κατά την πρώτη ιδρυτική (26/3/2011) συνάντηση της Βαλκανικής Αντιπυρηνικής Συμμαχίας και την κοινή διακύρυξη των οικολόγων από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Τουρκία, την Ελλάδα, τη Σερβία και την ΠΓΔΜ, είχε τονίσει: «Στόχος μας είναι η δημιουργία ενός ισχυρού αντιπυρηνικού κινήματος στη νοτιοανατολική Ευρώπη που έχει βαριά κληρονομιά από αντιδραστήρες».
Στο «κοινό τους διεκδικητικό πλαίσιο οι Βαλκάνιοι Πράσινοι επισήμαναν ότι πρέπει να κλείσουν όσα πυρηνικά εργοστάσια σχεδιάστηκαν πριν από το 1980, να κλείσουν επίσης όσα λειτουργούν σε σεισμογενείς περιοχές και να μην προχωρήσει κανένα από τα εργοστάσια που σχεδιάζονται».
Οι κινητοποιήσεις των Τούρκων πολιτών έχουν αποτρέψει μέχρι σήμερα την υλοποίηση των πυρηνικών σχεδίων που έχουν υιοθετήσει κατά καιρούς οι κυβερνήσεις της Τουρκίας, δηλώνει ο νυν ευρωβουλευτής του κόμματος Νίκος Χρυσόγελος λέγοντας ότι κατά μία έννοια οι σεισμοί (σ.σ. πρέπει να) ενώνουν ξανά τις δυο κοινωνίες, ελληνική και τουρκική: «Το 1999 αναπτύχθηκε η αλληλεγγύη μεταξύ μας μέσα από την προσπάθεια αντιμετώπισης του κοινού πόνου, τώρα γιατί οι σεισμοί στην περιοχή μας, αλλά και στη Φουκουσίμα, μας υπενθυμίζουν ότι δεν υπάρχει ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας έτσι κι αλλιώς».
Η πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς, όπως τη χαρακτηρίζουν οι υποστηρικτές, ας μη λησμονούμε ότι «προκάλεσε στο Τσερνόμπιλ 30.000 έως 60.000 θανατηφόρους καρκίνους σύμφωνα με ανεξάρτητους επιστήμονες, ενώ 7.000.000 άτομα υποφέρουν ακόμα στην περιοχή που μολύνθηκε, ζώντας με επιδόματα και αναπηρικές συντάξεις».Η ΠΟΥ (Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας) με αναφορές της εκτιμά ότι η συνολική ακτινοβολία που έχει εκλυθεί στο Τσερνόμπιλ ήταν 200 φορές μεγαλύτερη από εκείνη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Εχει άραγε «απασχολήσει μέχρι τώρα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η πιθανότητα απόκτησης με βάση το συμβόλαιο (που ανακοινώθηκε) και από την Τουρκία της τεχνολογικής δυνατότητας εμπλουτισμού ουρανίου και παραγωγής πλουτωνίου για πυρηνικά όπλα (;) «ρωτά την Κομισιόν ο Νίκος Χρυσόγελος και συνεχίζει «Με την υπογραφή της συγκεκριμένης συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Ιαπωνίας παραβιάζεται η αρχή της μη διάδοσης πυρηνικών όπλων;».
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αφελές το ερώτημα, με το συμπάθιο δηλαδή, αν λάβουμε υπόψη μας ότι μιλάμε για μια χώρα που επιδιώκει με κάθε τρόπο να δείχνει το ρόλο της ως περιφερειακής υπερδύναμης.
Στη Δύση έχουν μάτια και βλέπουν.
Ζήτημα που αφορά συνολικά την Ευρώπη η συμφωνία ύψους 22 δισ.
δολ. της Αγκυρας με την Ιαπωνία για την κατασκευή και δεύτερου πυρηνικού
εργοστασίου στiν Τουρκία, γι' αυτό ερωτάται η Κομισιόν αν προτίθεται να
θέσει το θέμα στος ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία.Στην ευρωπαϊκή επιτροπή προτάσσεται το «ενδεχόμενο κατασκευής
πυρηνικών αντιδραστήρων σε ιδιαίτερα σεισμογενείς περιοχές κοντά στα
ευρωπαϊκά σύνορα» από τον ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πρασίνων Νίκο
Χρυσόγελο.
Η συμφωνία όπως έγινε γνωστό αφορά κυρίως «κατασκευή πυρηνικής μονάδας στη Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας, με τη συμμετοχή της Mitsubishi Heavy Industries. Μία ακόμα πρόκειται να κατασκευαστεί από ρώσικη εταιρεία στο Ακούγιου της νοτιοανατολικής Τουρκίας, δίπλα στη Συρία και πλησίον της Κύπρου».Επιπλέον ανησυχίες προκαλεί «και η πιθανότητα εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, καθώς η συμφωνία μπορεί να επιτρέψει στην Αγκυρα -αν και το διαψεύδει ο Τανέρ Γιλντίζ, Τούρκος υπουργός Ενέργειας- τη δημιουργία υλικού για πυρηνικά όπλα σε μία περιοχή που υποφέρει ήδη από παρόμοια πυρηνικά προγράμματα και σχέδια (Ιράν, Ισραήλ, Ινδία, Αίγυπτος)».
