Το 2004 η δυναμική της «Πορτοκαλί Επανάστασης» στην Ουκρανία είχε ως
σημείο αναφοράς τον εκδημοκρατισμό. Σήμερα το πλήθος των διαδηλωτών
δίνει τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, μια πιο υποφερτή καθημερινότητα,
ανεξάρτητα από την αξιοπιστία ή όχι των υποσχέσεων της Ευρωπαϊκής
Ενωσης για βοήθεια. Από τη Ρωσία έρχονται μόνο απειλές και έτσι έστω και
οι αμφιβόλου αντικρίσματος υποσχέσεις των Βρυξελλών είναι αρκετές για
να πυροδοτήσουν την εξέγερση.Ουκρανία στα ρωσικά σημαίνει Χώρα
των Συνόρων, στην κυριολεξία δηλαδή παραμεθόριος περιοχή, μια ετυμολογία
που μας δίνει το μέτρο της σκληρής μάχης που θα δώσει η Μόσχα με κάθε
μέσο για να διατηρήσει τη χώρα υπό την επιρροή της.
Αν η Μόσχα δεν μπορεί και δεν θέλει να ανταγωνισθεί τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων για ανάπτυξη και ευημερία, πόσο αξιόπιστη είναι η ευρωπαϊκή πλευρά, την ώρα που ο Νότος της Ευρωζώνης συνθλίβεται από τη λιτότητα;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε τι προσδοκούν ακριβώς τα πλήθη που διαδηλώνουν στο Κίεβο: Δεν διανοούνται καν την Ευρώπη που υποδέχεται τα νέα μέλη με ΜΟΠ, πακέτα Ντελόρ και κάθε είδους χρηματοδοτήσεις, αλλά θα ήταν ευχαριστημένοι αν σημείωναν μέρος της προόδου που έχει κάνει από το 1989 μέχρι και σήμερα η Πολωνία που, αν και εκτός Ευρωζώνης, αναπτύσσεται πλέον ως χώρος συμπληρωματικός της γερμανικής οικονομίας.
Μπορεί η Ευρωζώνη-Ε.Ε. της ύφεσης και της λιτότητας να βοηθήσει έστω και περιορισμένα την Ουκρανία;Η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα θετική, διότι δεν θα προέλθει από τις Βρυξέλλες, αλλά από το Βερολίνο: Οταν χρειάζεται, όταν κρίνεται ότι διακυβεύονται ζωτικά εθνικά συμφέροντα, η Γερμανία κάνει τις επιλογές της με πολιτικά-γεωπολιτικά και όχι με οικονομικά-εμπορικά κριτήρια.
Το 1989-1990 οι Κολ-Γκένσερ εξαγόρασαν την ψήφο των πολιτών της Ανατολικής Γερμανίας για εδώ και τώρα επανένωση, με τη δέσμευση για Νομισματική Ενωση των δύο χωρών με τιμή ανταλλαγής του μάρκου της ΛΔΓ ένα προς ένα με το δυτικογερμανικό μάρκο!
Ετσι απαντάται το ερώτημα αν η Γερμανία είναι πρόθυμη να δώσει στην Ανατολική Ευρώπη μέρος της στήριξης που αρνείται στον Νότο της Ευρωζώνης, μια επιλογή που έχει τη λογική της.
Σε ορίζοντα δεκαετίας η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη μπορεί να υποκαταστήσει τον λατινικό κατά πλειοψηφία, απροσάρμοστο και δύστροπο Νότο της Ευρωζώνης τόσο ως αγορά-διέξοδο των γερμανικών εξαγωγών, όσο και ως χώρο γερμανικών επενδύσεων, αλλά και μεταφοράς βιομηχανικών παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Αν για τον νότο η προσαρμογή στη γερμανική Ευρώπη σημαίνει κοινωνική συνθλιβή και πολιτική αποσταθεροποίηση, για τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και κατά κύριο λόγο για την Ουκρανία σημαίνει αισθητή αναβάθμιση μιας πολύ δύσκολης για ένα τέταρτο αιώνα καθημερινότητας των πολιτών της.
Με τα παραπάνω δεδομένα μπορούμε να ερμηνεύσουμε και την αμφίσημη στάση του ηγέτη της χώρας Γιανούκοβιτς: Μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής προσπάθησε να διασφαλίσει την επανεκλογή το 2015 με σύνθημα ακόμη καλύτερες μέρες, αλλά ετράπη σε άτακτη υποχώρηση όχι μόνον μετά την απειλή της Ρωσίας για εμπάργκο στην παροχή φυσικού αερίου, αλλά κυρίως όταν κατάλαβε ότι η απολυταρχική μετασοβιετική του εξουσία θα κλονίζεται όσο θα προχωρεί η προσέγγιση με τις Βρυξέλλες.Ετσι κατάφερε το ακατόρθωτο: Να είναι ταυτόχρονα αναξιόπιστος σε τρία μέτωπα: Απέναντι στη Μόσχα , στις Βρυξέλλες-Βερολίνο, αλλά και στους ίδιους τους συμπατριώτες του.
