Aριστερό δεν σε κάμει η σχέση σου με τα όποια κόμματα της αριστεράς.Ούτε σε κάμει η ιδιοποίηση συμβόλων της, ούτε ακόμα ακόμα και η χρήση των όποιων ιδεολογικών όρων. Αριστερό σε κάμει η σχέση σου με την αλήθεια και το γίγνεσθαι. Το να αναζητείς δηλαδή την καθαρότερη αλήθεια διαχρονικά με συνέπεια και συνέχεια στον χώρο και τον χρόνο, σκάβοντας και ψάχνοντας ακούραστα, σε μια πορεία αντισυμβατική, ανατρεπτική που η μόνη δικαίωση της είναι το ανεξίτηλο αποτύπωμα σου στο κοινωνικό γίγνεσθαι.Μια βαθιά αντίληψη που μόνο η πραγματική γνώση μπορεί να σου προσφέρει
Τούτα είναι που σου δίνουν το συγκριτικό πλεονέκτημα, το κύρος να τολμήσεις να ονειρευτείς μια κοινωνία καλύτερη, πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη, πιο δημοκρατική. Ομως για να συμβούν όλα τούτα πρέπει να νιώθεις πως η ζωή δεν είναι κάτι που σου χάρισαν αλλά κάτι που σου παρέδωσαν με την ευθύνη να την παραδώκεις καλύτερη κάνοντας προς τον σκοπό τούτο ότι περνά απο το χέρι σου. Πρέπει να έχεις ζήσει ή να επιζητείς να ζήσεις το άδικο, τον πόνο, τον αγώνα, για να καταλάβεις οτι τούτα αποτελούν το σημείο της εκκίνησης σου, είναι οι ρίζες σου. Μια αφετηρία όπου συναντάς συντρόφους άγνωρους φορές, ζωές γραμμένες σε άγραφο χαρτί ,γιατί μόνο έτσι ο αγώνας σου θα έχει νόημα , γιατί θα πρέπει να ξοφλήσεις και το αίμα που χύθηκε άδικα ή δίκαια.
Μια αφετηρία όπου θα πρέπει να γυρνάς και να ξαναγυρνάς , να αναβαπτίζεσαι και να μπολιάζεσαι . Ετσι τούτη η ιστορική μνήμη, τούτη η αντίληψη για την κοινωνία θα σε δώκει στην οργή σου δημιουργική χροιά και θα σε κάνει να καταλάβεις την αναγκαιότητα σε όλες τις εκφάνσεις της. Δεν χωρούν εμμονές, συμπλέγματα, ψευδαισθήσεις, ανυποληψία, υπεκφυγές, ηττοπάθεια. Αναμετριέσαι κάθε φορά με το κάθε τι γύρω σου, ακόμα και με τον ίδιο σου τον εαυτό ανελέητα και γίνεσαι σύ ο πιο σκληρός κατήγορος και δικαστής των λαθών σου όταν η κατάληξη είναι κακή. Μάχεσαι ακόμα και όταν η ήττα είναι βέβαιη γιατί ξέρεις πως όσο παλεύεις τόσο γεννάς μέσα σου δυνάμεις που δεν σε αφήνουν να απελπιστείς.Είναι αυτή η σπίθα στα μάτια που σε κάμει ανίκητο, που σου επιτρέπει να διαφεντεύεις την μοίρα σου, την ψυχή σου, την ζωή σου, ακόμα και όταν οι άλλοι νομίζουν πως την ορίζουν Που σου επιτρέπει να μην φοβάσαι σκιές , να μην λογιάζεις απειλές, να έχεις ελεύθερη ψυχή και σκέψη , να μην λυγά η ματιά σου και να μην θολώνει το βλέμμα σου.
Τούτα και άλλα τόσα είναι τα εφόδια για να αναμετρηθείς με την καχεκτικότητα που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία και τον κόσμο. Μια καχεκτικότητα της οποία δομικά στοιχεία είναι η προγονοπληξία, η αδιαφορία, τα σύνδρομα της ψωροκώσταινας και του μεγαλοϊδεατισμού, του παρακατιανού και του φτωχού συγγενή,.Μια κοινωνία που ποια ανάγει τον παρασιτισμό σε Ιδεολογία και στάση ζωής, όπου βολεύεται στην ακόρεστη κατανάλωση ετοίμων προϊόντων..Με κυρίαρχη λογική αυτή του αρχοντοχωριατισμού , όπου λατρεύει την αναμετάδοση, όπου αναγει τον λαικισμό και τον μεσσιανισμό σε τρόπο ζωής.Ετσι που κάθε λωποδύτης, κάθε τυχάρπαστος, κάθε αιθεροβάμονας και κάθε σαλτιμπάγκος να έχει πάντα μια θέση , ένα πόστο έναν κομβικό ρόλο..
