Κεντρική Τράπεζα Τουρκίας: «Προσβλητικό» μέρισμα 140 δολαρίων

Αλλαγή στη μερισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας ζητούν ιδιώτες που κατέχουν ποσοστό 14% της τράπεζας. Περίπου 6.000 μέτοχοι μοιράζονται μέρισμα 140 δολαρίων, ενώ η τράπεζα πέρυσι είχε κέρδη 5,6 δις. δολαρίων!

Στον απόηχο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ αποφάσισε να δημιουργήσει μια κεντρική τράπεζα που θα βοηθούσε την νεοσύστατη Τουρκική Δημοκρατία να ανακάμψει από τα συντρίμμια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να σταματήσει να εξαρτάται από το Λονδίνο και το Παρίσι. Απηύθυνε έκκληση στον λαό του να επενδύσει σε αυτήν, και χιλιάδες ήταν αυτοί που ανταποκρίθηκαν στην έκκλησή του, επενδύοντας εκεί όλες τις αποταμιεύσεις τους.

Ήταν ένα καλό στοίχημα -στα χαρτιά τουλάχιστον – αφού σήμερα η τράπεζα είναι η πιο κερδοφόρος πολυμετοχική εταιρεία της Τουρκίας, με κέρδη 5,6 δισ. δολαρίων πέρυσι. Όμως, το υπουργείο Οικονομικών της χώρας πήρε τη μερίδα του λέοντος, αφήνοντας στους περίπου 6.000 ιδιώτες που κατέχουν συνολικά ποσοστό 14% στην τράπεζα, να μοιραστούν ένα μέρισμα μόλις 140 δολαρίων.
Όταν ιδρύθηκε η τράπεζα το 1930, η κυβέρνηση κατείχε άμεσα μερίδιο μόλις 15%, ποσοστό που αυξήθηκε σημαντικά με την πάροδο των δεκαετιών για να φτάσει σήμερα στο 55%. Η Τράπεζα, βάσει του καταστατικού της, είναι υποχρεωμένη να στέλνει στο υπουργείο Οικονομικών ότι απομένει μετά από φόρους, μερίσματα και εισφορές στα αποθεματικά του.

Σημειώνεται πως, αντίθετα με την Ελβετία και ορισμένες άλλες χώρες όπου η κεντρική τράπεζα διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο, η Τουρκία δεν διαθέτει αγορά για αυτές τις μετοχές με αποτέλεσμα η αξία τους να είναι σχεδόν μηδενική.Οι απόγονοι των πρώτων επενδυτών, θεωρούν προσβλητικό το μέρισμα των 140 δολαρίων (περίπου 2 σεντς για τον καθένα) και απαιτούν το κράτος να άρει το πλαφόν του μερίσματος, τόσο για οικονομικούς όσο και για ηθικούς λόγους, σύμφωνα με το Bloomberg.«Είναι θέμα τιμής», δήλωνε στην ετήσια συνέλευση της τράπεζας στην Άγκυρα ο Alpay Baydar. «Το υπουργείο Οικονομικών δεν έχει δικαίωμα να παίρνει αυτά που μας ανήκουν».

Η Jale Yazicioglu απορεί πως γίνεται να χάνεις χρήματα από την εταιρεία που τα τυπώνει. «Ο πατέρας μου αγόρασε 42 μετοχές της τράπεζάς σας το 1931 και κατέθεσε 4.200 λίρες», ανέφερε στη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο. «Σας ζητάω να υπολογίσετε την τρέχουσα αξία των μετοχών μου»Όπως ανέφερε, εκατό λίρες ήταν πολλά χρήματα για μια μετοχή τότε, και αντιστοιχούσαν σε 100 Ρεσάτ που ήταν χρυσά νομίσματα. Αν ο πατέρας της, της είχε αφήσει 4.200 Ρεσάτ αντί για 42 μετοχές, θα άξιζαν περισσότερο από 1 εκατ. δολάρια. Αντιθέτως, τώρα πρέπει να στέκεται στην ουρά για ώρες για να πάρει «πενταροδεκάρες», όπως είπε.
EURO2DAY.GR