Είναι φανερό ότι οι δύο ηγετικές, και σημαντικές, μορφές της Τουρκικής πολιτικής σκηνής, ο πρόεδρος της χώρας Ταγίπ Ερντογάν και ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέντ Νταβούτογλου, κινδυνεύουν, να πέσουν οι ίδιοι θύματα της πολιτικής τους. H εμμονή που επιδεικνύουν στην αναβίωση ενός νεο-οθωμανικού μοντέλου διοίκησης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αντιμετωπίζει, ως σχεδιασμός, ένα βασικό ελάττωμα στον σχεδιασμό του.
Τις δυναμικές που έχουν αναπτυχθεί εδώ και δεκαετίες και τις ιστορικές φορτίσεις που έχουν δημιουργηθεί σε μια περιοχή που η επιρροή της Τουρκίας δεν αντιμετωπίσθηκε ποτέ με θετικό τρόπο από συγκεκριμένα καθεστώτα και χώρες της Μέσης Ανατολής.
Όλο αυτό κατέστη σαφές όχι μόνο από την στάση που κράτησαν άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής σε αυτόν τον ιδιότυπο ψυχρό πόλεμο που έχει στηθεί ανάμεσα στην Ρωσία και την Τουρκία αλλά και στις έντονες αντιδράσεις που έχει δημιουργήσει η παρουσία στρατευμάτων από την Τουρκία στα εδάφη του Ιράκ. Πέρα από την προφανή, και ομόθυμη, καταδίκη από την πολιτική ηγεσία του Ιράκ για την στάση της Τουρκίας, οι διαδηλώσεις σε πόλεις του Ιράκ από αγανακτισμένους πολίτες του Ιράκ ενάντια στην Τουρκία είναι φανερό ότι καλλιεργούν ένα αντι-τουρκικό αίσθημα που διαπερνά στην προκειμένη περίπτωση πολιτικές ηγεσίες και κοινωνία.
Παράλληλα, στο ίδιο πλαίσιο δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί η προσπάθεια του Ιράν να μετατραπεί σε θύλακα εξουσίας και σταθερότητας, εκμεταλλευόμενο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην γεωπολιτική σκακιέρα η Τουρκία. Ήδη ο Ιρανός αντιπρόεδρος σε δηλώσεις του μέσα στο σαββατοκύριακο πρότεινε να διαμεσολαβήσει ανάμεσα σε Ρωσία και Τουρκία για να μειωθεί η ένταση ανάμεσα στις σχέσεις των δύο χωρών. Η πρόταση της Τεχεράνης, αν και σε μεγάλο βαθμό συμβολική, στέλνει ένα σαφές μήνυμα στην Άγκυρα ότι οι παίκτες στην περιοχή αλλάζουν.
Χρήστος Λουτράδης
