«Μας εμπόδισαν με τα αρχαιολογικά και τις κατσαρόλες που έβρισκαν», είχε πει ο Ερντογάν, εκφράζοντας το παράπονό του και δηλώνοντας την αποφασιστικότητά του ότι στο εξής τίποτα δεν θα εμποδίσει το έργο.
Γέφυρες, υποθαλάσσιες και υπόγειες σήραγγες, δρόμοι, τεράστιοι ουρανοξύστες, ανάπλαση περιοχών και άλλα παρόμοια, δίνουν την εικόνα του εργοταξίου όπου χτίζεται η νέα μεγαλούπολη. Και προστίθεται το νέο και τεράστιο στις διαστάσεις του αυτό κατασκεύασμα στα στρώματα των αιώνων. Αρχικά εναπόθεσαν τα κατσαρολικά τους οι νεολιθικοί Κωνσταντινουπολίτες, χωρίς να ξέρουμε ακόμη ποιοι ήταν αυτοί. Ξέρουμε όμως ότι ζούσαν στην Πόλη. Υστερα από αυτούς ξέρουμε επίσης ότι ήλθαν κάποιοι άλλοι με τα κατσαρολικά τους από τα Μέγαρα.
Δεν είχε όμως κατσαρόλες ο Μέγας Κωνσταντίνος; Ο Ιουστινιανός και οι επόμενοι; Τις κατσαρόλες τους δεν έφεραν και οι Σταυροφόροι και στη συνέχεια οι Οθωμανοί;
Αρα είναι πολύ απλό αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Κωνσταντινούπολη. Αλλοι το λένε γκρέμισμα, άλλοι χτίσιμο. Αλλοι θεωρούν ότι υψώνεται σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της πόλης ένα έκτρωμα για τις ανάγκες της μεγάλης περιφερειακής μεγαλούπολης του καπιταλισμού, και άλλοι βρίσκουν ότι πρόκειται για επείγουσα αναγκαιότητα για προσέλκυση επενδύσεων, ανάπτυξη και άλλα ωραία πράγματα.
Ωστόσο δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλο ένα στρώμα από κατσαρόλες. Εάν τώρα, καθώς συμβαίνει αυτό το απλό πράγμα, αλλάζουν η όψη, οι παραδόσεις και τα χρώματα, και η Κωνσταντινούπολη μοιάζει όλο και πιο πολύ με τις άλλες μεγαλουπόλεις, αυτό είναι άλλο ανέκδοτο.
