Επιστροφή στη λογική Του Θανου Βερεμη*

Κathimerini.gr/Η λογική γεννά την αντικειμενική σκέψη, ώστε να αποτελεί τον κοινό τόπο επικοινωνίας αλλά και τον ελεγκτικό μηχανισμό μιας κοινωνίας. Το θυμικό σχετίζεται με το υποκείμενο που, όταν γίνεται συλλογικό, συναθροίζει επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα συναισθήματα τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε καταστροφικές πράξεις.Ο λαϊκισμός απευθύνεται αποκλειστικά στο θυμικό με σκοπό να μεγιστοποιήσει το εγώ μας και να περιορίσει τη λογική. Ο περιορισμός της λογικής διευκολύνει τις ιδεοληψίες και συνεπώς την πολιτική και κομματική χειραγώγηση.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η μακροχρόνια υποδούλωση της πανεπιστημιακής πλειοψηφίας στα συμφέροντα μιας οργανωμένης και ιδιοτελούς μειοψηφίας; Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου χρησιμοποίησε τη χειραγώγηση του θυμικού για να επιβάλει την κατίσχυση τέτοιων μειοψηφιών στην κοινωνία. 

 

Ο κ. Τσίπρας υπήρξε το επιφανέστερο προϊόν της ιδεοληψίας και της σύγχυσης που προκαλεί ο θρίαμβος του θυμικού. Ομως αποτελεί κιόλας αναχρονισμό. Ο πόλεμος κατά της μεταρρύθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έγινε πλέον αψιμαχία των πρυτάνεων με τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων και μάχη οπισθοφυλακής κατά του νόμου της Διαμαντοπούλου. Είναι να απορεί κανείς πώς αυτά τα άτομα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να παρατείνουν τη ζωή της άχαρης Πρυτανείας τους. 

 

Εντολοδόχοι ψηφοφόροι τους -αιώνιοι φοιτητές πολιτευτές- των οποίων η εξουσία επιτέλους τερματίζεται με τον νέο νόμο, συγκεντρώθηκαν στα προπύλαια του ΕΚΠΑ στις 8 Ιουλίου για να εμποδίσουν το Συμβούλιο του Ιδρύματος (προϊόν νόμου με την μεγαλύτερη πλειοψηφία στην ιστορία του ελληνικού Κοινοβουλίου) να λάβει σοβαρές αποφάσεις για τα οικονομικά του πανεπιστημίου. Πενήντα κομματικά παλικάρια και αγωνίστριες, προσπάθησαν να διακόψουν τη συνεδρίαση με φωνές και προπηλακισμούς. Οι έξι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον κ. Λαφαζάνη που έσπευσαν επιτόπου όταν εκλήθησαν τα ΜΑΤ, εδήλωσαν ότι από πλευράς φοιτητών η εκδήλωση ήταν ειρηνική και καλοπροαίρετη. Ορθά σημειώνει η Βάσω Κιντή («Καθημερινή», 14 Ιουλίου) «Η πανεπιστημιακή κοινότητα συνήθισε επί μεγάλο διάστημα να ανέχεται και να συμβιώνει με την ανομία, την ασυδοσία και την αλητεία. Μοιρολατρικά αποδεχόταν να διαλύονται όργανα, να παρακωλύονται συστηματικά οι διαδικασίες, να προπηλακίζονται καθηγητές...».

Ομως η γραφική συνέχεια της πολιορκίας του Συμβουλίου στην αίθουσα των Προπυλαίων είναι η αντίδραση της Συγκλήτου. Ανταποκρινόμενη σε έκκληση (απαίτηση) των ως άνω «φοιτητών», η Σύγκλητος εξέδωσε ψήφισμα καταγγελτικό της πρόσκλησης του Συμβουλίου προς την Αστυνομία. Τα επεισόδια που περιγράψαμε αποδίδονται από τους συγκλητικούς στα «δυσλειτουργικά χαρακτηριστικά του νέου νομοθετικού πλαισίου μέσα στο οποίο προσπαθεί να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο». Ας σημειωθεί ότι πολλοί συγκλητικοί αποτελούν επιλογές του κ. πρυτάνεως. Ο ίδιος μέσα σε ελάχιστο διάστημα επανέφερε και ακύρωσε, μετά τη δημοσίευση της «Καθημερινής», επίδομα για «αναπτυξιακά» έργα σε διοικητικούς υπαλλήλους από κονδύλια του λογαριασμού για την έρευνα. Μήπως ο κ. Πελεγρίνης ετοιμάζεται για εκλογές;

Ολοι οι ένοχοι για την κατάντια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διαμαρτύρονται για την κατάργηση του ασύλου, το οποίο προστάτευε μόνο αυτούς που το καταργούσαν. Το μοναδικό είδος ασύλου που γνώρισα κατά την πανεπιστημιακή μου θητεία ήταν εκείνο που εκμεταλλεύονταν οι βασανιστές μας. Είναι καιρός οι διωκόμενες πλειοψηφίες να σηκώσουν το ανάστημά τους στους δυνάστες του πανεπιστημίου, τους αιώνιους φοιτητές πολιτευτές και τους εκλεκτούς τους πρυτάνεις.

Οσο για τους ανύποπτους του ΣΥΡΙΖΑ (αν υπάρχουν και τέτοιοι), τους βεβαιώνω ότι με την παρουσία των συναδέλφων τους στα προπύλαια υπονόμευσαν την όποια αξιοπιστία του κινήματος ως προστάτη των αδυνάτων. Οι αναξιοπαθούντες γονείς της κρίσης επιθυμούν τα παιδιά τους να αποκτούν γνώση μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας αντί να πίνουν φραπέδες και να βιαιοπραγούν έξω από αυτές. Εννοείται ότι όσοι γονείς έχουν τα μέσα να αποφύγουν αυτές τις αθλιότητες στέλνουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό. Ετσι όπως το ΠΑΣΟΚ έκανε τα δημόσια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (που κάποτε ήταν πρότυπα σχολεία) να γίνουν σχολεία προς αποφυγήν, σπρώχνοντας τους γονείς να επιλέγουν τα άλλοτε ανυπόληπτα ιδιωτικά, έτσι η Αριστερά με τον πέτρινο, ιδεοληπτικό λόγο της φροντίζει σήμερα να πλήξει όσο μπορεί ακόμα τα δημόσια πανεπιστήμια, εμποδίζοντας κάθε μεταρρύθμιση που ίσως τα αναβαθμίσει.

Από πρωταγωνιστής κάποτε της Εθνικής Αντίστασης, η Αριστερά εκφυλίστηκε κατά την μεταπολίτευση σε φορέα λαϊκισμού που απευθύνεται στα ένστικτα της κατακερματισμένης μας κοινωνίας. Ομως οι ολιγάριθμοι προνομιούχοι (αλλά οργανωμένοι από συνδικαλιστές) του κομματικού κορπορατισμού, αποκαλύπτονται σταδιακά. Η απομάγευση από την ιδεοληψία, η οποία υποσχόταν σε όλους από κάτι, βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη και η λογική φαίνεται να ξαναγυρίζει στον δημόσιο βίο. Ισως με μεγαλύτερη καθυστέρηση από ό,τι έπρεπε.