ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ -Μετά την Ουκρανία ο Πούτιν τρίζει τα δόντια στη μικρή Μολδαβία.
Μετά την Ουκρανία ποια θα
είναι η επόμενη εστία έντασης στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία; Η
καγκελάριος Μερκελ δεν δίστασε την περασμένη εβδομάδα να κατονομάσει ως
υποψήφιο θύμα της πολιτικής της Μόσχας τη Μολδαβία, μια μικρή χώρα,
πρώην σοβιετική δημοκρατία, που έχει υπογράψει ήδη συμφωνία σύνδεσης με
την Ευρωπαϊκή Ενωση και γι’ αυτό έχει μπει στο μάτι της Ρωσίας. Σε
συνέντευξή της στην Die Welt, η Αγκελα Μέρκελ κατηγόρησε τη Ρωσία ότι
«προκαλεί προβλήματα στη Μολδαβία, τη Γεωργία και την Ουκρανία, χώρες με
τις οποίες γειτονεύουμε στα ανατολικά και οι οποίες έχουν υπογράψει
συμφωνίες σύνδεσης με την Ε.Ε.».
Τα γεγονότα της Ουκρανίας είναι γνωστά και βρίσκονται σε εξέλιξη με
άδηλο μέλλον. Η Γεωργία στον Καύκασο πλήρωσε ακριβά, με αίμα και εδαφικό
ακρωτηριασμό, τα σχέδια του ηγέτη της Μιχαήλ Σαακασβίλι να
προσανατολίσει γεωπολιτικά τη χώρα του προς τη Δύση και να γίνει το
ενοχλητικό προγεφύρωμα Αμερικανών και Ευρωπαίων στα πλευρά της
νεοτσαρικής αυτοκρατορίας του Πούτιν.
Εχοντας ήδη υποκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 την απόσχιση της Αμπχαζίας από τη Γεωργία, η Μόσχα δεν δίστασε παρά τη διεθνή κατακραυγή να εμπλακεί στρατιωτικά στην Οσετία στο πλευρό φιλορώσων αυτονομιστών και να στείλει άρματα έως τις παρυφές της Τιφλίδας απειλώντας να την καταλάβει. Ο στόχος επετεύχθη το 2008 καθώς τα όνειρα του Σαακασβίλι και των δυτικών, ειδικά αυτό της ένταξης στο ΝΑΤΟ, ακυρώθηκαν, επί του παρόντος, με τη Γεωργία να καταβάλει ως τίμημα για τη «θρασύτητά της» την οριστική απώλεια της Οσετίας. Τώρα ο Πούτιν τρίζει τα δόντια στη μικροσκοπική Μολδαβία.
Το Κρεμλίνο δεν διανοείται την ύπαρξη στην αυλή του προκεχωρημένων φυλακίων της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, που μπορεί να λειτουργήσουν ως «λόγχες» της Δύσης στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας και για να τα εμποδίσει δεν διστάζει να εμπλακεί ακόμα και στρατιωτικά, όπως έδειξε τόσο στη Γεωργία όσο και στην Ουκρανία. Η σύναψη συμφωνίας σύνδεσης όμως το καλοκαίρι εξόργισε τους Ρώσους και για έναν επιπλέον λόγο: η εφαρμογή της θα ανοίξει διάπλατα πύλη εισόδου των δυτικών προϊόντων στις αγορές όχι μόνο της Ρωσίας αλλά και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών, όπου θα φτάνουν αφορολόγητα και κατά πολύ φθηνότερα σε σχέση με τα αντίστοιχα τοπικά με τη μολδαβική σφραγίδα.
Η Μόσχα αντέδρασε στην υπογραφή της συμφωνίας της Ε.Ε. και με τις τρεις χώρες, με τον υφυπουργό Εξωτερικών Γκριγκόρι Καρασίν να δηλώνει ότι «θα έχουν σοβαρές συνέπειες». Και αν πέτυχε με την Ουκρανία και τη Γεωργία να «παγώσει» προσωρινά τη διάταξη για τη διακίνηση των προϊόντων, στην περίπτωση της Μολδαβίας ήλπιζε ότι στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης εβδομάδας θα υπερισχύσουν τα ενισχυόμενα από την ίδια φιλορωσικά κόμματα και θα την ακυρώσουν. Ομως τα πράγματα δεν ήρθαν ευνοϊκά, καθώς η κάλπη έβγαλε ενισχυμένο το φιλοδυτικό μπλοκ και πλέον ο Πούτιν ανασύρει ένα ένα τα ισχυρά όπλα που διαθέτει, για να πιέσει τη μικρή και αδύναμη χώρα. Ηδη με την υπογραφή της συμφωνίας τον Ιούλιο, επέβαλε εμπάργκο στις εισαγωγές κρασιών και κρεάτων στη ρωσική αγορά ενώ κρατάει στα χέρια του ως μοχλούς πίεσης τους δεκάδες χιλιάδες πάμφτωχους Μολδαβούς που απασχολούνται στις πιο σκληρές εργασίες στη Ρωσία, την τροφοδοσία της σε φυσικό αέριο και το ενδεχόμενο απόσχισης της Γκαγκαουζίας, μιας επαρχίας της Μολδαβίας.
