Σήμερα, μπορεί κάποια εθνική κυβέρνηση να σώσει μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, από τις αγορές; Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος στον κόσμο αυτόν που να το πιστεύει;
Αν δηλαδή το ταμείο των Νορβηγών δημοσίων υπαλλήλων, και εκείνο που φορολογείται στο Λουξεμβούργο, αποφασίσει ότι 3% επιστροφή -κέρδος, δηλαδή, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ- δεν είναι αρκετό, θα μείνει στην ελληνική αγορά; Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, δεν αντιλαμβάνεται απλά τι έχει συμβεί στον κόσμο που ζούμε τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Και οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ απλά δεν το αντιλαμβάνονται. Για αυτό ζητούν από τους βουλευτές να χρησιμοποιήσουν σαν αφορμή μία άσχετη συνταγματικά διαδικασία για να προκαλέσουν εκλογές, τις οποίες υπολογίζουν να κερδίσουν προς τι;
Μα, για να λυτρώσουν τον λαό από την ανθρωπιστική κρίση που περνάει. Με ξένα χρήματα. Στην Ελλάδα αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν στο άμεσο μέλλον. Το χρήμα είναι δειλό σαν ελάφι, πρέπει να το καλοπιάσεις για να γυρίσει. Δεν υπάρχει χρήμα να γυρίζει αν δεν το καλοπιάσεις. Πιθανόν ούτε αυτή την εμπειρία έχει το κόμμα που θέλει να κυβερνήσει.
Ας δει τις χώρες που θαυμάζει: Η Βραζιλία κατέρρευσε σε μερικούς μήνες με το ριάλ να πέφτει στα τάρταρα εξαιτίας των υπέρογκων δαπανών και της πολιτικής αναταραχής των εκλογών, η Ρωσία είναι έτοιμη να ακολουθήσει την παράδοση του 1991 και του 1998 στον δρόμο προς την κόλαση, που την πρώτη φορά οδήγησε στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τη δεύτερη στη διάλυση του καθεστώτος Γέλτσιν. Και τις δύο φορές η τιμή του πετρελαίου και του αερίου είχε πέσει στα τάρταρα και οι διεθνείς δανειστές αισθανόντουσαν ότι δεν ήταν αρκετά ασφαλείς.
Όσοι πάνε να ψηφίσουν στη Βουλή για Πρόεδρο ίσως θα πρέπει να θυμούνται ότι η χώρα, που ούτως ή αλλώς ουδέποτε είχε πολλές επιλογές, πρέπει να πληρώσει 5 δισ. τον Μάρτιο του 2015. Που δεν τα έχει. Είναι υπέροχο το άλμα στο κενό όταν πέφτεις από ψηλά. Για όσο χρόνο είσαι ακόμα στον αέρα.
