Πόσο ανεπαρκείς είμαστε; Και ως πότε;

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη,

συγγραφέα, συντονιστή της σχολής: «Ανοιχτή Τέχνη»

  Από χρόνια έγραφα (βλ., π.χ, “Ελευθεροτυπία”, 19-10-2013: «58 ιππότες για την ορφανούλα Ευρώπη»), και δεν ήμουν ο μόνος, ότι η  Ελλάδα οφείλει να ζητήσει διάσκεψη κορυφής της ΕΕ για το μεταναστευτικό και αναλογία στoν διαμοιρασμό των μεταναστών-προσφύγων. Και φυσικά να καταγγείλει την αρχιδουλέμπορο Τουρκία που δεκαετίες τώρα θησαυρίζει εκμεταλλευόμενη τον πόνο των ομοθρήσκων της. Έπρεπε, δηλαδή, να πάρουμε εμείς την πρωτοβουλία για να αντιμετωπίσουμε κάτι που εξ αντικειμένου υπερβαίνει τις δυνατότητές μας (παράδειγμα, η ολοκληρωτική παράλυση της Λέσβου κι η απόγνωση του Αγαθονησιού, της Σάμου, κι έπεται η Χϊος και τα άλλα νησιά). Αλλά και για  να έχουμε ένα ισχυρό όπλο στις διαπραγματεύσεις για τα μνημόνια και, φυσικά, για να ανακόψουμε την «χρυσή αυγή», που η άνοδός της  είναι επίπλαστη, δημιούργημα του μνημονίου και του μεταναστευτικού, με την υψηλή έγκριση του πολιτικού συστήματος στο οποίο είναι χρήσιμη η εγκληματικότητά της.

     Αντ’ αυτού, κανείς Πρωθυπουργός, υπουργός Εξωτερικών ή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κανένα κόμμα, δεν ζήτησε επίσημα σύνοδο κορυφής, δεν απαίτησε αναθεώρηση του καταστροφικού Δουβλίνου 2, δεν κινητοποίησε τον κόσμο του γι’ αυτό. Κι η Γερμανία, αφού στερέωσε την οικονομική ηγεμονία της στην ΕΕ και ταπείνωσε για πολλοστή φορά την Ελλάδα, αποφάσισε ν’ ασχοληθεί και να λύσει  το προσφυγικό-μεταναστευτικό και  απεύθυνθηκε στον φυσικό της σύμμαχο, την Τουρκία, με την οποία την συνδέει ένας αιώνας γενοκτονιών και ολικαυτωμάτων με δράστες αυτούς τους δύο δολοφονικούς λαούς. Τα περί ανευθυνότητας των λαών, τα επικαλούνται όσοι αρνούνται την ιστορία και την πραγματικότητα, δηλαδή την εμπειρία και την ζωή.

 

   Κι έσπευσε η Μέρκελ στην Τουρκία και μίλησε με τους Ερντογάν – Νταβούτογλου που περιχαρείς  έκαναν μετά δηλώσεις για το πόσο έχει ανάγκη η Ευρώπη την Τουρκία, που μόλις πριν μερικές μέρες είχε δολοφονήσει 106 άοπλους διαδηλωτές και  στέλνει εκατοντάδες μετανάστες – πρόσφυγες στον βυθό του Αιγαίου εδώ και δυο δεκαετίες. Και στην Ελλάδα, καλοπροαίρετοι ακέραιοι άνθρωποι όπως ο Περικλής Κοροβέσης γράφουν: «εκπίπτει ο μύθος ότι η Τουρκία μας στέλνει πρόσφυγες».

       

 Το δυστύχημα είναι πως υπάρχουν στην Ελλάδα κόμματα, ομάδες και γκρουπούσκουλα που αθωώνουν συστηματικά την Τουρκία, ωθούμενοι όχι από μίσος προς την Ελλάδα, όπως κάποιοι νομίζουν, αλλά από εγωϊσμό: θέλουν να αποδείξουν ότι η κοσμοθεωρία που διάλεξαν για να πορευτούν μαζί στην ζωή, ο μαρξισμός, είναι αλάνθαστος, σωστός, άρα αλάνθαστοι και σωστοί είναι κι αυτοί. Και για τον  μαρξισμό όλοι οι λαοί είναι αθώοι, οι καπιταλιστικές ηγεσίες φταίνε για όλα.  Ουδόλως τους απασχολεί ότι ο μαρξισμός είναι πια εκτός ιστορίας κι ότι οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες δεν έχουν και δεν είχαν ποτέ σοβαρά μαρξιστικά κινήματα, ενώ αντιθέτως φτωχές, μη βιομηχανικές και, κατ’ ουσία, μη καπιταλιστικές χώρες, όπως η Ελλάδα, έχουν και είχαν ισχυρότατα. Η αντίφαση εξηγείται δια της είς άτοπον απαγωγής,  αν δεν κάνω λάθος.

