Το συμπέρασμα από αυτά που γίνονται τις τελευταίες ημέρες στο όνομα της μεταρρύθμισης του δημόσιου τομέα είναι ότι δεν υπήρξε από πλευράς κυβέρνησης οργανωμένο και επεξεργασμένο σχέδιο αλλαγών. Οι περισσότερες επιλογές θυμίζουν τον... «πάγκο του χασάπη» και δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν ως βάση κανέναν «μεταρρυθμιστικό οίστρο», αλλά γίνονται απλώς και μόνο για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των δανειστών μας. Παρότι «στόχος» υποτίθεται ότι είναι η αναβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών.
Τι γίνεται όμως; Παράδειγμα πρώτο: Ενώ υποτίθεται ότι θέλουμε δημοσίους υπαλλήλους με υψηλότερα προσόντα και γι' αυτό γίνεται η αξιολόγηση, θέτουμε σε διαθεσιμότητα όσους εκπαιδευτικούς διαθέτουν μεταπτυχιακούς τίτλους ή διδακτορικά! Παράδειγμα δεύτερο: Η Δημοτική Αστυνομία «μεταφέρεται» στην ΕΛ.ΑΣ. για να διατεθεί στη συνέχεια -έτσι λέγεται- σε καθήκοντα αστυνόμευσης των... γειτονιών! Τι νόημα έχει αυτό; Και τι μεταρρύθμιση συνιστά η οργανωτική ανακύκλωση υπαλλήλων και υπηρεσιών από το «περιφερειακό κράτος» στο «κεντρικό κράτος»; Παράδειγμα τρίτο: Η κατάργηση των επαγγελματικών λυκείων δεν αφορά μόνο 2.000 εκπαιδευτικούς, αλλά 30.000 οικογένειες! Τα παιδιά αυτά πήγαιναν από το γυμνάσιο στο επαγγελματικό λύκειο για να εκπαιδευθούν επαγγελματικά και να βγουν άμεσα στην αγορά εργασίας. Η κατάργηση αφορούσε περίπου σαράντα ειδικότητες που είχαν αξιολογηθεί και κριθεί παραγωγικές. Τα παιδιά πρέπει τώρα να τελειώσουν πρώτα το κανονικό λύκειο και να πάνε μετά σε δημόσιο ΙΕΚ.
Αρα όσα παιδιά δεν μπορούν οδηγούνται αναγκαστικά στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Πρόκειται για σκληρή ταξική επιλογή και μεταρρυθμιστική υποχώρηση, όταν απαιτείται ενίσχυση και όχι αποδυνάμωση των πολλών επιπέδων και δυνατοτήτων της επαγγελματικής εκπαίδευσης...
Πείθουν όλα αυτά;
panpan@pegasus.gr-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
