Η πρώτη δημοσκόπηση μετά το καλοκαίρι επαναβεβαιώνει τη μεγάλη πολιτική ρευστότητα,
την καθιέρωση του διπόλου ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, την εδραίωση των νεοναζί της
Χρυσής Αυγής στην τρίτη θέση, και την ουσιαστική ανυπαρξία της
Κεντροαριστεράς, κομμάτια της οποίας ανιχνεύει κανείς διάσπαρτα στο
καθημαγμένο ΠΑΣΟΚ, την κινούμενη στα όρια της κοινοβουλευτικής επιβίωσης
ΔΗΜΑΡ, και διαφόρων ομάδων, παραγόντων και παραγοντίσκων.Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για τα δυο μεγάλα κόμματα της εποχής. Η ΝΔ, ως κορμός του αστικού κόσμου που έχει μεν μεγάλες απώλειες αλλά ακόμη ελπίζει, θα δώσει τη μάχη της πρωτιάς -όποτε γίνουν οι εκλογές- κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα στηρίξουν απελπισμένοι άνεργοι,
τμήματα της υπό εξαφάνιση μεσαίας τάξης, ελεύθεροι επαγγελματίες που
έχασαν τα πάντα, δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και όλο το βολεμένο (στα
χρόνια του ΠΑΣΟΚ) κρατικοδίαιτο προσωπικό.
Ποιο εκ των δυο θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα;
Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος αυτή τη στιγμή. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από την πορεία της οικονομίας και, κυρίως, από το αν θα φανούν κάποια σημάδια βελτίωσης στην απασχόληση και τη φορολογία.Σε κάθε περίπτωση, όποιο από τα δυο κόμματα κι αν κόψει το νήμα, θα χρειαστεί συμμάχους για να κυβερνήσει, καθώς η αυτοδυναμία αποτελεί όνειρο άπιαστο.Το ΠΑΣΟΚ είναι προφανές ότι θα συνεχίσει να στηρίζει τη ΝΔ, όμως ο αριθμός των βουλευτών του (όλα δείχνουν πως) δεν θα αρκεί για να δώσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες σαφέστατα θα επιλέξουν κυβέρνηση Τσίπρα, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να του προσφέρουν το μαγικό 151 στη Βουλή.
Τι απομένει;
Με δεδομένο -ελπίζω- ότι κανείς δεν θα συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή, σημαντικό βάρος θα πέσει στη ΔΗΜΑΡ και, ίσως, στους Οικολόγους (αν και τα δυο κόμματα ή το ένα καταφέρουν να ξεπεράσουν το 3% και μπουν στη Βουλή).
Τι θα κάνει η ΔΗΜΑΡ;
Δεν ξέρω πόσοι μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό. Το βέβαιο είναι ότι από τη συνεργασία με ΝΔ -ΠΑΣΟΚ και την πλήρη απόρριψη της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετακινηθεί κατά πολύ και ήδη τηρεί ίση απόσταση από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.Θεωρητικά, λοιπόν, μπορεί να συμμαχήσει και με τους δυο πόλους. Παραμονές εκλογών, βέβαια, θα χρειαστεί να πει σαφώς με ποιον είναι πιο κοντά -σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνεύσει να πάθει ό,τι όποιος έχει τα πόδια του σε δυο βάρκες…Κατά τη γνώμη του εδώ ανακύπτει το μείζον πολιτικό πρόβλημα της ανυπαρξίας Κεντροαριστεράς, που θα καλύπτει τον χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αρμενίζουν σε λάθος θάλασσες. Αντί να αναζητήσουν τρόπους συνύπαρξης σε ένα νέο συνεργατικό σχήμα και να διεκδικήσουν με αξιώσεις μια σημαντική θέση στο νέο πολιτικό σκηνικό ψάχνουν (και βρίσκουν) τρόπους να απομακρύνονται.Το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου φαντασιώνεται επανασυσπείρωση των ιστορικών δυνάμεών του και κάνει «προσκλητήριο πολιτικά νεκρών ή συνταξιούχων».Αντί να τραβήξει διαχωριστική γραμμή από το κακό παρελθόν του και να κάνει νέα αρχή, ετοιμάζεται να εορτάσει τα γενέθλιά του με τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Δημήτρη Ρέππα, τον Χρήστο Παπουτσή (τον οποίο διόρισε και στην Παγκόσμια Τράπεζα), τη Βάσω Παπανδρέου κλπ. Με το προσωπικό, δηλαδή, που η κοινωνία έχει αμετάκλητα απορρίψει (την παιδική χαρά του Παπανδρέου) ή τοποθετήσει στην «εξέδρα των συνταξιούχων».
Τα ίδια και χειρότερα επιχειρεί η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη. Προσπαθεί να «στρατολογήσει» όσους συμβόλισαν την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως, έτσι, έναν θα παίρνει και δέκα θα διώχνει…Συνομιλεί με τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Παπανδρέου, Γιώργο Πεταλωτή, τον εισηγητή του παρολίγον ολέθριου για τη χώρα Δημοψηφίσματος, Χάρη Καστανίδη, (και πόσους ακόμη) έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα συγκροτήσει την ευρύτερη Κεντροαριστερά.