   

  Στην Τουρκία η Μέρκελ, καθισμένη σε χρυσό θρόνο (από ‘κει κατλαβαίνουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε)  δίπλα απ’ τον δικτάτορα Ερντογάν, όπως τον αποκαλούν  οι Τούρκοι, αποφάσισε για λογαριασμό της ΕΕ να επιταχύνει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, πετώντας στα σκουπίδια την εκτός διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαιού συμπεριφορά της Τουρκίας (Κύπρος, Αιγαίο, Συρία, Τζιχαντιστές, Κούρδοι κλπ), δωροδωκόντας την για να μη στέλνει μετανάστες στην Ευρώπη. Μέσω Ελλάδας, αλλά αυτό δεν αναφέρθηκε.

   

  Η Κύπρος δήλωσε αμέσως ότι δεν θα άρει το βέτο για την ένταξη, η Ελλάδα τι δήλωσε; Δεν έτυχε να διαβάσω. Δήλωσε το ίδιο; Οι υπεύθυνοι της εξωτερικής πολιτικής απολογήθηκαν για την παταγώδη αποτυχία τους;  Επιπλέον το Βερολίνο διοργάνωσε σύσκεψη για το προσφυγικό στα Δυτικά Βαλκάνια, χωρίς την συμμετοχή της Ελλάδας. Αντιδράσαμε;

 

    Τώρα πληρώνουμε, μόλις αρχίσαμε, το μεταναστευτικό που δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό ζήτημα, όπως παθιάζονται καλόβουλα διάφορες ομάδες. Κοινές περιπολίες στο Αιγαίο ζήτησε επιπλέον το Βερολίνο, δημιουργώντας νέο θέμα και τασσόμενο υπέρ της Τουρκίας για πολλοστή φορά. Είπαμε, είναι ιδιοσυγκρασιακά συγγενείς με πάθος  στην βία και πιστοί σύμμαχοι: ο Κεμάλ ήταν πρότυπο για τον Χίτλερ, η Τουρκία ήταν ουδέτερη στον αντιναζιστικό πόλεμο, τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης στον 20^ο αιώνα ιδρύθηκαν απο Γερμανούς στην Τουρκία, εκεί φυλάκιζαν τους Έλληνες που εκτόπιζαν και δολοφονούσαν στα διαβόητα «αμελέ ταμπουρού» (τάγματα εργασίας),  στρατόπεδα εθνοκάθαρσης, όπως τα Άουσβιτς, Μπερκενάου, Νταχάου κλπ. Οι Τούρκοι δολοφονούσαν Έλληνες, Αρμένιους, Ασσύριους, Κούρδους, οι Γερμανοί Εβραίους. Ποια η διαφορά;

  

     Επί τη ευκαιρία, ο Τρότσκι γιατί πήγε κι έμεινε τρία χρόνια στην Τουρκία, πριν πάει στο Μεξικό; Δεν ήξερε ότι έτσι δίνει συγχωροχάρτι στην Τουρκία για τις γενοκτονίες της;  Τι είδους επαναστάτης ήταν, κι ασχολείται και τόσος κόσμος μαζί του, για το πώς τον σκότωσαν οι σταλινικοί με το τσεκούρι κλπ; Δεν ήξερε για τις γενοκτονίες, δεν καταλάβαινε ότι ήταν αντιεπανασταστική και αιώνιο στίγμα η διαμονή του σ’ ένα αιματοβαμμένο φασιστικό  καθεστώς ή, αντιθέτως,  επεδίωκε να παραδώσει καθαρή την Τουρκία σε ένα μεγάλο τμήμα της αριστεράς κι όχι μόνο τους τροτσκιστές; Μακάρι να μας διαφωτίσει κάποιος. Πάντως οι τροτσκιστές του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος γράφουν σε προκηρύξεις τους για: «Νότια Κύπρο».

  

   Λίγες μέρες αργότερα ο Σόϊμπλε, ο δόκτωρ, ο φεντεραλιστής, κατά τον λιγομίλητο Βαρουφάκη, αποκάλεσε «ανόησιες του Τσίπρα τα όσο έλεγε για τις γερμανικές αποζημιώσεις σε σχέση με τα μνημονιακά δάνεια». Ήταν ψέμμα βέβαια. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ουδέποτε τα συνέδεσε. Εκείνο  που δεν έκανε όμως ο πρωθυπουργός  ήταν ότι δεν προέβη στην πιο δριμεία διπλωματική ενέργεια, ας ανακαλούσε τον Έλληνα πρεσβευτή  ή ας  απέλαυνε τον εδώ Γερμανό. Αυτό θα έκανε όποια χώρα σεβόταν τον εαυτό της, ούτε θα είχε δώσει πριν πιστοποιητικά δουλοφροσύνης. Αυτό θα έκανε η Τουρκία, να μη πούμε για το Ισραήλ που ήδη θα το παρακάλαγαν γονατιστοί να τους συγχωρέσει. Εμείς  σιωπή, εμείς τίποτα.

