Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Ο Ερντογάν ξαναχτύπησε. «Δεν υπάρχει χώρα που να ονομάζεται Κύπρος», πληροφόρησε με το γνωστό πλέον σουλτανικό του ύφος (efendi edasi) ολόκληρο τον κόσμο, από την Πολωνία την οποία επισκέπτετο για να προωθήσει μεταξύ άλλων και την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Το έχω ξαναγράψει και δεν είμαι ο μόνος. Ο Ερντογάν και το σινάφι του συνεχίζουν να παραμένουν οι καλύτεροι σύμμαχοι της Κύπρου. Και όπως χαρακτηριστικά και εύστοχα παρατήρησε ο Καθηγητής Γιάννης Μάζης, «ας αφαιρεί λεπτά από τη ζωή μου ο Αλλάχ και να τα προσθέτει ως χρόνια στον Ερντογάν, inshallah.”
Είναι βέβαια τη νομική υπόσταση του κυπριακού κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αρνείται επίμονα και για νιοστή φορά να αναγνωρίσει ο Ερντογάν με τους εξυπνακισμούς τους. Αντίστοιχους εξυπνακισμούς ακούμε σε τακτά χρονικά διαστήματα από τον γραφικό Μπαγίς, τον παρολίγον “Κλαούσεβιτς και Σουν-Τσου” σε ένα, τον επίδοξο στρατηγιστή του 21ου αιώνα Νταβούτογλου και απο τον μειλίχιο Γκιούλ, τους πιο γνωστούς μας από την ισλαμο-παρέα του Ερντογάν. Και οι οποίοι εξυπνακισμοί δεν χαρακτηρίζουν μόνο τους Ισλαμιστές αλλά και τους Τούρκους γενικά. Είναι δε ενδεικτικοί της αντίληψης, της καταφρόνησης αλλά και της κακοπιστίας των Τούρκων για τους Έλληνες και τον ελληνισμό της Κύπρου.
Ωστόσο, το ανομολόγητο νόημα του εξυπνακισμού του Ερντογάν είναι ότι όχι μόνο δεν υπάρχει «χώρα» που να ονομάζεται Κύπρος αλλά δεν υπάρχουν καν Έλληνες στην χώρα αυτή . «Ρωμιοί» (Rum) , αποκαλούνται οι μη-μουσουλμάνοι κάτοικοι της Κύπρου από το επίσημο τουρκικό κράτος, συνεχίζοντας ετσι την παράδοση των Οθωμανών. Και σήμερα υπάρχουν μεν Τούρκοι (μουσουλμάνοι) στην Κύπρο, αλλά δεν υπάρχουν Έλληνες. Υπάρχουν μόνο χριστιανοί-«Ρωμιοί». Δεν πρέπει να μας παρασύρουν οι χαρακτηρισμοί σε ξένες γλώσσες, όπως στα αγγλικά, περί Ελληνοκυπρίων (Greek Cypriots) και Τουρκοκυπρίων (Turkish Cypriots). Στα τούρκικα δεν υπάρχει τέτοια ορολογία.
Στην Κύπρο υπάρχουν μόνο οι Τούρκοι και οι άλλοι – οι Ρωμιοί. Τα κατάλοιπα, οι υπήκοοι δηλαδή των Οθωμανών. Οι ραγιάδες. Που υπήρχαν και επιβίωναν λόγω και μόνο της «μεγαλοψυχίας» και “ανεκτικότητας” των Οθωμανών μουσουλμάνων. Αλλά που έπρεπε να πληρώνουν κεφαλικό φόρο για να διατηρούν το κεφάλι τους στον ώμο τους. Και με τον μόχθο τους ως πηγή “ακτσέδων”(νομισμάτων) για το όλο παρασιτικό και ληστρικό οθωμανικό σύστημα. Αυτοί που δεν είχαν τότε και δεν μπορούν να έχουν σήμερα δικαιώματα. Πόσω δε μάλλον πολιτικά δικαιώματα και δη κράτος, αναγνωρισμένο, με κυριαρχία, με διεθνή προσωπικότητα και κρατική υπόσταση. Και μάλιστα κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που δεν πέφτει προύμυτα σε κάθε νόημα της Άγκυρας. Αυτή ήταν και παραμένει η Οθωμανο-τουρκό-ισλαμική ιστορική θεώρηση. Αυτό είναι που είπε ο σουλτανιζόμενος Έρτογαν στη Πολωνία.
