Σε συνέντευξή του στη Χαρά
Τζαναβάρα ο τέως αν. υπουργός Υποδομών κ. Σπίρτζης, λίγο πριν από την
παραίτηση της κυβέρνησης, τις ώρες δηλαδή που η κάθε εξουσία αφήνει να
μάθει και ο λαός της κάποια από τα μυστικά που εκείνη ξέρει, μίλησε
ανάμεσα στα άλλα για τον χαρακτήρα εκχώρησης κάποιων αναπτυξιακών
συμφωνιών για αεροδρόμια και αυτοκινητόδρομους αλλά και για τα
προσκόμματα που συναντά η εφαρμογή τους.
Τα έργα στον δρόμο Αθηνών-Λαμίας αποκάλυψε, π.χ., ότι έχουν σταματήσει λόγω ενός χωραφιού όπου ο ιδιοκτήτης φυτεύει κρεμμύδια. Δεν θα σπεύσω, σε ώρες όπου αρκετά συχνά όλοι απαξιώνουν όλους σε στήλες εφημερίδων και κανάλια, να μιλήσω συλλήβδην απαξιωτικά για τα λόγια του: Είναι γεγονός ότι εδώ και δύο αιώνες η ρυμοτομία της πόλης που είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας γνώρισε και γνωρίζει ατελείωτες περιπέτειες, καθυστερήσεις και παραμορφώσεις, λόγω του ότι το οικόπεδο του τάδε και το χωραφάκι του δείνα, ο οποίος ενίοτε υπεράσπιζε το έχειν του διά της ισχύος ή των πολιτικών μέσων, έκλεινε τον δρόμο έτσι που μια σειρά από σχεδιαζόμενες λεωφόρους να καταντήσουν παράδρομοι.
Αυτό που με προβληματίζει λιγάκι είναι μια διαφαινόμενη ή έστω ενδεχόμενη απαξίωση των κρεμμυδιών. Για το ταπεινό αυτό έδεσμα που μυρίζει μεν όταν το φας, πλην όμως έχει σώσει πληθυσμούς και πληθυσμούς από την πείνα και τον θάνατο.
Για το αγαπημένο «φρούτο» του πρωταγωνιστή του ελληνικού θεάτρου σκιών, του Καραγκιόζη, που έχει πλήθος τις ευεργετικές ουσίες για μια σειρά από διαταραχές και ασθένειες, αλλά και πλην των άλλων προλαβαίνει άλλες θωρακίζοντας τον οργανισμό με τα πολύτιμα συστατικά του.
Το κρεμμύδι αποτελεί επίσης και ένα φιλοσοφικό και πολιτικό σύμβολο: Φιλοσοφικό γιατί η αλήθεια μάς φανερώνεται με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο το κάνει και ο πυρήνας του κρεμμυδιού. Οσο ξεφλουδίζεις αυτό που μοιάζει με πραγματικότητα, τόσο μια άλλη, πιο αληθινή πραγματικότητα προκύπτει.
Και πολιτικό, διότι είναι λάθος να υποτιμούμε την παραγωγή της γης μας σε μια ώρα κατά την οποία, αν εξαιρέσουμε τα σάπια που θα εισάγουμε όλο και πιο πολύ, θα περιμένουμε να βρούμε από αυτή λίγη νοστιμιά και λίγη ανάσα.
Αν όμως ο λόγος περί κρομμύων μπορεί να έχει και τον αντίλογο που ήδη ανέφερα λίγο πιο πάνω, τα όσα είχε κάποτε εν τη ρύμη του λόγου του αναφέρει ο πρώην υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου, ότι δηλαδή δεν θα ήταν κάτι τραγικό να πουλήσουμε κάποιες ραχούλες, είναι πολύ πιο σαφή.