Τότε και μόνον θα λέγεσαι άνθρωπος όταν καταλάβεις τον χρέος σου στον συνάνθρωπο σου, στην κοινωνία, στον κόσμο, στην πατρίδα σου, την φυλή σου το Εθνος σου.Οταν καταλάβεις πώς η αξιοπρέπεια απο το προσωπικό επίπεδο πρέπει να περάσει στο συλλογικό.Σε αυτή την ατραπό, ο δημοκρατικός πατριωτισμός, οι πολιτιστικές και πολιτισμικές παρακαταθήκες, η ανατρεπτική ιστορική μνήμη θα αντιπαλέψει με τους μέντορες και θιασώτες της υπανάπτυξης.
Τούτα είναι που σου δίνουν το συγκριτικό πλεονέκτημα, το κύρος να τολμήσεις να ονειρευτείς μια κοινωνία καλύτερη, πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη, πιο δημοκρατική. Ομως για να συμβούν όλα τούτα πρέπει να νιώθεις πως η ζωή δεν είναι κάτι που σου χάρισαν αλλά κάτι που σου παρέδωσαν με την ευθύνη να την παραδώκεις καλύτερη κάνοντας προς τον σκοπό τούτο ότι περνά απο το χέρι σου. Πρέπει να έχεις ζήσει ή να επιζητείς να ζήσεις το άδικο, τον πόνο, τον αγώνα, για να καταλάβεις οτι τούτα αποτελούν το σημείο της εκκίνησης σου, είναι οι ρίζες σου. Μια αφετηρία όπου συναντάς συντρόφους άγνωρους φορές, ζωές γραμμένες σε άγραφο χαρτί ,γιατί μόνο έτσι ο αγώνας σου θα έχει νόημα , γιατί θα πρέπει να ξοφλήσεις και το αίμα που χύθηκε άδικα ή δίκαια.
Μια αφετηρία όπου θα πρέπει να γυρνάς και να ξαναγυρνάς , να αναβαπτίζεσαι και να μπολιάζεσαι . Ετσι τούτη η ιστορική μνήμη, τούτη η αντίληψη για την κοινωνία θα σε δώκει στην οργή σου δημιουργική χροιά και θα σε κάνει να καταλάβεις την αναγκαιότητα σε όλες τις εκφάνσεις της. Δεν χωρούν εμμονές, συμπλέγματα, ψευδαισθήσεις, ανυποληψία, υπεκφυγές, ηττοπάθεια. Αναμετριέσαι κάθε φορά με το κάθε τι γύρω σου, ακόμα και με τον ίδιο σου τον εαυτό ανελέητα και γίνεσαι σύ ο πιο σκληρός κατήγορος και δικαστής των λαθών σου όταν η κατάληξη είναι κακή. Μάχεσαι ακόμα και όταν η ήττα είναι βέβαιη γιατί ξέρεις πως όσο παλεύεις τόσο γεννάς μέσα σου δυνάμεις που δεν σε αφήνουν να απελπιστείς.Είναι αυτή η σπίθα στα μάτια που σε κάμει ανίκητο, που σου επιτρέπει να διαφεντεύεις την μοίρα σου, την ψυχή σου, την ζωή σου, ακόμα και όταν οι άλλοι νομίζουν πως την ορίζουν Που σου επιτρέπει να μην φοβάσαι σκιές , να μην λογιάζεις απειλές, να έχεις ελεύθερη ψυχή και σκέψη , να μην λυγά η ματιά σου και να μην θολώνει το βλέμμα σου.
Τούτα και άλλα τόσα είναι τα εφόδια για να αναμετρηθείς με την καχεκτικότητα που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία και τον κόσμο. Μια καχεκτικότητα της οποία δομικά στοιχεία είναι η προγονοπληξία, η αδιαφορία, τα σύνδρομα της ψωροκώσταινας και του μεγαλοϊδεατισμού, του παρακατιανού και του φτωχού συγγενή,.Μια κοινωνία που ποια ανάγει τον παρασιτισμό σε Ιδεολογία και στάση ζωής, όπου βολεύεται στην ακόρεστη κατανάλωση ετοίμων προϊόντων..Με κυρίαρχη λογική αυτή του αρχοντοχωριατισμού , όπου λατρεύει την αναμετάδοση, όπου αναγει τον λαικισμό και τον μεσσιανισμό σε τρόπο ζωής.Ετσι που κάθε λωποδύτης, κάθε τυχάρπαστος, κάθε αιθεροβάμονας και κάθε σαλτιμπάγκος να έχει πάντα μια θέση , ένα πόστο έναν κομβικό ρόλο..
Τότε και μόνον θα λέγεσαι άνθρωπος όταν καταλάβεις τον χρέος σου στον συνάνθρωπο σου, στην κοινωνία, στον κόσμο, στην πατρίδα σου, την φυλή σου το Εθνος σου.Οταν καταλάβεις πώς η αξιοπρέπεια απο το προσωπικό επίπεδο πρέπει να περάσει στο συλλογικό.Σε αυτή την ατραπό, ο δημοκρατικός πατριωτισμός, οι πολιτιστικές και πολιτισμικές παρακαταθήκες, η ανατρεπτική ιστορική μνήμη θα αντιπαλέψει με τους μέντορες και θιασώτες της υπανάπτυξης.