Διαχρονικά, είναι η παραπάνω νοοτροπία που χαρακτηρίζει την «εθνική» πολιτική και στρατηγική των Τούρκων έναντι ειδικά της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της Κύπρου, των Ελλήνων. Δεν υπάρχουν και δεν υφίστανται Έλληνες στη Κύπρo, υποστηρίζεται. Ελάχιστοι είναι οι μελετητές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που έχουν κάνει τη διαπίστωση ως προς την τουρκική αυτή νοοτροπία και αντίληψη. Την έχουν κάνει οι αείμνηστοι Κώστας Κύρρης, ο Κωνσταντινουπολίτης Νεοκλής Σαρρής. Και ο επίσης αείμνηστος Κωνσταντινουπολίτης Χρ. Χρηστίδης, που έγραφε και με το ψευδώνυμο «Δαμωνίδης». Ο τελευταίος ήταν γνωστός επίσης και με το προσωνύμιο «Πουλί της Καταιγίδας» για την εντυπωσιακή πολιτική του διορατικότητα αναφορικά με την εξέλιξη του Κυπριακού (έγραφε για παράδειγμα το 1959 -60 ότι τελικά η Κύπρος θα μοιραστεί 60:40!).
Οι διορατικοί αυτοί άνθρωποι χλευάσθηκαν όσο ζούσαν και περιθωριοποιήθηκαν μετά το θάνατό τους από τη πολιτική και αεί “προοδευτικά εκσυγχρονιζόμενη» νομενκλατούρα σε Λευκωσία και Αθήνα. Και όμως αυτοί γνώριζαν και εξήγησαν τι εννοούσε ο Νιχάτ Ερίμ όταν έλεγε το 1954 ότι δεν έχει σημασία η πλειοψηφία και η μειοψηφία στην Κύπρο-ότι αυτή αλλάζει και η Τουρκία θα την αλλάξει. Και την άλλαξε με τη βία το 1974. Μας εξήγησαν τι εννοούσε ο Υπουργός Εξωτερικών Ζορλού το 1955 στην Τριμερή του Λονδίνου, ότι δηλαδή η Κύπρος ανήκει στην Τουρκία έστω και εάν κανένας Τούρκος δέν υπήρχε στο νησί. Κάτι που μας υπενθύμισε ο Νταβούτογλου πρόσφατα με το βιβλίο του Στρατηγικό Βάθος. Στο βιβλίο του ο ισλαμιστής Νταβούτογλου επαναλαμβάνει τη θέση των κεμαλιστών Ερίμ και Ζορλού. Ότι οι Τούρκοι έχουν πάντα δίκαιο . Και οτι μόνο αυτοί έχουν δικαιώματα στη Κύπρο.
Ευτυχώς που οι σημερινοί αφεντάδες της Τουρκίας, οι ισλαμιστές του Ερντογάν έχουν ξεσαλώσει. Έχουν, στη δεκαετία που κυβερνούν, αφαιρέσει την πολιτική και διπλωματική επίφαση και το προσωπείο του «δυτικόστροφου» δήθεν, κεμαλισμού με την αυθάδεια και προπέτεια που τους χαρακτηρίζει. Και λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Δέν κρύβονται ούτε και υποκρίνονται.
Αφελείς, και αυτό με μεγάλη επιείκεια, μπορούν να χαρακτηρισθούν οι επίσημες αντιδράσεις
Αθήνας και Λευκωσίας στη δήλωση Ερντογάν. «Επιτέλους» λέει ο εκπρόσωπος του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, πρέπει να «αφυπνισθεί» η “Διεθνής Κοινότητα” ως προς τις «πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας». Αυτοί όμως που πρέπει να αφυπνισθούν δεν είναι η «Διεθνής Κοινότητα» αλλά το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών του οποίου η ηγεσία «χαριεντίζεται» σε κάθε ευκαιρία με τον Νταβούτογλου και που οσονούπω Σαμαράς και Ερντογάν θα συνπροεδρεύσουν σε κοινό Υπουργικό Συμβούλιο Ελλάδας – Τουρκίας. Ως εάν όλα εινα μέλι- γάλα. Ως εάν δεν υφίσταται casus belli κατά της Ελλάδας, ως εάν ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου δεν βρίσκεται υπό κατοχή και εξισλαμίζεται.
