Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη-Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΗΞΗ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΗ, Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ
Πρέπει κανείς να ελπίζει πως δεν θα καταφέρει η Τουρκία να υπονομεύσει
το κοινό μέτωπο, διότι, όπως όλοι ξέρουμε, ήδη γίνεται διεθνώς πλέον
αποδεκτό πως η Τουρκία συνεργάζεται με τους τζιχαντιστές στη μεταφορά
και πώληση του συριακού πετρελαίου που κατέχουν παρανόμως οι ISIS στη
διεθνή αγοράΗ διεθνής κοινότητα και εν προκειμένω ο συνασπισμός του μετώπου των δυνάμεων εναντίον του ISIS βρίσκεται στα πρόθυρα της τελικής φάσης, της κλιμάκωσης και κορύφωσης της ήδη ευρισκόμενης εν εξελίξει διεθνούς στρατιωτικής επέμβασης με στόχο την εξάλειψη επί του συριακού και ιρακινού εδάφους, του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, που αποτυπώνει κατά τρόπο τραγικό την τρομοκρατική βαρβαρότητα ενός ισλαμικού εξτρεμισμού.
Το τρομοκρατικό πλήγμα των Παρισίων λειτούργησε ως καταλύτης στην κινητοποίηση και σύμπηξη του μετώπου εναντίον του Ισλαμικού Κράτους εκεί όπου παράγεται η βία και η τρομοκρατία, δηλαδή στη Μέση Ανατολή, έφερε για πρώτη φορά μετά τις εξελίξεις του εμφυλίου πολέμου στην Ουκρανία και τους ατυχείς χειρισμούς της Δύσης, κοντά τη Ρωσία, τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και τις ΗΠΑ, δημιουργώντας προς στιγμήν ένα αισιόδοξο κλίμα ως προς την ικανότητα του διεθνούς παράγοντα να αντιμετωπίσει επιτυχώς την εξαιρετικά επικίνδυνη παγκόσμια απειλή των ISIS.
Η αισιοδοξία για τη σύμπηξη του μετώπου είναι ορατή, ο συντονισμός είναι απαραίτητος. Πρέπει κανείς να ελπίζει πως δεν θα καταφέρει η Τουρκία να υπονομεύσει το κοινό μέτωπο, διότι, όπως όλοι ξέρουμε, ήδη γίνεται διεθνώς πλέον αποδεκτό πως η Τουρκία συνεργάζεται με τους τζιχαντιστές στη μεταφορά και πώληση του συριακού πετρελαίου που κατέχουν παρανόμως οι ISIS στη διεθνή αγορά.
Η Τουρκία παίζει τα δικά της περίεργα παιχνίδια ενταγμένα στην τουρκική εθνική στρατηγική.
Αυτό σημαίνει πως δεν είναι μέλος του μετώπου ουσιαστικά. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να την θεωρούν συμμαχική δύναμη, παρά την εσωτερική αντίδραση και στην Ουάσιγκτον εναντίον της Τουρκίας. Η Άγκυρα δεν βρίσκεται μόνο σε μια θέση ομιχλώδους αμφισημίας ως προς τη θέληση και την ικανότητά της να πλήξει τον ISIS, αλλά είναι κυρίως η χώρα εκείνη που στοχεύει στην αποδυνάμωση της ρωσικής παρουσίας στην περιοχή, στη συρρίκνωση του ρόλου και της δύναμης του κουρδικού παράγοντα στο συριακό μέτωπο και στην εξόντωση του καθεστώτος Άσαντ.
Οι βασικοί στόχοι του τουρκικού κράτους στον συριακό εμφύλιο και στον πόλεμο που μαίνεται στην περιοχή είναι οι πιο πάνω αναφερθέντες. Δεν συμπλέει η Τουρκία με τον πόλεμο εναντίον των ISIS. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα το αντιμετωπίσουν στην πορεία του πολέμου οι δυνάμεις που διεξάγουν τούτη την ώρα και αύριο πολύ περισσότερο τον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Η τουρκική στρατηγική θα φανεί στην εξέλιξη των πραγμάτων και η ανησυχία μας συνίσταται στο ότι αυτή η στρατηγική θα έρθει σε αντίθεση με τη ρωσική στρατηγική στη Μέση Ανατολή, που, σύμφωνα με όλα τα δεδομένα, η τελευταία συμπλέει απολύτως με το διαμορφούμενο μέτωπο εναντίον των ISIS που αποτελεί τον μέγα και αποκλειστικό στόχο που ενώνει όλες τις δυνάμεις της διεθνούς σύμπραξης.
Πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε, και αυτό αφορά όλως ιδιαιτέρως χώρες, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, πως παρά το γεγονός ότι δεν συμμετέχουν άμεσα στον εν εξελίξει πόλεμο, θα υποστούν τις επιπτώσεις του πολέμου, ο οποίος τις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα κλιμακωθεί κατά τρόπο δραματικό. Θα υποστούν εν προκειμένω τις συνέπειες του πολέμου σε διάρκεια χρονικά μη προσδιορισμένη, οι οποίες δεν θα περιορίζονται μόνο στο προσφυγικό κύμα που θα αυξάνεται ραγδαία και σε απρόβλεπτες διαστάσεις, αλλά και σε άλλα επίπεδα απειλών, για τα οποία πρέπει να είναι προετοιμασμένες όλες οι χώρες, ιδιαιτέρως η Ελλάδα και η Κύπρος, διότι το τέρας του Ισλαμικού Κράτους όσο πιο βαριά πλήγματα θα δέχεται, τόσο περισσότερο θα αντιδρά εκδικητικά με δυνάμεις που θα βρίσκονται εκτός του χώρου, όπου θα εξελίσσονται οι πολεμικές συγκρούσεις.
Η εθνική ασφάλεια και η άμυνα των δύο χωρών πρέπει να ενδυναμωθούν και να γίνουν πολύ πιο αποτελεσματικές ως προς την οργανωτική τους δομή και τις συνεργασίες με άλλες χώρες στον τομέα των πληροφοριών και της τεχνολογικής γνώσης και ανάπτυξης ευφυών μοντέλων υπεράσπισης του εθνικού χώρου. Δυστυχώς, το ενδεχόμενο η Ευρωπαϊκή Ένωση να εκδηλώσει στο μέλλον ακόμη μεγαλύτερη αδυναμία από τη σημερινή ως προς την ικανότητά της να συμβάλει στην αποτελεσματική και αξιόπιστη υπεράσπιση των συνόρων της Ευρώπης, όπως αυτό του Αιγαίου, θα εκδηλωθεί πολύ πιο ορατό στο μέλλον όσο η πολεμική αναμέτρηση στη Μέση Ανατολή κλιμακώνεται και το δράμα ανθρώπων, λαών και χωρών μετατρέπεται σε ανεξέλεγκτες πολεμικές συγκρούσεις και ανθρώπινες τραγωδίες.
Η Κύπρος, η οποία βρίσκεται σε ένα στρατηγικό σταυροδρόμι ιστορικά, διαχρονικά και γεωπολιτικά δοκιμασμένο, πρέπει να κοιτάξει γύρω της και να εξετάσει το μέλλον του κράτους και του λαού της με βάση τις εξελίξεις στον διεθνή περίγυρο. Αυτό σημαίνει πως όταν καταρρέει το σύμπαν γύρω μας και όταν η Τουρκία συμπεριφέρεται ως διεθνής αποσταθεροποιητής, εμείς δεν μπορεί να παριστάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην περιοχή μας και να συνεχίζουμε να πιπιλίζουμε μια καραμέλα που μας έβαλε στο στόμα η κυρία Νούλαντ και η παρέα της περί ίδρυσης ενός Διζωνικού Δικοινοτικού κράτους, που σημαίνει έναν απολύτως άνισο και εξόχως επικίνδυνο συνεταιρισμό με την Άγκυρα, που θα οδηγήσει αν όχι στην ισλαμοποίηση της Κύπρου, στην πιο ευτυχή περίπτωση, στη μετατροπή της σε τουρκικό προτεκτοράτο.
Η ηγεσία τούτου του τόπου δεν έχει ακόμη κατανοήσει πως έχουμε καταφέρει να διαγράψουμε το Κυπριακό από διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής και το μετατρέψαμε σε εσωτερική, δικοινοτική υπόθεση. Οι «ευφυείς στρατηγικοί ελιγμοί» μας κατάφεραν να απενοχοποιήσουν απολύτως την Τουρκία από το διεθνές έγκλημα που διαπράττει εδώ και τέσσερις δεκαετίες εις βάρος της Κύπρου, με αποτέλεσμα να εκλιπαρούμε την Άγκυρα να μας αποδώσει μια συνοικία της Αμμοχώστου για να νομιμοποιήσουμε την κατοχή, να αναγνωρίσουμε τον Βορρά ως κράτος και να υποθηκεύσουμε στην τουρκική στρατηγική το μέλλον ενός αποδυναμωμένου και διαρκώς απειλούμενου κυπριακού Νότου.
Η Κύπρος έχει υποχρέωση σήμερα πρωτίστως να ενισχύσει την κρατική της οντότητα, να ενισχύσει την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αμυντική ικανότητα του Ελληνισμού και να υποχρεωθεί η ηγεσία να σταματήσει την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων, που είναι εφιαλτικές παραστάσεις ενός τουρκικού μέλλοντος, διότι η υποχρέωσή μας είναι να επιβιώσουμε ως Ελληνισμός, ως πολιτισμός και ως λαός και η μοναδική μας ασπίδα προστασίας είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής,
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
