20 Νοεμβρίου 2013

Η πιo σκληρή ακροδεξιά...

Το κύμα του ακροδεξιού λαϊκισμού που σαρώνει την Ευρωζώνη ενισχύει την αυτοπεποίθηση στη Γερμανία ότι η χώρα παραμένει πολιτικά, ορθή, θωρακισμένη από τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος απέναντι σε παρόμοια φαινόμενα. Ετσι μπορούν να εγκαλούνται οι εταίροι της Γερμανίας για ολιγωρία απέναντι σε ακροδεξιά και νεοναζιστικά πολιτικά μορφώματα.Η πραγματικότητα όμως διαλύει την παραπάνω επιχειρούμενη υπεραπλούστευση: Το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία και το ετερόκλητο άθροισμα Φόρτσα Ιτάλια, Λέγκας του Βορρά και Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία τροφοδοτούνται και διογκώνονται από την πολιτική λιτότητας που το Βερολίνο έχει επιβάλει στην Ευρωζώνη, καθώς εκφέρουν σε διαφορετικούς τόνους και αποχρώσεις έναν αντισυστημικό λόγο απέναντι σε μια μονόδρομη διαχείριση.

Αραγε από πού τροφοδοτείται η συγκεκαλυμμένη ακροδεξιά της Γερμανίας που δεν είναι άλλη από την Εναλλακτική για τη Γερμανία -AfD- που έχει ήδη θέσει υπό ομηρεία τη Βαυαρική Πτέρυγα των Χριστιανοδημοκρατών, τη Χριστιανοσοσιαλιστική Ενωση -CSU- του Ζεέχοφερ; Πού αισθάνεται ο ψηφοφόρος αυτών των κομμάτων ότι έχει θιγεί από τα προβλήματα του Νότου της Ευρωζώνης;

Στη Γερμανία δεν υπάρχει έδαφος, ούτε καν πρόσχημα κοινωνικής δυσαρέσκειας για μια ευρωσκεπτικιστική ακροδεξιά. Αυτό που διαπιστώνουμε είναι η χωρίς πλέον αναστολές και ταμπού δημόσια έκφραση ενός ρεύματος που πίστευε και πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και κυρίως το κοινό νόμισμα είναι μια δουλεία που επεβλήθη στη χώρα ως αντίτιμο της συναίνεσης της Γαλλίας στη συγκρότηση Ενιαίας Γερμανίας το 1989-'90.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, πέραν των γραφικών καθηγητών της Εναλλακτικής, ο πολιτικός λόγος της εθνικής περιχαράκωσης βρίσκει ευήκοον ους στην CSU της Βαυαρίας, του πιο πλούσιου και ευημερούντος ομόσπονδου κρατιδίου της χώρας. Δίχως αμφιβολία η AfD θα αυξήσει σημαντικά το ποσοστό της στις Ευρωεκλογές αλλά η πρόκληση που θέτει δεν είναι αριθμητική αλλά ιδεολογική-πολιτική, καθώς ήδη έχει θέσει σε πολιτική ομηρεία τη Μέρκελ και την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών. - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