Μπορεί ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας να μην υπήρξε ποτέ
«αγαπημένος» μας πολιτικός, ενώ ενίοτε καταφέρνει να μας κάνει να
βγάζουμε… καπνούς με τους τρόπους του, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως
αξίζει κανείς να αναλύσει βαθύτερα την προσέγγισή του, εξάγοντας τα
σωστά συμπεράσματα.Οι επίμαχες δηλώσεις έγιναν κατά τη διάρκεια της παρουσίας του
Αμερικανού ομολόγου του, Τζον Κέρι, στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο
Νταβούτογλου έθεσε τα θέματα που ενδιαφέρουν την Τουρκία, με τον τρόπο
φυσικά που εξυπηρετούν αυτό που θεωρούν ως εθνικό τους συμφέρον.Ο Νταβούτογλου, αναφερόμενος στο Κυπριακό, δήλωσε ότι υφίσταται ένα «παράθυρο ευκαιρίας» (window of opportunity) για την επίλυση του προβλήματος, ζητώντας από τον Κέρι να ασχοληθούν οι ΗΠΑ με το θέμα, με τη γνωστή επιχειρηματολογία, ότι οι εκλογές στην Κύπρο δημιούργησαν κάποιες προϋποθέσεις, δηλαδή η εκλογή Αναστασιάδη που είχε ταχθεί υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Ο Κέρι φέρεται να συμφώνησε.
Το ενδιαφέρον όμως, η αφορμή της παρούσας ανάρτησης, ήλθε στη συνέχεια: «Η λύση του σημαντικού αυτού προβλήματος στην ανατολική Μεσόγειο θα εξασφαλίσει μια σημαντική ανακούφιση στον ατλαντικό άξονα και κυρίως στις σχέσεις ΝΑΤΟ- ΕΕ».
Τι είναι όμως το άξιον προσοχής; Η αναφορά του στον «ατλαντικό άξονα». Δεν περιορίστηκε να αναφέρει την όποια επιχειρηματολογία της χώρας του, αντιλαμβανόμενος ότι αυτό στην οπτική των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί μια ήσσονος σημασίας «μικρο-προσέγγιση», ενώ η «μεγάλη εικόνα», αυτή που ενδιαφέρει τις ΗΠΑ, είναι η «μακρο-προσέγγιση» του ζητήματος.
Δηλαδή, έδειξε να κατανοεί τον τρόπο που ο συνομιλητής του αντιλαμβάνεται – προσεγγίζει τα ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή από τη σκοπιά του αμερικανικού εθνικού συμφέροντος και φρόντισε να προσαρμόσει κατάλληλα τη ρητορική του, για να καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του συνομιλητή του, ασχέτως του αν συμμερίζεται την ανησυχία ή όχι.
Το «σέρβιρε» λοιπόν με τέτοιον τρόπο, αφήνοντας τις μύχιες σκέψεις της Τουρκίας για ηγεμονία στην περιοχή και έλεγχο επί της νήσου κατά μέρος και προέταξε το «συμφέρον του ΝΑΤΟ», καθώς επίσης και τη διάσταση που αφορά στις σχέσεις της ΕΕ με το ΝΑΤΟ, δηλαδή κυρίως τις ΗΠΑ…
Ας φροντίσουμε να διδαχθούμε και να προσαρμόζουμε αναλόγως τη δική μας προσέγγιση, βλέποντας τα δικά μας προβλήματα μέσα από τη σκοπιά των ισχυρών, αφού οι δικές μας προσεγγίσεις είναι παντελώς αδιάφορες σε αυτούς, εάν δεν επηρεάζουν την εξίσωση της εξωτερικής τους πολιτικής. Καλό θα είναι να σταματήσουμε να ονειροβατούμε και να αντιληφθούμε ότι τα δίκαιά μας είναι παγερά αδιάφορα σε όλους τους τρίτους.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι πάντα η «μεγάλη εικόνα», ενώ θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι τα δικά μας επιχειρήματα αποκτούν υπόσταση όχι όταν πηγαίνουμε ως ικέτες, αλλά όταν έχουμε τον τρόπο να αρνηθούμε στον όποιον αναθεωρητή τις επιδιώξεις του. Και αυτό στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, αφορά κατά συντριπτική πλειοψηφία τη στρατιωτική ισχύ και όλα τα υπόλοιπα έρχονται επικουρικά.
http://www.defence-point.gr/news/?p=73085