  

  Εϊμαστε εκτός Ιστορίας, το γράφω για πολλοστή φορά. Σε μια νέα εισβολή,  η Τουρκία μεταφέρει απ’την Μικρασία νερό στα κατεχόμενα, κι η Ελλάδα, που «δεν διεκδικεί τίποτα και δεν παραχωρεί τίποτα» κατά την αξιοθρήνητα φαιδρότατη ρήση του Αντρέα Παπανδρέου, που εξέθρεψε τον ακόμα ατιμώρητο ΓΚΑΠ, ούτε καν μίλησε και υποβάθμισε εντελώς την νέα εισβολή. Είμαστε τριτεγγυήτρια δύναμη, αλλά αφήνουμε μόνη την Κύπρο και τους Κύπριους, που έχουν υποβιβάσει οι ίδιοι τον εαυτό τους σε κοινότητα κι αυτοαποκαλούνται «ελληνοκύπριοι» -σικ-, να διαμαρτύρονται και να καταγγέλουν, αλλά ούτε η Κύπρος κατέφυγε στον ΟΗΕ ζητώντας ταυτόχρονα την βοήθεια της Ελλάδας. Ο δε Αναστασιάδης, που γαλαντόμος προσφέρει το ευρώ στα κατεχόμενα, βρισκόταν στην Κίνα.

 

  Αυτή είναι η κατάσταση. Ανύπαρκτοι και λοιδορούμενοι, υπόδουλοι στην Γερμανία, με χρέος 400 δισεκατομμυρίων ευρώ ή, κρατήστε την ανάσα σας, 13, 6 τρισεκατομμυρίων δραχμών, με μια πολιτική τάξη έτοιμη να παραδώσει τα πάντα προκειμένου να αναλάβει κάποιο απ’ τα εξουσιολάγνα κόμματα της ως τοποπαρατηρητής, με τον λαό απογοητευμένο, απρόθυμο και, ουσιαστικά αγράμματο, από το 1990 και μετά, χωρίς καμμία αυτογνωσία, επαφιόμαστε στην  μεγαθυμία των κατακτητών και των ισχυροτέρων.

  

    Φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία από το 1922 και μετά, εξ ου και έχουμε μόνο ήττες που συνεχίζονται και θα συνεχίζονται. Και για να  μην το ομολογήσουμε  στον εαυτό μας, πάψαμε να ασχολούμαστε με την αντιμέτωπιση της Τουρκίας, που είναι το μεγαλύτερο και ίσως το μόνο πρόβλημα της Ελλάδας,  και από το 1945 και μετά, αντί να δούμε πώς θα αντιδράσουμε στην ήττα του ’22, ασχοληθήκαμε όσο καμμιά άλλη δυτική χώρα με την (τότε) διαμάχη καπιταλισμού – σοσιαλισμού/ κομμουνισμού, σαν η Ελλάδα, ύστερα από 3000 χρόνια ιστορίας και πολιτισμού, να βρήκε τον λόγο υπάρξεώς της στον ιστορικό υλισμό και τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Φοβόμαστε, ας το φωνάξουμε στον εαυτό μας.

 

  Κι εν τω μεταξύ, ας απαντήσει επιτέλους κάποιος στην Μέρκελ, ότι αφού επικαλείται την Νατοϊκή ιδιότητα Ελλάδας Τουρκίας, ας αποσύρει η Τουρκία το κάζους μπέλι. Κι ας πει στους Τούρκους κάποιος, Κύπριος ή Ελλαδίτης, ότι η ειρήνη δεν παγιώνεται με όπλα και δεν τα έχει ανάγκη, η κατοχή και η κατάκτηση τα έχουν, γι’ αυτό  και  Τούρκος στρατηγός διοικεί τα  κατεχόμενα, οι «πρωθυπουργοί» έιναι ορντινάτσες τους, και δεν πρόκειται να  φύγει ο τούρκικος στρατός, όσο τσίπουρο και να πιει ο Αναστασιάδης με τον Ακιντζί. Και να  τους θυμίσει ότι το επιχείρημα: «ειρήνη με όπλα και κατάκτηση» είναι το κατ’ εξοχήν ναζιστικό επιχείρημα και εφαρμογή.

 Αλλά την Αφροδίτη πώς θα την λέμε πια, Κύπριδα ή Ελληνοκύπριδα;

  http://www.presspublica.gr/