Απίθανα πράγματα…
Συνεπώς, το πολιτικό παιχνίδι είναι ανοιχτό για τα δυο μεγάλα κόμματα, η φτώχεια, η κοινωνική περιθωριοποίηση και η απαξίωση του πολιτικού συστήματος θα λειτουργούν ως στρατολόγοι των νεοναζί Χρυσαυγιτών και, από κει πέρα, άλλοι θα προσπαθούν να περιορίσουν τις (δεδομένες) απώλειές τους και άλλοι να γλυτώσουν από τον (πιθανό) πολιτικό αφανισμό τους…
http://www.aixmi.gr/
Ποιο εκ των δυο θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα;
Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος αυτή τη στιγμή. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από την πορεία της οικονομίας και, κυρίως, από το αν θα φανούν κάποια σημάδια βελτίωσης στην απασχόληση και τη φορολογία.Σε κάθε περίπτωση, όποιο από τα δυο κόμματα κι αν κόψει το νήμα, θα χρειαστεί συμμάχους για να κυβερνήσει, καθώς η αυτοδυναμία αποτελεί όνειρο άπιαστο.Το ΠΑΣΟΚ είναι προφανές ότι θα συνεχίσει να στηρίζει τη ΝΔ, όμως ο αριθμός των βουλευτών του (όλα δείχνουν πως) δεν θα αρκεί για να δώσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες σαφέστατα θα επιλέξουν κυβέρνηση Τσίπρα, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να του προσφέρουν το μαγικό 151 στη Βουλή.
Τι απομένει;
Με δεδομένο -ελπίζω- ότι κανείς δεν θα συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή, σημαντικό βάρος θα πέσει στη ΔΗΜΑΡ και, ίσως, στους Οικολόγους (αν και τα δυο κόμματα ή το ένα καταφέρουν να ξεπεράσουν το 3% και μπουν στη Βουλή).
Τι θα κάνει η ΔΗΜΑΡ;
Δεν ξέρω πόσοι μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό. Το βέβαιο είναι ότι από τη συνεργασία με ΝΔ -ΠΑΣΟΚ και την πλήρη απόρριψη της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετακινηθεί κατά πολύ και ήδη τηρεί ίση απόσταση από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.Θεωρητικά, λοιπόν, μπορεί να συμμαχήσει και με τους δυο πόλους. Παραμονές εκλογών, βέβαια, θα χρειαστεί να πει σαφώς με ποιον είναι πιο κοντά -σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνεύσει να πάθει ό,τι όποιος έχει τα πόδια του σε δυο βάρκες…Κατά τη γνώμη του εδώ ανακύπτει το μείζον πολιτικό πρόβλημα της ανυπαρξίας Κεντροαριστεράς, που θα καλύπτει τον χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αρμενίζουν σε λάθος θάλασσες. Αντί να αναζητήσουν τρόπους συνύπαρξης σε ένα νέο συνεργατικό σχήμα και να διεκδικήσουν με αξιώσεις μια σημαντική θέση στο νέο πολιτικό σκηνικό ψάχνουν (και βρίσκουν) τρόπους να απομακρύνονται.Το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου φαντασιώνεται επανασυσπείρωση των ιστορικών δυνάμεών του και κάνει «προσκλητήριο πολιτικά νεκρών ή συνταξιούχων».Αντί να τραβήξει διαχωριστική γραμμή από το κακό παρελθόν του και να κάνει νέα αρχή, ετοιμάζεται να εορτάσει τα γενέθλιά του με τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Δημήτρη Ρέππα, τον Χρήστο Παπουτσή (τον οποίο διόρισε και στην Παγκόσμια Τράπεζα), τη Βάσω Παπανδρέου κλπ. Με το προσωπικό, δηλαδή, που η κοινωνία έχει αμετάκλητα απορρίψει (την παιδική χαρά του Παπανδρέου) ή τοποθετήσει στην «εξέδρα των συνταξιούχων».
Τα ίδια και χειρότερα επιχειρεί η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη. Προσπαθεί να «στρατολογήσει» όσους συμβόλισαν την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως, έτσι, έναν θα παίρνει και δέκα θα διώχνει…Συνομιλεί με τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Παπανδρέου, Γιώργο Πεταλωτή, τον εισηγητή του παρολίγον ολέθριου για τη χώρα Δημοψηφίσματος, Χάρη Καστανίδη, (και πόσους ακόμη) έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα συγκροτήσει την ευρύτερη Κεντροαριστερά.
Απίθανα πράγματα…
Συνεπώς, το πολιτικό παιχνίδι είναι ανοιχτό για τα δυο μεγάλα κόμματα, η φτώχεια, η κοινωνική περιθωριοποίηση και η απαξίωση του πολιτικού συστήματος θα λειτουργούν ως στρατολόγοι των νεοναζί Χρυσαυγιτών και, από κει πέρα, άλλοι θα προσπαθούν να περιορίσουν τις (δεδομένες) απώλειές τους και άλλοι να γλυτώσουν από τον (πιθανό) πολιτικό αφανισμό τους…
http://www.aixmi.gr/
