Με τον Σάββα Ιακωβίδη.
Είμαστε λαός που αρέσκεται στο δράμα και εναβρύνεται με την
τραγωδία. Μοιρολάτρες, μονίμως απαθείς, σταθερά μίζεροι, διαχρονικά
εκζητούμε τον οίκτο των άλλων, να μας λυπηθούν οι ξένοι, να μας
ελεήσουν, να μας δικαιώσουν. Λαός και κυρίως ηγεσία δεν θέλουμε να
καταλάβουμε πως στις διακρατικές σχέσεις η μόνη κινητήρια δύναμη, που
ενώνει ή προκαλεί αντιπαραθέσεις, που κτίζει συμμαχίες ή οδηγεί σε
πόλεμο, είναι το συμφέρον.
Τόσον απλά και τόσον ωμά και κυνικά. Εδώ και πέντε χρόνια υφιστάμεθα τις επιπτώσεις μιας οικονομικής κρίσης πρωτόγνωρης. Ποιοι ευθύνονται; Πρώτα, φυσικά, η εισαγόμενη κρίση και τα παρεπόμενά της. Φταίνε, όμως, και οι ηγέτες μας που, ενσυνείδητα, αρνήθηκαν να την αντιμετωπίσουν έγκαιρα. Παρέλκει να αναφέρουμε ξανά τα εγκλήματα, που συνειδητά διαπράχθηκαν την παρελθούσα πενταετία από την Κυβέρνηση Χριστόφια.
Παρέλκει, επίσης, να επισημάνουμε πάλι τα μνημειώδη λάθη, που ο νέος Πρόεδρος έκανε, αφού εξαπάτησε κυριολεκτικά τους πολίτες να τον ψηφίσουν. Κάθε μέρα αναιρεί δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντί τους. Αν ο Χριστόφιας ήταν λαίλαπα, ο Αναστασιάδης επανεύρε τον παλιό, Αναν-ικό εαυτό του. Το Προεδρικό και το Υπουργικό είναι φωλιές υποστηρικτών τού σχεδίου Ανάν, ένδειξη των πραγματικών προθέσεών του όταν θα αναζητήσει λύση στο Κυπριακό. Τούτων λεχθέντων, η νέα Κυβέρνηση αποτυγχάνει και σε έναν άλλο τομέα. Της επικοινωνίας και της ανόρθωσης του ηθικού του λαού.
Πώς; Πρώτα απ’ όλα με την πολυθρύλητη επανεκκίνηση της οικονομίας, που όλο μας μιλάνε και όλο δεν βλέπουμε. Ύστερα με την αντιμετώπιση των διαδόσεων και των ψιθύρων, που κατασπαράζουν και συνταράζουν την κοινωνία. Τελευταίο επεισόδιο, οι διαδόσεις για δήθεν κούρεμα των καταθέσεων στον Συνεργατισμό. Σε αυτήν την αθλιότητα συνήργησαν, δυστυχώς, και εργαζόμενοι στα ΣΠΙ, καλώντας φίλους και γνωστούς να αποσύρουν τις καταθέσεις τους.
Όμως, η μεγαλύτερη μάχη πρέπει να δοθεί, όχι μόνο από την Κυβέρνηση -αυτή τις σκοπιμότητες και τις κομματοκρατικές στοχοθεσίες της προωθεί- αλλ’ από τον καθένα από εμάς, με σθεναρή αντίστασή μας ενάντια σε ψιθύρους, διαδόσεις, φήμες, ισχυρισμούς, ανοησίες, που διαδίδονται από εγκληματικά ανεύθυνους. Ζούμε στο πετσί μας την κρίση. Μετά το πρώτο σοκ, τώρα είναι η ώρα να ανασκουμπωθούμε. Να σκεφτούμε πώς ο καθένας θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Πρέπει να επιβιώσουμε. Και το 1974 δεχτήκαμε καίριο πλήγμα.
Η μεγαλύτερη νίκη είναι να σηκωθείς μετά το πέσιμο. Να στηθείς όρθιος και να αποφασίσεις ότι θα πας μπροστά. Με κόπους. Με θυσίες. Με πόνο. Με οργή αλλά και αποφασιστικότητα ότι δεν θα υποκύψεις. Από την άλλη, να σταματήσουμε να δίνουμε πίστη σε ηλιθιότητες και βλακείες που διατυπώνουν διάφοροι, που μέχρι και… πόλεμο διαδίδουν ότι θα έχουμε.
Μας θυμίζουν, δυστυχώς, μέρες του ’74, όταν η επιτήδεια ψιθυρολογία και οι οργανωμένες φήμες έκαναν τρομερή ζημιά στο ηθικό του κυπριακού Ελληνισμού. Επιτέλους, να σταματήσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε. Να επανανακτήσουμε την ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια και την περηφάνια μας. Τέρμα στον οίκτο και στην αυτολύπηση. Να βάλουμε τη λογική και την κριτική σκέψη μας να λειτουργήσουν με ψυχραιμία και προσγειωμένο ρεαλισμό.