Υπενθυμίζεται ότι γύρω μας στις βαλκανικές χώρες «υπάρχουν ήδη τρία εν λειτουργία πυρηνικά εργοστάσια στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία, ενώ σχεδιάζονται τρία στη γειτονική Τουρκία (Ακούγιου, Ανατολική Θράκη, Σινώπη), άλλο ένα στο Μπέλενε στη Βουλγαρία, ένα στην Αλβανία, ένα στο Μορίεβο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Σχέδια για τη δημιουργία αντιδραστήρων υπάρχουν επίσης για το Κρίβολακ και τα Σκόπια. Και άλλοι νέοι αντιδραστήρες στο εργοστάσιο του Τσερναβούτα».
Ο πρώην ευρωβουλευτής των Πρασίνων Μιχάλης Τρεμόπουλος, κατά την πρώτη ιδρυτική (26/3/2011) συνάντηση της Βαλκανικής Αντιπυρηνικής Συμμαχίας και την κοινή διακύρυξη των οικολόγων από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Τουρκία, την Ελλάδα, τη Σερβία και την ΠΓΔΜ, είχε τονίσει: «Στόχος μας είναι η δημιουργία ενός ισχυρού αντιπυρηνικού κινήματος στη νοτιοανατολική Ευρώπη που έχει βαριά κληρονομιά από αντιδραστήρες».
Στο «κοινό τους διεκδικητικό πλαίσιο οι Βαλκάνιοι Πράσινοι επισήμαναν ότι πρέπει να κλείσουν όσα πυρηνικά εργοστάσια σχεδιάστηκαν πριν από το 1980, να κλείσουν επίσης όσα λειτουργούν σε σεισμογενείς περιοχές και να μην προχωρήσει κανένα από τα εργοστάσια που σχεδιάζονται».
Οι κινητοποιήσεις των Τούρκων πολιτών έχουν αποτρέψει μέχρι σήμερα την υλοποίηση των πυρηνικών σχεδίων που έχουν υιοθετήσει κατά καιρούς οι κυβερνήσεις της Τουρκίας, δηλώνει ο νυν ευρωβουλευτής του κόμματος Νίκος Χρυσόγελος λέγοντας ότι κατά μία έννοια οι σεισμοί (σ.σ. πρέπει να) ενώνουν ξανά τις δυο κοινωνίες, ελληνική και τουρκική: «Το 1999 αναπτύχθηκε η αλληλεγγύη μεταξύ μας μέσα από την προσπάθεια αντιμετώπισης του κοινού πόνου, τώρα γιατί οι σεισμοί στην περιοχή μας, αλλά και στη Φουκουσίμα, μας υπενθυμίζουν ότι δεν υπάρχει ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας έτσι κι αλλιώς».
Η πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς, όπως τη χαρακτηρίζουν οι υποστηρικτές, ας μη λησμονούμε ότι «προκάλεσε στο Τσερνόμπιλ 30.000 έως 60.000 θανατηφόρους καρκίνους σύμφωνα με ανεξάρτητους επιστήμονες, ενώ 7.000.000 άτομα υποφέρουν ακόμα στην περιοχή που μολύνθηκε, ζώντας με επιδόματα και αναπηρικές συντάξεις».Η ΠΟΥ (Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας) με αναφορές της εκτιμά ότι η συνολική ακτινοβολία που έχει εκλυθεί στο Τσερνόμπιλ ήταν 200 φορές μεγαλύτερη από εκείνη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Εχει άραγε «απασχολήσει μέχρι τώρα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η πιθανότητα απόκτησης με βάση το συμβόλαιο (που ανακοινώθηκε) και από την Τουρκία της τεχνολογικής δυνατότητας εμπλουτισμού ουρανίου και παραγωγής πλουτωνίου για πυρηνικά όπλα (;) «ρωτά την Κομισιόν ο Νίκος Χρυσόγελος και συνεχίζει «Με την υπογραφή της συγκεκριμένης συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Ιαπωνίας παραβιάζεται η αρχή της μη διάδοσης πυρηνικών όπλων;».
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αφελές το ερώτημα, με το συμπάθιο δηλαδή, αν λάβουμε υπόψη μας ότι μιλάμε για μια χώρα που επιδιώκει με κάθε τρόπο να δείχνει το ρόλο της ως περιφερειακής υπερδύναμης.
Στη Δύση έχουν μάτια και βλέπουν.
