Και κουτσή και παράλυτη;

«Κουτσή πάπια» στις ΗΠΑ αποκαλείται ο πρόεδρος που το κόμμα του έχει χάσει την πλειοψηφία σε Βουλή-Γερουσία και στην ουσία διαπραγματεύεται συνεχώς με το αντίπαλο κόμμα μια συναίνεση που δεν είναι δεδομένη. «Παράλυτη πάπια» θα ήταν ο πιο εύστοχος χαρακτηρισμός ακόμη για τον ένοικο του Λευκού Οίκου που ελέγχει το Κογκρέσο.Με αφορμή τη σφαγή των εννέα Αφροαμερικανών στο Τσάρλεστον, ο Ομπάμα σήκωσε ψηλά τα χέρια, ομολόγησε δημόσια ότι το Λόμπι των Οπλοφορούντων (NRA) ελέγχει το Κογκρέσο με ισχυρά ερείσματα σε κάθε κόμμα και έτσι αν δεν υπάρξει πίεση από την κοινωνία είναι αδύνατος ο αυστηρότερος έλεγχος στη χορήγηση αδειών οπλοφορίας.Την ίδια στιγμή, μέχρι το τέλος του μήνα το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αναμένεται να επικυρώσει ή να απορρίψει τη νομοθεσία για τον γάμο των ομοφυλοφίλων αλλά και το πρόγραμμα Δημόσιας Υγείας με το οποίο έχει συνδέσει το όνομά του ο Ομπάμα.

Το σύστημα των πανίσχυρων Λόμπι και μια Ανώτατη Δικαστική Αρχή αποτελούν δύο από τις πιο ορατές συνιστώσες ενός συστήματος απονεύρωσης της λαϊκής κυριαρχίας έτσι όπως αυτή εκφράζεται στην προεδρική εκλογή, αλλά και στις εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου.
Ετσι, κάθε πρόεδρος μπορεί να χαρακτηρισθεί «παράλυτη πάπια» και τα πράγματα φθάνουν στα όρια του συνολικού εμφράγματος διακυβέρνησης όταν ταυτόχρονα είναι και «κουτσή πάπια». Παράδοξο των παραδόξων η χώρα που βρίσκεται στην αιχμή της έρευνας και των τεχνολογικών επιτευγμάτων διοικείται με βάση ένα Σύνταγμα που γράφτηκε στα τέλη του 18ου αιώνα με την υιοθέτηση τροπολογιών να είναι εξαιρετικά δυσχερής.

Τον Ιανουάριο του 1961 έκπληκτοι οι πολίτες των ΗΠΑ άκουγαν σε ταυτόχρονη ζωντανή μετάδοση από τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα ότι τη χώρα επί της ουσίας «κυβερνά το Στρατιωτικό - Βιομηχανικό Σύμπλεγμα!». Δεν ήταν κάποιος περιθωριακός διανοούμενος πανεπιστημιακός αλλά ο για μια οκταετία Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος των ΗΠΑ στρατηγός Αϊζενχάουερ στον αποχαιρετιστήριο λόγο του λίγο πριν παραδώσει τον Λευκό Οίκο στον Κένεντι.Ετσι, ο ηγέτης, που στη χώρα μας βαφτίστηκε «Πλανητάρχης» είναι εξαιρετικά αδύναμος αν θέλει να εφαρμόσει το προεκλογικό του πρόγραμμα. Ο τελευταίος πραγματικός πρόεδρος ήταν ο Ρούζβελτ: Στην εποχή του υπήρχε το σοκ της Κρίσης του 1929, ο συγκεντρωτισμός που τον νομιμοποιούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος αλλά και το ότι μπορούσε να επανεκλεγεί, χωρίς τον σημερινό περιορισμό των δύο θητειών.
Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-ΕΘΝΟΣ