Κάθε άλλο παρά κοιμάται η “Διεθνής Κοινότητα”, η γνωστή μας “International Community” ή αλλιώς “INTCOM”. Kαι θα δούμε σύντομα ποιος πραγματικά κοιμάται και ποιος έξυπνα διαχείζεται τα συμφέροντα του στη διεθνή σκηνή. Οταν έλθει η στιγμή που η INTCOM θα ζητήσει απο την Ελλάδα να συμβάλει στη “διεθνή ειρήνη και ασφάλεια”, επαναβεβαιώνοτας και διευρύνοντας το αναχρονιστικό και αποικιακό σύστημα “εγγυήσεων” επι της Κύπρου. Τότε είναι που θα δούν στο ελληνικό ΥΠΕΞ πόσα αππίδια χωρά ο σάκος. Και ποιοί ειναι που κοιμούνται με τα μάτια ορθάνοιχτα. Διότι θα είναι με τη δική τους και ενεργή συναίνεση που θά μετατραπεί η Κύπρος σε τουρκική σατραπεία . Με ένα ελλαδικό στρατιωτικό φύλλο συκής.
Ως προς τον Κύπριο Κυβερνητικό Εκπρόσωπο «διαπίστωσε» και αυτός ότι η τουρκική πλευρά δεν «επιδεικνύει» καλή θέληση με τέτοιες δηλώσεις, όταν μάλιστα βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια για επανέναρξη συνομιλιών. Διαπίστωσε δηλαδή ο Κύπριος αξιωματούχος και το επιτελείο του στο προεδρικό και ελπίζεται και ο Ανώτατος Άρχοντας, οτι υπάρχει κακοπιστία από πλευράς Τουρκίας. Στήν περίπτωση τους, έστω και αυτό αποτελεί κάποια πρόοδο. Αλλά και πάλι τα εύσημα και οι ευχαριστίες πρέπει να αποδοθούν σε αυτόν που τα δικαιούται: στον νέο-σουλτάνο της Άγκυρας.
Ο Ερντογάν ξαναχτύπησε. «Δεν υπάρχει χώρα που να ονομάζεται Κύπρος», πληροφόρησε με το γνωστό πλέον σουλτανικό του ύφος (efendi edasi) ολόκληρο τον κόσμο, από την Πολωνία την οποία επισκέπτετο για να προωθήσει μεταξύ άλλων και την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Το έχω ξαναγράψει και δεν είμαι ο μόνος. Ο Ερντογάν και το σινάφι του συνεχίζουν να παραμένουν οι καλύτεροι σύμμαχοι της Κύπρου. Και όπως χαρακτηριστικά και εύστοχα παρατήρησε ο Καθηγητής Γιάννης Μάζης, «ας αφαιρεί λεπτά από τη ζωή μου ο Αλλάχ και να τα προσθέτει ως χρόνια στον Ερντογάν, inshallah.”
Είναι βέβαια τη νομική υπόσταση του κυπριακού κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αρνείται επίμονα και για νιοστή φορά να αναγνωρίσει ο Ερντογάν με τους εξυπνακισμούς τους. Αντίστοιχους εξυπνακισμούς ακούμε σε τακτά χρονικά διαστήματα από τον γραφικό Μπαγίς, τον παρολίγον “Κλαούσεβιτς και Σουν-Τσου” σε ένα, τον επίδοξο στρατηγιστή του 21ου αιώνα Νταβούτογλου και απο τον μειλίχιο Γκιούλ, τους πιο γνωστούς μας από την ισλαμο-παρέα του Ερντογάν. Και οι οποίοι εξυπνακισμοί δεν χαρακτηρίζουν μόνο τους Ισλαμιστές αλλά και τους Τούρκους γενικά. Είναι δε ενδεικτικοί της αντίληψης, της καταφρόνησης αλλά και της κακοπιστίας των Τούρκων για τους Έλληνες και τον ελληνισμό της Κύπρου.
