29 Ιανουαρίου 2014

Από τον Γκρομίκο στον Βάιντεμαν

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b7/Andrei_Gromyko_at_Conference_on_Security_and_Cooperation_in_Europe.jpg/220px-Andrei_Gromyko_at_Conference_on_Security_and_Cooperation_in_Europe.jpg
«Herr Nein», δηλαδή ο «κύριος όχι» είναι ο τίτλος της εκτεταμένης συνέντευξης του επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ Βάιντεμαν στο Der Spiegel. Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος, καθώς παραπέμπει στο «Mister Niet», προσωνυμία που είχε δοθεί στον επικεφαλής της σοβιετικής διπλωματίας Γκρομίκο, που μπλόκαρε με βέτο την πλειονότητα των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Είναι η πρώτη μετωπική επικοινωνιακή σοβαρή αντεπίθεση του Βάιντεμαν από τον Ιούλιο του 2012, όταν βρέθηκε μόνος εναντίον όλων στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ να ψηφίζει κατά της πρότασης του Μ. Ντράγκι να μπορεί η τράπεζα να αγοράζει απευθείας κρατικά ομόλογα από την πρωτογενή αγορά, για να στηρίξει τις χώρες που αντιμετωπίζουν πίεση των αγορών στον δανεισμό τους.

Η μοναξιά του Βάιντεμαν ήταν τότε απόλυτη, καθώς ο έτερος εκπρόσωπος της Γερμανίας, ο Ασμούσεν, τάχθηκε υπέρ του Ντράγκι, τον οποίο λίγες μέρες αργότερα κάλυψε και η Μέρκελ με τη δήλωση ότι κινείται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του.

Η δυναμική μηντιακή επανεμφάνιση του Βάιντεμαν, παρά την προσπάθεια του Spiegel να κρατήσει προσχήματα ουδετερότητας -με σχόλια του τύπου ότι θυμίζει πυροσβέστη που πριν αρχίσει την κατάσβεση ενός σπιτιού που καίγεται ζητά από τον ιδιοκτήτη να υπογράψει δέσμευση ότι θα τηρήσει από εδώ και στο εξής όλους τους κανόνες πυρασφάλειας- είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια αποκατάστασης εκ των υστέρων της αρνητικής στάσης του στην πρόταση Ντράγκι.

Η συνέντευξη συμπίπτει χρονικά με τις δηλώσεις Ντράγκι στο Νταβός, όπου ο επικεφαλής της ΕΚΤ δηλώνει ότι η αγορά ομολόγων από την πρωτογενή αγορά είναι εκτός του πλαισίου των ευρωπαϊκών συνθηκών, με εναλλακτική λύση την αγορά από την τράπεζα τιτλοποιημένων τραπεζικών δανείων προς επιχειρήσεις και καταναλωτές.

Ολα τα παραπάνω αθροιστικά νομιμοποιούν ως υπόθεση εργασίας ότι η Γερμανία στοχεύει την de facto αναίρεση της αρχικής δέσμευσης του επικεφαλής της ΕΚΤ ότι θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να θωρακίσει το ευρώ.

Μια τακτική του Βερολίνου που έχει πλέον παγιωθεί: Οταν πιέζεται υποχωρεί, όπως τον Ιούνιο του 2012 στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όταν συμφώνησε για την τραπεζική ένωση αλλά και στην κοινή πρόταση των Μόντι-Ραχόι για απευθείας χρηματοδότηση των τραπεζών από τον Μόνιμο Μηχανισμό ESM, με στόχο την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους.

Λίγους μήνες μετά, η υπογραφή της Γερμανίας σβήνεται με τη γομολάστιχα του Σόιμπλε, που χωρίς πολλές εξηγήσεις «σκοτώνει» την απευθείας ανακεφαλαίωση των τραπεζών και μετά από ένα χρόνο διαπραγματεύσεων επιβάλλει μια απονευρωμένη και περιοριστική εκδοχή της τραπεζικής ένωσης που αφορά πλέον μόνον τις συστημικές τράπεζες.

Η σύμπτωση της δημόσιας αναδίπλωσης του Ντράγκι με τη συνέντευξη του Βάιντεμαν, το μήνυμα της οποίας είναι ότι όταν η Γερμανία έχει αντιρρήσεις έστω και μόνη εναντίον όλων, δεν μπορεί να παρακαμφθεί, αλλά να συνυπολογισθεί σε μια συμβιβαστική σύνθεση από τους εταίρους της, μας προειδοποιεί ότι το Βερολίνο ξαναπιάνει τη γομολάστιχα, αυτή την φορά για να σβήσει τις υπογραφές των 16 άλλων τότε εταίρων της στην Ευρωζώνη!

Ο Βάιντεμαν, άλλωστε, δεν είναι ένας τεχνοκράτης τραπεζίτης που δεν καταλαβαίνει από πολιτικές και κοινωνικές σκοπιμότητες, καθώς στην περίοδο 2006-2011 ήταν ο επικεφαλής των Οικονομικών Συμβούλων της Μέρκελ και βασικός συνδιαμορφωτής της πολιτικής της Γερμανίας στη διαχείριση της Κρίσης της Ευρωζώνης.

Ο Βάιντεμαν εξαπολύει προληπτική επίθεση καθώς η Μπούντεσμπανκ προτείνει -όπως γράφουν οι χθεσινοί FT- μοντέλο διάσωσης όχι πλέον με δανεισμό από τον ESM αλλά με αυτοχρηματοδότηση μέσω σκληρής φορολόγησης μια πρόταση έμμεση ομολογία προσδοκίας ατυχημάτων στην Ιταλία και στην Ισπανία.
 
Μόνη, αλλά ισχυρή
Η σύμπτωση της δημόσιας αναδίπλωσης του Ντράγκι με τη συνέντευξη του Βάιντεμαν, το μήνυμα της οποίας είναι ότι όταν η Γερμανία έχει αντιρρήσεις, έστω και μόνη εναντίον όλων, δεν μπορεί να παρακαμφθεί, αλλά να συνυπολογισθεί σε μια συμβιβαστική σύνθεση από τους εταίρους της.

 Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