Προφανώς ο κ. Σόιμπλε προσφεύγει σε γλώσσα που ευθέως παραπέμπει όχι απλώς σε καταστάσεις κλαυσίγελου αλλά, κυρίως, σε εικόνα υπερφροσύνης και κλασαυχενισμού. Όμως ο κλασαυχενισμός δεν είναι καλός και ασφαλής σύμβουλος ενός πολιτικού (και όχι μόνο). Πολύ δε περισσότερο όταν αυτός ο πολιτικός ανήκει σε μια εκ των ηγέτιδων δυνάμεων, η οποία απαιτεί από την Ελλάδα παράταση στο λάθος.
Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθούμε την κυβέρνηση του Βερολίνου να τραυματίζει όχι την Ελλάδα αλλά την ίδια τη Γερμανία, την ίδια την Ευρώπη. Ήδη από το 2012 η Γερμανία πιέζεται από κυβερνήσεις να θέσει την ανάπτυξη πριν από τη λιτότητα για να συμβάλει στην αποφυγή της διάλυσης της Ευρωζώνης και της παγκόσμιας κρίσης. Επιπλέον σημειώνουμε τη ζοφερή εικόνα που αποτύπωσαν οι υπουργοί Οικονομικών των G20 κατά τη σύνοδο στην Τουρκία, τονίζοντας πως «θα αναθεωρούμε διαρκώς τις τακτικές νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής....».
Διερωτάται κανείς αν ο κ. Σόιμπλε αντιλήφθηκε τη σχετική απομόνωση της Γερμανίας στους G20. Αν αντιλήφθηκε πως οι χώρες του G20 ζήτησαν να συνεργαστούν με στόχο να καταπολεμήσουν τη διαφθορά και το ξέπλυμα χρήματος. Εν προκειμένω, η Γερμανία έχει δεχθεί σκληρή κριτική από το Συμβούλιο της Ευρώπης, την ΕΕ, τον OECD και το GRECO.
Ειδικότερα ο Όμιλος Κρατών εναντίον της Διαφθοράς (Group of State against Corruption - GRECO) έχει επανειλημμένα -όπως διαβάζουμε- κατακρίνει σκληρά τη Γερμανία για έλλειψη προόδου και πολιτικής θέλησης στην καταπολέμηση της διαφθοράς και ειδικά για την αποτυχία της να αντιμετωπίσει βασικά ζητήματα δωροδοκίας. Αυτά ακριβώς αναφέρει η έκθεση «Γερμανία, ο ουραγός στην καταπολέμηση της διαφθοράς» που έγραψε ο καθηγητής Νομικής Arcadius Pulito.
«Μέχρι σήμερα και για δεκατέσσερα χρόνια η Γερμανία δικαιολογεί την
αποτυχία της να επικυρώσει τη Σύμβαση Ποινικού Δικαίου του Συμβουλίου
της Ευρώπης με το επιχείρημα ότι πρέπει να ετοιμάσει επαρκή νομοθετικά
μέτρα», τονίζει ο Pulito.
Και συνεχίζει: Η γερμανική πολιτική κάστα έχει επιδείξει μία ανησυχητική αδιαφορία για τις παγκόσμιες τάσεις (στην καταπολέμηση της διαφθοράς) όπως επίσης μία υπεροψία που είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή. Ως αποτέλεσμα η Γερμανία δέχεται αυστηρή κριτική για χρόνια από το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ε.Ε., τον OECD και τα Η.Ε. για το ότι δεν εναρμονίζει τη νομοθεσία της για τη διαφθορά με τα διεθνή πρότυπα.
Για το ίδιο θέμα το έγκριτο γερμανικό περιοδικό Spiegel στις 28 Νοεμβρίου 2012 διατύπωνε τη θέση ότι «η γερμανική κυβέρνηση αποτυγχάνει να υιοθετήσει πιο αυστηρούς νόμους για να καταπολεμήσει την παράνομη χρηματοδότηση και τη δωροδοκία»προσθέτοντας ότι «…ενώ το 2011 η GRECO ενημέρωσε τη Γερμανία πως εφαρμόζει μόνο τέσσερις από τις δεκαέξι συστάσεις της, η γερμανική κυβέρνηση ''δεν έπραξε τίποτε''».
Την ίδια ώρα ο καθηγητής Οικονομικών Friedrich Schneider μέσα από έρευνα (μέρος δημοσίευσε η Die Welt) έδειξε πως η «διάσωση» της Ελλάδας δεν έχει κοστίσει στην πραγματικότητα στον Γερμανό φορολογούμενο ούτε ένα ευρώ, αφού η Γερμανία παράσχει μόνο εγγυήσεις για δάνεια του ΤΧΣ και όχι χρήματα από τον προϋπολογισμό της. Αντίθετα η διαφθορά του ίδιου του γερμανικού πολιτικού συστήματος κοστίζει στους Γερμανούς κάθε χρόνο 1,3 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας και αθροιστικά από το 2010 έχει κοστίσει περί τα 750 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου 40 φορές το ΑΕΠ της Κύπρου.
Και συνεχίζει: Η γερμανική πολιτική κάστα έχει επιδείξει μία ανησυχητική αδιαφορία για τις παγκόσμιες τάσεις (στην καταπολέμηση της διαφθοράς) όπως επίσης μία υπεροψία που είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή. Ως αποτέλεσμα η Γερμανία δέχεται αυστηρή κριτική για χρόνια από το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ε.Ε., τον OECD και τα Η.Ε. για το ότι δεν εναρμονίζει τη νομοθεσία της για τη διαφθορά με τα διεθνή πρότυπα.
Για το ίδιο θέμα το έγκριτο γερμανικό περιοδικό Spiegel στις 28 Νοεμβρίου 2012 διατύπωνε τη θέση ότι «η γερμανική κυβέρνηση αποτυγχάνει να υιοθετήσει πιο αυστηρούς νόμους για να καταπολεμήσει την παράνομη χρηματοδότηση και τη δωροδοκία»προσθέτοντας ότι «…ενώ το 2011 η GRECO ενημέρωσε τη Γερμανία πως εφαρμόζει μόνο τέσσερις από τις δεκαέξι συστάσεις της, η γερμανική κυβέρνηση ''δεν έπραξε τίποτε''».
Την ίδια ώρα ο καθηγητής Οικονομικών Friedrich Schneider μέσα από έρευνα (μέρος δημοσίευσε η Die Welt) έδειξε πως η «διάσωση» της Ελλάδας δεν έχει κοστίσει στην πραγματικότητα στον Γερμανό φορολογούμενο ούτε ένα ευρώ, αφού η Γερμανία παράσχει μόνο εγγυήσεις για δάνεια του ΤΧΣ και όχι χρήματα από τον προϋπολογισμό της. Αντίθετα η διαφθορά του ίδιου του γερμανικού πολιτικού συστήματος κοστίζει στους Γερμανούς κάθε χρόνο 1,3 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας και αθροιστικά από το 2010 έχει κοστίσει περί τα 750 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου 40 φορές το ΑΕΠ της Κύπρου.
*Ο Κώστας Γουλιάμος είναι πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου.