Ωστόσο, το ανομολόγητο νόημα του εξυπνακισμού του Ερντογάν είναι ότι όχι μόνο δεν υπάρχει «χώρα» που να ονομάζεται Κύπρος αλλά δεν υπάρχουν καν Έλληνες στην χώρα αυτή . «Ρωμιοί» (Rum) , αποκαλούνται οι μη-μουσουλμάνοι κάτοικοι της Κύπρου από το επίσημο τουρκικό κράτος, συνεχίζοντας ετσι την παράδοση των Οθωμανών. Και σήμερα υπάρχουν μεν Τούρκοι (μουσουλμάνοι) στην Κύπρο, αλλά δεν υπάρχουν Έλληνες. Υπάρχουν μόνο χριστιανοί-«Ρωμιοί». Δεν πρέπει να μας παρασύρουν οι χαρακτηρισμοί σε ξένες γλώσσες, όπως στα αγγλικά, περί Ελληνοκυπρίων (Greek Cypriots) και Τουρκοκυπρίων (Turkish Cypriots). Στα τούρκικα δεν υπάρχει τέτοια ορολογία.
Στην Κύπρο υπάρχουν μόνο οι Τούρκοι και οι άλλοι – οι Ρωμιοί. Τα κατάλοιπα, οι υπήκοοι δηλαδή των Οθωμανών. Οι ραγιάδες. Που υπήρχαν και επιβίωναν λόγω και μόνο της «μεγαλοψυχίας» και “ανεκτικότητας” των Οθωμανών μουσουλμάνων. Αλλά που έπρεπε να πληρώνουν κεφαλικό φόρο για να διατηρούν το κεφάλι τους στον ώμο τους. Και με τον μόχθο τους ως πηγή “ακτσέδων”(νομισμάτων) για το όλο παρασιτικό και ληστρικό οθωμανικό σύστημα. Αυτοί που δεν είχαν τότε και δεν μπορούν να έχουν σήμερα δικαιώματα. Πόσω δε μάλλον πολιτικά δικαιώματα και δη κράτος, αναγνωρισμένο, με κυριαρχία, με διεθνή προσωπικότητα και κρατική υπόσταση. Και μάλιστα κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που δεν πέφτει προύμυτα σε κάθε νόημα της Άγκυρας. Αυτή ήταν και παραμένει η Οθωμανο-τουρκό-ισλαμική ιστορική θεώρηση. Αυτό είναι που είπε ο σουλτανιζόμενος Έρτογαν στη Πολωνία.
Διαχρονικά, είναι η παραπάνω νοοτροπία που χαρακτηρίζει την «εθνική» πολιτική και στρατηγική των Τούρκων έναντι ειδικά της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της Κύπρου, των Ελλήνων. Δεν υπάρχουν και δεν υφίστανται Έλληνες στη Κύπρo, υποστηρίζεται. Ελάχιστοι είναι οι μελετητές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που έχουν κάνει τη διαπίστωση ως προς την τουρκική αυτή νοοτροπία και αντίληψη. Την έχουν κάνει οι αείμνηστοι Κώστας Κύρρης, ο Κωνσταντινουπολίτης Νεοκλής Σαρρής. Και ο επίσης αείμνηστος Κωνσταντινουπολίτης Χρ. Χρηστίδης, που έγραφε και με το ψευδώνυμο «Δαμωνίδης». Ο τελευταίος ήταν γνωστός επίσης και με το προσωνύμιο «Πουλί της Καταιγίδας» για την εντυπωσιακή πολιτική του διορατικότητα αναφορικά με την εξέλιξη του Κυπριακού (έγραφε για παράδειγμα το 1959 -60 ότι τελικά η Κύπρος θα μοιραστεί 60:40!).
Οι διορατικοί αυτοί άνθρωποι χλευάσθηκαν όσο ζούσαν και περιθωριοποιήθηκαν μετά το θάνατό τους από τη πολιτική και αεί “προοδευτικά εκσυγχρονιζόμενη» νομενκλατούρα σε Λευκωσία και Αθήνα. Και όμως αυτοί γνώριζαν και εξήγησαν τι εννοούσε ο Νιχάτ Ερίμ όταν έλεγε το 1954 ότι δεν έχει σημασία η πλειοψηφία και η μειοψηφία στην Κύπρο-ότι αυτή αλλάζει και η Τουρκία θα την αλλάξει. Και την άλλαξε με τη βία το 1974. Μας εξήγησαν τι εννοούσε ο Υπουργός Εξωτερικών Ζορλού το 1955 στην Τριμερή του Λονδίνου, ότι δηλαδή η Κύπρος ανήκει στην Τουρκία έστω και εάν κανένας Τούρκος δέν υπήρχε στο νησί. Κάτι που μας υπενθύμισε ο Νταβούτογλου πρόσφατα με το βιβλίο του Στρατηγικό Βάθος. Στο βιβλίο του ο ισλαμιστής Νταβούτογλου επαναλαμβάνει τη θέση των κεμαλιστών Ερίμ και Ζορλού. Ότι οι Τούρκοι έχουν πάντα δίκαιο . Και οτι μόνο αυτοί έχουν δικαιώματα στη Κύπρο.
