Στην πρόσφατη συνάντηση που είχαν εκπρόσωποι της βιομηχανίας με τον πρωθυπουργό, παρουσιάστηκαν μια σειρά από στοιχεία που προκαλούν κατάπληξη σε σχέση με την εξέλιξη του κόστους ενέργειας αλλά και για το ύψος των αυξήσεων που επιβλήθηκαν στους λογαριασμούς ρεύματος εν μέσω κρίσης.
Σύμφωνα με αυτά η συμμετοχή στο βιομηχανικό κόστος της ενέργειας κατά το 2012 ξεπέρασε το κόστος των εργατικών και αποτελεί πλέον το νούμερο ένα παράγοντα κόστους. Σε αυτή την εξέλιξη συνέβαλαν δύο παράγοντες: αφενός η πλευρά των επιχειρήσεων κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να αυξήσει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Ιδιαίτερα οι εξαγωγικές βιομηχανίες, κλήθηκαν εν μέσω κρίσης να αντιμετωπίσουν εκτός από το μεγάλο ανταγωνισμό στις διεθνείς αγορές και τη δυσπιστία που δημιουργήθηκε ακόμη και σε παραδοσιακούς πελάτες εξαιτίας της ελληνικής κρίσης. Η απάντηση που επιχειρήθηκε να δοθεί από μεγάλο αριθμό βιομηχανιών ήταν «θετική», δηλαδή έγιναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αυξηθεί η παραγωγικότητα ανά εργαζόμενο, να βελτιστοποιηθούν όλα τα κόστη και τα ελληνικά προϊόντα της μεταποίησης να συνεχίσουν να είναι ελκυστικά.
Σε αυτήν την προσπάθεια, ωστόσο, λειτούργησε ανασταλτικά ένας καθοριστικός παράγοντας: το κόστος της ενέργειας.
Για παράδειγμα στην ηλεκτρική ενέργεια στη μέση τάση από κόστος 0,523 ευρώ η κιλοβατώρα το 2005, το 2013 το τιμολόγιο εκτοξεύθηκε στο 0,119 ευρώ η κιλοβατώρα, δηλαδή διπλασιάστηκε με το μεγαλύτερο ποσοστό των αυξήσεων να επιβάλλεται στα έτη 2011 και 2012, δηλαδή στην κορύφωση της κρίσης.
Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι στις δύο βασικές κατηγορίες όπου προμηθεύονται ρεύμα οι βιομηχανίες, στην υψηλή και στη μέση τάση τα τιμολόγια είναι πλέον ελεύθερα και προκύπτουν -σύμφωνα με τη νομοθεσία αλλά και τις ρυθμιστικές οδηγίες της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας- μετά από καλόπιστες διαπραγματεύσεις, στις οποίες τηρούνται συγκεκριμένοι όροι και προϋποθέσεις. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν επί της ουσίας η ΔΕΗ έχει δεσπόζουσα θέση στην προμήθεια, με ποσοστό αγοράς που ξεπερνά το 90%, οι κανόνες αυτοί είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε και από τις αποκαλύψεις του Capital.gr στελέχη που καλούνταν να διαπραγματευτούν καλή τη πίστη, με τους βιομηχανικούς πελάτες, μόλις τελείωναν τις... «καλόπιστες» συζητήσεις, υπέβαλαν καταγγελίες κατά του ελληνικού κράτους για προτιμησιακά τιμολόγια υπέρ της βιομηχανίας σε βάρος του… μονοπωλίου.
Ενδεικτικές του κλίματος που έχει δημιουργηθεί -με αποτέλεσμα να είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη να αποκατασταθούν οι σχέσεις βιομηχανίας ΔΕΗ- είναι οι πρόσφατες δηλώσεις της προέδρου και διευθύνουσας συμβούλου της βιομηχανίας Κολιόπουλος, Ελένης Κολιοπούλου, η οποία επί μακρόν ζητούσε συνάντηση με τον προμηθευτή της, χωρίς να υπάρχει ανταπόκριση. Τελικά το ραντεβού κλείστηκε για την επόμενη εβδομάδα, με την ίδια να δηλώνει: Είμαστε ο μεγαλύτερος πελάτης στη Φθιώτιδα και θέλουμε να διαπραγματευτούμε με τη ΔΕΗ ένα τιμολόγιο λογικό. Μετά από 8 μήνες καταγγελίες και εξώδικα καταφέραμε να έχουμε ένα ραντεβού με τη ΔΕΗ. Το κακό είναι ότι μετά τα γεγονότα και τις τοποθετήσεις που αφήνουν να εννοηθεί ότι η ΔΕΗ δε χρειάζεται τις βιομηχανίες, δεν ξέρω ως μεγάλος πελάτης εάν πάω να αντιμετωπίσω έναν εχθρό ή έναν αξιόπιστο προμηθευτή...
Πηγή:www.capital.gr
