Η είδηση
πέρασε παντού σχετικά απαρατήρητη παρά τη βαρύτητά της: Οι ΗΠΑ
διακόπτουν τη βοήθεια προς τους αντικαθεστωτικούς στη Συρία, με τη
διευκρίνιση ότι η απόφαση δεν αφορά οπλικά συστήματα.Τα επόμενα βήματα που αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν για να υπάρξει περιθώριο προσαρμογής όλων των εμπλεκομένων είναι τα ακόλουθα:
- Πρώτον, απαγόρευση κάθε είδους βοήθειας στους αντικαθεστωτικούς.
- Δεύτερον, απαγόρευση - παρεμπόδιση της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας να ενισχύουν τους αντάρτες.
Η Τουρκία θα αναγκασθεί να συμμορφωθεί, καθώς δεν έχει άλλη εναλλακτική επιλογή και θα κληθεί να πληρώσει βαρύτατο κόστος, καθώς η Αγκυρα είναι αυτή που πρέπει να ελέγξει και να παρεμποδίσει την παροχή βοήθειας. Ο Ερντογάν θα έχει να διαλέξει ανάμεσα στην οργή της Ουάσιγκτον και του Ριάντ, και η επιλογή του είναι αυτονόητη και προβλέψιμη.
Το μήνυμα λοιπόν από τις ΗΠΑ είναι ότι η στροφή κλειδώνει: τόσο ως προς την κατάσταση πραγμάτων στο εσωτερικό της Συρίας, με την Ουάσιγκτον να λέει στην πράξη ότι ο Ασαντ είναι το μικρότερο κακό, καθώς ύστερα από αυτόν κάθε άλλη λύση είναι επικίνδυνη, όσο και ως προς την προοπτική συνολικής εξομάλυνσης με το Ιράν, όπου τίποτε δεν μπορεί να μας πείσει ότι δεν συνεχίζονται οι διμερείς απευθείας διαβουλεύσεις των δύο χωρών που διεξήχθησαν επί μήνες με απόλυτη μυστικότητα στο Ομάν.
Αγνωστο παραμένει ποιες ακριβώς ισορροπίες θέλουν πλέον οι ΗΠΑ στη Συρία: Ξερίζωμα των τζιχαντιστών τύπου Αλ Κάιντα με τίμημα την παραμονή του Ασαντ; Η μία με διεθνείς εγγυήσεις «ντε φάκτο» κατάτμηση της χώρας, με το μπααθικό καθεστώς να ελέγχει σε κάθε περίπτωση τη Δαμασκό αλλά και τα σύνορα με τον Λίβανο και το Ισραήλ;
Η στροφή είναι εντυπωσιακή, αν θυμηθούμε ότι μόλις μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου οι ΗΠΑ απειλούσαν να επέμβουν στρατιωτικά με πυραυλικά πλήγματα που θα έδιναν στους αντικαθεστωτικούς την ευκαιρία να καταλάβουν τη Δαμασκό.
kapopoulos@pegasus.gr