Νότος και Ανατολή
Σε ορίζοντα δεκαετίας η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη μπορεί να υποκαταστήσει τον λατινικό κατά πλειοψηφία, απροσάρμοστο και δύστροπο Νότο της Ευρωζώνης τόσο ως αγορά-διέξοδο των γερμανικών εξαγωγών, όσο και ως χώρο γερμανικών επενδύσεων αλλά και μεταφοράς -
Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Αν η Μόσχα δεν μπορεί και δεν θέλει να ανταγωνισθεί τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων για ανάπτυξη και ευημερία, πόσο αξιόπιστη είναι η ευρωπαϊκή πλευρά, την ώρα που ο Νότος της Ευρωζώνης συνθλίβεται από τη λιτότητα;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε τι προσδοκούν ακριβώς τα πλήθη που διαδηλώνουν στο Κίεβο: Δεν διανοούνται καν την Ευρώπη που υποδέχεται τα νέα μέλη με ΜΟΠ, πακέτα Ντελόρ και κάθε είδους χρηματοδοτήσεις, αλλά θα ήταν ευχαριστημένοι αν σημείωναν μέρος της προόδου που έχει κάνει από το 1989 μέχρι και σήμερα η Πολωνία που, αν και εκτός Ευρωζώνης, αναπτύσσεται πλέον ως χώρος συμπληρωματικός της γερμανικής οικονομίας.
Μπορεί η Ευρωζώνη-Ε.Ε. της ύφεσης και της λιτότητας να βοηθήσει έστω και περιορισμένα την Ουκρανία;Η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα θετική, διότι δεν θα προέλθει από τις Βρυξέλλες, αλλά από το Βερολίνο: Οταν χρειάζεται, όταν κρίνεται ότι διακυβεύονται ζωτικά εθνικά συμφέροντα, η Γερμανία κάνει τις επιλογές της με πολιτικά-γεωπολιτικά και όχι με οικονομικά-εμπορικά κριτήρια.
Το 1989-1990 οι Κολ-Γκένσερ εξαγόρασαν την ψήφο των πολιτών της Ανατολικής Γερμανίας για εδώ και τώρα επανένωση, με τη δέσμευση για Νομισματική Ενωση των δύο χωρών με τιμή ανταλλαγής του μάρκου της ΛΔΓ ένα προς ένα με το δυτικογερμανικό μάρκο!
Ετσι απαντάται το ερώτημα αν η Γερμανία είναι πρόθυμη να δώσει στην Ανατολική Ευρώπη μέρος της στήριξης που αρνείται στον Νότο της Ευρωζώνης, μια επιλογή που έχει τη λογική της.
Σε ορίζοντα δεκαετίας η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη μπορεί να υποκαταστήσει τον λατινικό κατά πλειοψηφία, απροσάρμοστο και δύστροπο Νότο της Ευρωζώνης τόσο ως αγορά-διέξοδο των γερμανικών εξαγωγών, όσο και ως χώρο γερμανικών επενδύσεων, αλλά και μεταφοράς βιομηχανικών παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Αν για τον νότο η προσαρμογή στη γερμανική Ευρώπη σημαίνει κοινωνική συνθλιβή και πολιτική αποσταθεροποίηση, για τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και κατά κύριο λόγο για την Ουκρανία σημαίνει αισθητή αναβάθμιση μιας πολύ δύσκολης για ένα τέταρτο αιώνα καθημερινότητας των πολιτών της.
Με τα παραπάνω δεδομένα μπορούμε να ερμηνεύσουμε και την αμφίσημη στάση του ηγέτη της χώρας Γιανούκοβιτς: Μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής προσπάθησε να διασφαλίσει την επανεκλογή το 2015 με σύνθημα ακόμη καλύτερες μέρες, αλλά ετράπη σε άτακτη υποχώρηση όχι μόνον μετά την απειλή της Ρωσίας για εμπάργκο στην παροχή φυσικού αερίου, αλλά κυρίως όταν κατάλαβε ότι η απολυταρχική μετασοβιετική του εξουσία θα κλονίζεται όσο θα προχωρεί η προσέγγιση με τις Βρυξέλλες.Ετσι κατάφερε το ακατόρθωτο: Να είναι ταυτόχρονα αναξιόπιστος σε τρία μέτωπα: Απέναντι στη Μόσχα , στις Βρυξέλλες-Βερολίνο, αλλά και στους ίδιους τους συμπατριώτες του.
Νότος και Ανατολή
Σε ορίζοντα δεκαετίας η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη μπορεί να υποκαταστήσει τον λατινικό κατά πλειοψηφία, απροσάρμοστο και δύστροπο Νότο της Ευρωζώνης τόσο ως αγορά-διέξοδο των γερμανικών εξαγωγών, όσο και ως χώρο γερμανικών επενδύσεων αλλά και μεταφοράς -
Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