Ένας από τους δυτικούς συμμετέχοντες της συνάντησης παραδέχθηκε ότι μεταξύ των Σύρων διαπραγματευτών υπήρχαν κάποιοι «δυσοίωνοι» χαρακτήρες. Όμως αμέσως τεκμηρίωσε την ανάγκη της επικοινωνίας μαζί τους: «Νομίζω ότι οι φίλοι της Συρίας θα ενδιαφερόντουσαν να μάθουν τι θέλουν αυτοί οι ισλαμιστές από τη διεθνή κοινότητα». Στην πραγματικότητα ο στόχος ήταν μάλλον ακριβώς αντίθετος.
Οι «μέτριοι» ισλαμιστές είπαν τι θέλουν από αυτούς οι «φίλοι». Το μέγιστο – να πολεμήσουν σε δύο μέτωπα, όπως εναντίων του συριακού στρατού έτσι και εναντίων των δυνάμεων που έχουν σχέση με την Αλ Κάιντα. Το ελάχιστο – να μην διακόψουν τις σχέσεις με τον Εθνικό Συνασπισμό της Συρίας (ΕΣΣ). Παραμονές των συνομιλιών στη Βιέννη η δεύτερη επιλογή θα ήταν πράγματι πιο χρήσιμη για όλες τις πλευρές που ενδιαφέρονται για πολιτική επίλυση της συριακής διαμάχης.
Πριν από λίγες μέρες διαπιστώθηκε ότι οι ισλαμιστές δεν έχουν υποκύψει στις παρακλήσεις. Και ακόμα χειρότερα. Οι ηγέτες του πρόσφατα δημιουργημένου Ισλαμικού Μετώπου έγραψαν επιστολές αποχώρησης από το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο του Συριακού Ελεύθερου στρατού, της στρατιωτικής πτέρυγας του ΕΣΣ. Μαζί με αυτούς έκανε το ίδιο ο αρχηγός της βορειοανατολικής ομάδας του ΕΣΣ Σαντάμ Αλ Τζαμάλ. Ο τελευταίος μάλιστα δήλωσε σε συνέντευξη ότι έχει αποκαλύψει τα «σχέδια των απίστων στη Δύση και ορισμένων προδοτικών αραβικών χωρών, τα οποία είναι εναντίον του ούμμαχ, ενός παγκόσμιου ισλαμικού κράτους».

Οι διοργανωτές της συνάντησης του Οκτωβρίου είχαν πει ότι θα ήθελαν να ξεκαθαρίσουν σε πιο βαθμό ριζοσπαστικοποίησης βρίσκεται η καθεμία ομάδα των ισλαμιστών. Το διευκρίνισαν. Είναι προφανές ότι οι μεγαλύτερες από αυτές έχουν μεγάλα προβλήματα με την ανοχή και παρουσιάζουν εξαιρετικά πρωτότυπες ιδέες σχετικά με το μέλλον της Συρίας και τον έξω κόσμο.

Οι ισλαμιστές κηρύσσουν απαράδεκτους για τους «φίλους της Συρίας» στόχους. Η κοσμική αντιπολίτευση της Συρίας είναι αδύναμη και διχασμένη. Είναι σαφές ότι σε αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει κανένας για να υλοποιήσει την παράξενη ιδέα ορισμένων χωρών της Δύσης και της Ανατολής – να ανατρέπουν ταυτόχρονα το καθεστώς του Μπασάρ Άσαντ και να εξουδετερώνουν τις ομάδες της Αλ Κάιντα σε αυτή τη χώρα.

Υπάρχει σε αυτή την περίπτωση κανένα νόημα στις προσπάθειες των συνομιλιών στη Βιέννη; Βεβαίως. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των Σύρων, ανεξάρτητα αν υποστηρίζουν τον Μπασάρ Άσαντ ή όχι, είναι σημαντικό να ξέρουν εάν μπορεί η διεθνής κοινότητα να προσφέρει στη Συρία ένα πραγματικό σχέδιο εξόδου από τον καταστροφικό «πόλεμο των όλων εναντίων όλων».
Βαντίμ Φερσόβιτς