Ευτυχώς που οι σημερινοί αφεντάδες της Τουρκίας, οι ισλαμιστές του Ερντογάν έχουν ξεσαλώσει. Έχουν, στη δεκαετία που κυβερνούν, αφαιρέσει την πολιτική και διπλωματική επίφαση και το προσωπείο του «δυτικόστροφου» δήθεν, κεμαλισμού με την αυθάδεια και προπέτεια που τους χαρακτηρίζει. Και λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Δέν κρύβονται ούτε και υποκρίνονται.
Αφελείς, και αυτό με μεγάλη επιείκεια, μπορούν να χαρακτηρισθούν οι επίσημες αντιδράσεις
Αθήνας και Λευκωσίας στη δήλωση Ερντογάν. «Επιτέλους» λέει ο εκπρόσωπος του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, πρέπει να «αφυπνισθεί» η “Διεθνής Κοινότητα” ως προς τις «πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας». Αυτοί όμως που πρέπει να αφυπνισθούν δεν είναι η «Διεθνής Κοινότητα» αλλά το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών του οποίου η ηγεσία «χαριεντίζεται» σε κάθε ευκαιρία με τον Νταβούτογλου και που οσονούπω Σαμαράς και Ερντογάν θα συνπροεδρεύσουν σε κοινό Υπουργικό Συμβούλιο Ελλάδας – Τουρκίας. Ως εάν όλα εινα μέλι- γάλα. Ως εάν δεν υφίσταται casus belli κατά της Ελλάδας, ως εάν ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου δεν βρίσκεται υπό κατοχή και εξισλαμίζεται.
Κάθε άλλο παρά κοιμάται η “Διεθνής Κοινότητα”, η γνωστή μας “International Community” ή αλλιώς “INTCOM”. Kαι θα δούμε σύντομα ποιος πραγματικά κοιμάται και ποιος έξυπνα διαχείζεται τα συμφέροντα του στη διεθνή σκηνή. Οταν έλθει η στιγμή που η INTCOM θα ζητήσει απο την Ελλάδα να συμβάλει στη “διεθνή ειρήνη και ασφάλεια”, επαναβεβαιώνοτας και διευρύνοντας το αναχρονιστικό και αποικιακό σύστημα “εγγυήσεων” επι της Κύπρου. Τότε είναι που θα δούν στο ελληνικό ΥΠΕΞ πόσα αππίδια χωρά ο σάκος. Και ποιοί ειναι που κοιμούνται με τα μάτια ορθάνοιχτα. Διότι θα είναι με τη δική τους και ενεργή συναίνεση που θά μετατραπεί η Κύπρος σε τουρκική σατραπεία . Με ένα ελλαδικό στρατιωτικό φύλλο συκής.
Ως προς τον Κύπριο Κυβερνητικό Εκπρόσωπο «διαπίστωσε» και αυτός ότι η τουρκική πλευρά δεν «επιδεικνύει» καλή θέληση με τέτοιες δηλώσεις, όταν μάλιστα βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια για επανέναρξη συνομιλιών. Διαπίστωσε δηλαδή ο Κύπριος αξιωματούχος και το επιτελείο του στο προεδρικό και ελπίζεται και ο Ανώτατος Άρχοντας, οτι υπάρχει κακοπιστία από πλευράς Τουρκίας. Στήν περίπτωση τους, έστω και αυτό αποτελεί κάποια πρόοδο. Αλλά και πάλι τα εύσημα και οι ευχαριστίες πρέπει να αποδοθούν σε αυτόν που τα δικαιούται: στον νέο-σουλτάνο της Άγκυρας.