Οι ραχούλες αυτές, ενδεχομένως στρωμένες με σκόρδα και κρεμμύδια, θα μπορούσε να συνοψίσουν αυτά που ήμασταν και κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Επιθυμούν να μας κάνουν να νιώσουμε ντροπή για την ύπαρξη αυτού του τόπου, αφού έχουν την πεποίθηση ότι είναι καλύτερα τα μεταλλαγμένα αν όχι τα πλαστικά κρεμμύδια, αρκεί να είναι ξένα.
Τα έργα στον δρόμο Αθηνών-Λαμίας αποκάλυψε, π.χ., ότι έχουν σταματήσει λόγω ενός χωραφιού όπου ο ιδιοκτήτης φυτεύει κρεμμύδια. Δεν θα σπεύσω, σε ώρες όπου αρκετά συχνά όλοι απαξιώνουν όλους σε στήλες εφημερίδων και κανάλια, να μιλήσω συλλήβδην απαξιωτικά για τα λόγια του: Είναι γεγονός ότι εδώ και δύο αιώνες η ρυμοτομία της πόλης που είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας γνώρισε και γνωρίζει ατελείωτες περιπέτειες, καθυστερήσεις και παραμορφώσεις, λόγω του ότι το οικόπεδο του τάδε και το χωραφάκι του δείνα, ο οποίος ενίοτε υπεράσπιζε το έχειν του διά της ισχύος ή των πολιτικών μέσων, έκλεινε τον δρόμο έτσι που μια σειρά από σχεδιαζόμενες λεωφόρους να καταντήσουν παράδρομοι.
Αυτό που με προβληματίζει λιγάκι είναι μια διαφαινόμενη ή έστω ενδεχόμενη απαξίωση των κρεμμυδιών. Για το ταπεινό αυτό έδεσμα που μυρίζει μεν όταν το φας, πλην όμως έχει σώσει πληθυσμούς και πληθυσμούς από την πείνα και τον θάνατο.
Για το αγαπημένο «φρούτο» του πρωταγωνιστή του ελληνικού θεάτρου σκιών, του Καραγκιόζη, που έχει πλήθος τις ευεργετικές ουσίες για μια σειρά από διαταραχές και ασθένειες, αλλά και πλην των άλλων προλαβαίνει άλλες θωρακίζοντας τον οργανισμό με τα πολύτιμα συστατικά του.
Το κρεμμύδι αποτελεί επίσης και ένα φιλοσοφικό και πολιτικό σύμβολο: Φιλοσοφικό γιατί η αλήθεια μάς φανερώνεται με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο το κάνει και ο πυρήνας του κρεμμυδιού. Οσο ξεφλουδίζεις αυτό που μοιάζει με πραγματικότητα, τόσο μια άλλη, πιο αληθινή πραγματικότητα προκύπτει.
Και πολιτικό, διότι είναι λάθος να υποτιμούμε την παραγωγή της γης μας σε μια ώρα κατά την οποία, αν εξαιρέσουμε τα σάπια που θα εισάγουμε όλο και πιο πολύ, θα περιμένουμε να βρούμε από αυτή λίγη νοστιμιά και λίγη ανάσα.
Αν όμως ο λόγος περί κρομμύων μπορεί να έχει και τον αντίλογο που ήδη ανέφερα λίγο πιο πάνω, τα όσα είχε κάποτε εν τη ρύμη του λόγου του αναφέρει ο πρώην υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου, ότι δηλαδή δεν θα ήταν κάτι τραγικό να πουλήσουμε κάποιες ραχούλες, είναι πολύ πιο σαφή.
Οι ραχούλες αυτές, ενδεχομένως στρωμένες με σκόρδα και κρεμμύδια, θα μπορούσε να συνοψίσουν αυτά που ήμασταν και κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Επιθυμούν να μας κάνουν να νιώσουμε ντροπή για την ύπαρξη αυτού του τόπου, αφού έχουν την πεποίθηση ότι είναι καλύτερα τα μεταλλαγμένα αν όχι τα πλαστικά κρεμμύδια, αρκεί να είναι ξένα.
