Η κυβέρνηση ανασχηματίστηκε με στόχο να γίνει πιο «λαϊκή» και έγινε απλώς πιο λαϊκιστική. Εκτοξεύτηκαν μηνύματα φοροελαφρύνσεων, ενώ στο υπουργείο Οικονομικών είχαν πυροδοτήσει τον ΕΝΦΙΑ. Ακολούθησε η λαϊκιστική υπερεπένδυση στο «βγαίνουμε από τους ελέγχους» με αποτέλεσμα τη θύελλα των αγορών, πρόσθετη κυβερνητική φθορά και πανικό. Κάθε χειρισμός της κυβέρνησης προκαλεί πλέον ανασφάλεια στους Ευρωπαίους και στους πολίτες της χώρας.
Αυτά θα είχαν αποφευχθεί εάν η ηγεσία της κυβέρνησης έβαζε στην άκρη την αγωνία της για τις εκλογές και πολιτευόταν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα αγνοώντας το κομματικό κόστος. Είναι όμως κυρίως το τελευταίο που την απασχολεί και τελικά μόνη της το καθιστά βαρύτερο. Η κίνηση για την εκλογή Προέδρου αποτελεί μια προσπάθεια η κυβέρνηση να κερδίσει χρόνο. Είτε όμως αυτό συμβεί είτε όχι, το βέβαιο είναι ότι η χώρα έχει μπει πάλι στη γωνία. Δανειστές και αγορές σκλήρυναν τη στάση τους έχοντας χάσει την υπομονή τους με τις υπεκφυγές στις μεταρρυθμίσεις.
Η χώρα είναι στην κόψη του ξυραφιού. Δεν έχει την πολυτέλεια μιας πανικόβλητης κυβέρνησης. Ούτε μιας λαϊκιστικής αντιπολίτευσης. Είτε η κυβέρνηση αυτοκαταστραφεί είτε όχι, το σημαντικό είναι το άρρωστο κομματικό σύστημα να μη συμπαρασύρει τη χώρα.
