Θα είναι και ευκαιρία να επισκεφθούν τη νότια Κύπρο και παλαίμαχοι στρατιώτες του Αττίλα και να βρουν και κάποια από τα θύματά τους, να αγκαλιαστούν και να μιλήσουν για τα περασμένα και να γίνουν και ωραία ρεπορτάζ στο ΡΙΚ, με την κοινωνική διάσταση του φαινομένου, ίσως να εμφανιστούν και στην Ελίτα μας ένας νέος Τούρκος κι ένας νέος Έλληνας, που οι γονείς τους πολέμησαν μεταξύ τους, αλλά τώρα αυτοί κάθονται αντάμα στις Φοινικούδες και αρμενίζουν τη γαλήνη της Μεσογείου. Τέτοια θα μεταδοθούν και στην Ευρώπη και σ' όλο τον κόσμο, που του αρέσουν πολύ αυτές οι ιστορίες.
 
Είναι βέβαιο ότι τέτοια ΜΟΕ ικανοποιούν πολύ και τους Ελληνοκύπριους ταξιδιωτικούς πράκτορες, που εδώ και χρόνια οργανώνουν μονοήμερες εκδρομές ή και πολυήμερα πακέτα στα κατεχόμενα και τώρα είναι η ευκαιρία της ζωής τους για να εισέλθουν και στη μεγάλη τουρκική αγορά. Ικανοποιούν επίσης και την ΟΕΒ και το ΚΕΒΕ, που από καιρό αγωνίζονται για να κάνουν την Κύπρο Χονγκ Κονγκ της Τουρκίας, χωρίς να το λένε προτεκτοράτο. Ικανοποιούν σίγουρα και το ΕΒΚΑΦ, που τώρα που θα αναλάβει τη διαχείριση των μουσουλμανικών μνημείων στις ελεύθερες περιοχές (ΜΟΕ - δώρο του Νίκου Αναστασιάδη) θα υποδέχεται με χαρά (και θα εισπράττει) τους τουρίστες εκ Τουρκίας. 
 
Γενικά, είναι μια κατάσταση, ούτως ειπείν, win-win για να χαιρόμαστε όλοι. Κι όσο κι αν δεν αντιλαμβάνεται ο λαός ποιο είναι το δικό του win, από αυτές τις ιστορίες, όσο κι αν είναι ευδιάκριτο μόνο το win που αναλογεί στους επιχειρηματίες των δυο πλευρών, που ούτως ή άλλως, μόνο κέρδος μπορούν να έχουν όταν αυξάνεται το επιχειρείν τους, πρέπει κάποτε να πάψουμε να είμαστε στενοκέφαλοι και να αντιληφθούμε ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται η τελική λύση του Κυπριακού, η τελική διευθέτηση, το μεγάλο ΝΑΙ. Διότι, στο κάτω-κάτω, αν δεν έρθουν και οι Τούρκοι τουρίστες να τους γνωρίσουμε, να δούμε ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι σαν εμάς, πώς στο καλό θα συνειδητοποιήσουμε όλοι επιτέλους ότι μπορούμε να συμβιώσουμε και με την κατοχή και να τελειώνουμε με αυτό το οπισθοδρομικό πρόβλημα;