Να κοιτάξουμε πώς να ξαναφτιάξουμε κράτος αξιόπιστο και σεβαστό. Από εμάς εξαρτάται. Να μην ξεχνούμε ποτέ τη ρήση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Κανείς δεν μπορεί ν’ ανεβεί στην πλάτη σου, εκτός και αν εσύ σκύψεις». Θα σκύψουμε; Όχι, βέβαια! Ούτε στα οικονομικά προβλήματα ούτε σε πιθανή, νέα Αναν-ική λύση στο Κυπριακό. Να το ξέρουν όλοι! Πρώτα η Αναν-ική Κυβέρνηση Αναστασιάδη και οι ξένοι.
Τόσον απλά και τόσον ωμά και κυνικά. Εδώ και πέντε χρόνια υφιστάμεθα τις επιπτώσεις μιας οικονομικής κρίσης πρωτόγνωρης. Ποιοι ευθύνονται; Πρώτα, φυσικά, η εισαγόμενη κρίση και τα παρεπόμενά της. Φταίνε, όμως, και οι ηγέτες μας που, ενσυνείδητα, αρνήθηκαν να την αντιμετωπίσουν έγκαιρα. Παρέλκει να αναφέρουμε ξανά τα εγκλήματα, που συνειδητά διαπράχθηκαν την παρελθούσα πενταετία από την Κυβέρνηση Χριστόφια.
Παρέλκει, επίσης, να επισημάνουμε πάλι τα μνημειώδη λάθη, που ο νέος Πρόεδρος έκανε, αφού εξαπάτησε κυριολεκτικά τους πολίτες να τον ψηφίσουν. Κάθε μέρα αναιρεί δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντί τους. Αν ο Χριστόφιας ήταν λαίλαπα, ο Αναστασιάδης επανεύρε τον παλιό, Αναν-ικό εαυτό του. Το Προεδρικό και το Υπουργικό είναι φωλιές υποστηρικτών τού σχεδίου Ανάν, ένδειξη των πραγματικών προθέσεών του όταν θα αναζητήσει λύση στο Κυπριακό. Τούτων λεχθέντων, η νέα Κυβέρνηση αποτυγχάνει και σε έναν άλλο τομέα. Της επικοινωνίας και της ανόρθωσης του ηθικού του λαού.
Πώς; Πρώτα απ’ όλα με την πολυθρύλητη επανεκκίνηση της οικονομίας, που όλο μας μιλάνε και όλο δεν βλέπουμε. Ύστερα με την αντιμετώπιση των διαδόσεων και των ψιθύρων, που κατασπαράζουν και συνταράζουν την κοινωνία. Τελευταίο επεισόδιο, οι διαδόσεις για δήθεν κούρεμα των καταθέσεων στον Συνεργατισμό. Σε αυτήν την αθλιότητα συνήργησαν, δυστυχώς, και εργαζόμενοι στα ΣΠΙ, καλώντας φίλους και γνωστούς να αποσύρουν τις καταθέσεις τους.
Όμως, η μεγαλύτερη μάχη πρέπει να δοθεί, όχι μόνο από την Κυβέρνηση -αυτή τις σκοπιμότητες και τις κομματοκρατικές στοχοθεσίες της προωθεί- αλλ’ από τον καθένα από εμάς, με σθεναρή αντίστασή μας ενάντια σε ψιθύρους, διαδόσεις, φήμες, ισχυρισμούς, ανοησίες, που διαδίδονται από εγκληματικά ανεύθυνους. Ζούμε στο πετσί μας την κρίση. Μετά το πρώτο σοκ, τώρα είναι η ώρα να ανασκουμπωθούμε. Να σκεφτούμε πώς ο καθένας θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Πρέπει να επιβιώσουμε. Και το 1974 δεχτήκαμε καίριο πλήγμα.
Η μεγαλύτερη νίκη είναι να σηκωθείς μετά το πέσιμο. Να στηθείς όρθιος και να αποφασίσεις ότι θα πας μπροστά. Με κόπους. Με θυσίες. Με πόνο. Με οργή αλλά και αποφασιστικότητα ότι δεν θα υποκύψεις. Από την άλλη, να σταματήσουμε να δίνουμε πίστη σε ηλιθιότητες και βλακείες που διατυπώνουν διάφοροι, που μέχρι και… πόλεμο διαδίδουν ότι θα έχουμε.
Μας θυμίζουν, δυστυχώς, μέρες του ’74, όταν η επιτήδεια ψιθυρολογία και οι οργανωμένες φήμες έκαναν τρομερή ζημιά στο ηθικό του κυπριακού Ελληνισμού. Επιτέλους, να σταματήσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε. Να επανανακτήσουμε την ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια και την περηφάνια μας. Τέρμα στον οίκτο και στην αυτολύπηση. Να βάλουμε τη λογική και την κριτική σκέψη μας να λειτουργήσουν με ψυχραιμία και προσγειωμένο ρεαλισμό.
Να κοιτάξουμε πώς να ξαναφτιάξουμε κράτος αξιόπιστο και σεβαστό. Από εμάς εξαρτάται. Να μην ξεχνούμε ποτέ τη ρήση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Κανείς δεν μπορεί ν’ ανεβεί στην πλάτη σου, εκτός και αν εσύ σκύψεις». Θα σκύψουμε; Όχι, βέβαια! Ούτε στα οικονομικά προβλήματα ούτε σε πιθανή, νέα Αναν-ική λύση στο Κυπριακό. Να το ξέρουν όλοι! Πρώτα η Αναν-ική Κυβέρνηση Αναστασιάδη και οι ξένοι.