Μετά την Ουκρανία ποια θα
είναι η επόμενη εστία έντασης στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία; Η
καγκελάριος Μερκελ δεν δίστασε την περασμένη εβδομάδα να κατονομάσει ως
υποψήφιο θύμα της πολιτικής της Μόσχας τη Μολδαβία, μια μικρή χώρα,
πρώην σοβιετική δημοκρατία, που έχει υπογράψει ήδη συμφωνία σύνδεσης με
την Ευρωπαϊκή Ενωση και γι’ αυτό έχει μπει στο μάτι της Ρωσίας. Σε
συνέντευξή της στην Die Welt, η Αγκελα Μέρκελ κατηγόρησε τη Ρωσία ότι
«προκαλεί προβλήματα στη Μολδαβία, τη Γεωργία και την Ουκρανία, χώρες με
τις οποίες γειτονεύουμε στα ανατολικά και οι οποίες έχουν υπογράψει
συμφωνίες σύνδεσης με την Ε.Ε.».
Τα γεγονότα της Ουκρανίας είναι γνωστά και βρίσκονται σε εξέλιξη με
άδηλο μέλλον. Η Γεωργία στον Καύκασο πλήρωσε ακριβά, με αίμα και εδαφικό
ακρωτηριασμό, τα σχέδια του ηγέτη της Μιχαήλ Σαακασβίλι να
προσανατολίσει γεωπολιτικά τη χώρα του προς τη Δύση και να γίνει το
ενοχλητικό προγεφύρωμα Αμερικανών και Ευρωπαίων στα πλευρά της
νεοτσαρικής αυτοκρατορίας του Πούτιν.Εχοντας ήδη υποκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 την απόσχιση της Αμπχαζίας από τη Γεωργία, η Μόσχα δεν δίστασε παρά τη διεθνή κατακραυγή να εμπλακεί στρατιωτικά στην Οσετία στο πλευρό φιλορώσων αυτονομιστών και να στείλει άρματα έως τις παρυφές της Τιφλίδας απειλώντας να την καταλάβει. Ο στόχος επετεύχθη το 2008 καθώς τα όνειρα του Σαακασβίλι και των δυτικών, ειδικά αυτό της ένταξης στο ΝΑΤΟ, ακυρώθηκαν, επί του παρόντος, με τη Γεωργία να καταβάλει ως τίμημα για τη «θρασύτητά της» την οριστική απώλεια της Οσετίας. Τώρα ο Πούτιν τρίζει τα δόντια στη μικροσκοπική Μολδαβία.
Το Κρεμλίνο δεν διανοείται την ύπαρξη στην αυλή του προκεχωρημένων φυλακίων της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, που μπορεί να λειτουργήσουν ως «λόγχες» της Δύσης στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας και για να τα εμποδίσει δεν διστάζει να εμπλακεί ακόμα και στρατιωτικά, όπως έδειξε τόσο στη Γεωργία όσο και στην Ουκρανία. Η σύναψη συμφωνίας σύνδεσης όμως το καλοκαίρι εξόργισε τους Ρώσους και για έναν επιπλέον λόγο: η εφαρμογή της θα ανοίξει διάπλατα πύλη εισόδου των δυτικών προϊόντων στις αγορές όχι μόνο της Ρωσίας αλλά και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών, όπου θα φτάνουν αφορολόγητα και κατά πολύ φθηνότερα σε σχέση με τα αντίστοιχα τοπικά με τη μολδαβική σφραγίδα.
Η Μόσχα αντέδρασε στην υπογραφή της συμφωνίας της Ε.Ε. και με τις τρεις χώρες, με τον υφυπουργό Εξωτερικών Γκριγκόρι Καρασίν να δηλώνει ότι «θα έχουν σοβαρές συνέπειες». Και αν πέτυχε με την Ουκρανία και τη Γεωργία να «παγώσει» προσωρινά τη διάταξη για τη διακίνηση των προϊόντων, στην περίπτωση της Μολδαβίας ήλπιζε ότι στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης εβδομάδας θα υπερισχύσουν τα ενισχυόμενα από την ίδια φιλορωσικά κόμματα και θα την ακυρώσουν. Ομως τα πράγματα δεν ήρθαν ευνοϊκά, καθώς η κάλπη έβγαλε ενισχυμένο το φιλοδυτικό μπλοκ και πλέον ο Πούτιν ανασύρει ένα ένα τα ισχυρά όπλα που διαθέτει, για να πιέσει τη μικρή και αδύναμη χώρα. Ηδη με την υπογραφή της συμφωνίας τον Ιούλιο, επέβαλε εμπάργκο στις εισαγωγές κρασιών και κρεάτων στη ρωσική αγορά ενώ κρατάει στα χέρια του ως μοχλούς πίεσης τους δεκάδες χιλιάδες πάμφτωχους Μολδαβούς που απασχολούνται στις πιο σκληρές εργασίες στη Ρωσία, την τροφοδοσία της σε φυσικό αέριο και το ενδεχόμενο απόσχισης της Γκαγκαουζίας, μιας επαρχίας της Μολδαβίας.
