ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
«Μεγάλη αναταραχή,
θαυμάσια κατάσταση», το γνωστό απόφθεγμα του Μάο Τσε - Τουνγκ
διαπίστωνε ότι όταν μια ηγεσία είναι απομονωμένη και πιέζεται αποκτά
διευρυμένα περιθώρια ελιγμών σε ένα κλίμα συνολικής αποσταθεροποίησης.
Αν και δεν υπήρξε μαοϊκός στα νιάτα του, ο Ερντογάν θα πρέπει να κάνει
παρόμοιες σκέψεις: Ο Ψυχρός Πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας του επιτρέπει να
αντεπιτεθεί σε μια προσπάθεια άρσης της σημερινής περιφερειακής
απομόνωσης της Αγκυρας με ανοικτά μέτωπα με όλους τους γείτονες και όχι
μόνον.Ετσι, η Τουρκία επιχειρεί να υποδυθεί
ξανά τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου» που διαδραμάτισε επιτυχώς στην
περίοδο 1938-1944 αποσπώντας οφέλη και από τις δύο αντίπαλες πλευρές.
Προχθές ο Πούτιν έβαλε σε δεύτερο, αν όχι σε τρίτο, πλάνο τη σύγκρουση
Μόσχας-Αγκύρας για τη Συρία και προσφέρθηκε να καταστήσει την Τουρκία
στρατηγικό κόμβο μεταφοράς ενέργειας, καθώς αν υλοποιηθεί ο αγωγός
φυσικού αερίου που θα αντικαταστήσει τον South Stream, τότε ο ανατολικός
μας γείτονας θα φιλοξενεί και τα δύο αντίπαλα δίκτυα μεταφοράς φυσικού
αερίου, το ρωσικό αλλά και τον ΤΑΡ που θα τροφοδοτείται από το
Αζερμπαϊτζάν και στο μέλλον πιθανότατα και από το Ιράν.
Την ίδια στιγμή, στη χθεσινή «Wall Street Journal» υπάρχει δημοσίευμα που, παρά τη χλιαρή του διάψευση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δείχνει την προσπάθεια των ΗΠΑ να αμβλύνουν τη σύγκρουσή τους με τον Ερντογάν για τη Συρία: αποκαλύπτει την εν εξελίξει παρασκηνιακή διαπραγμάτευση, με την Ουάσιγκτον να μελετά την έγκριση δημιουργίας ενδιάμεσης ζώνης υπό τουρκική κατοχή εντός της Συρίας με αντάλλαγμα τη χρήση της βάσης του Ιντσιρλικ από την αμερικανική Πολεμική Αεροπορία στις επιχειρήσεις κατά του ISIS.
«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» ή όπως λένε στην ελληνική ύπαιθρο, «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Η αντιστροφή του κλίματος υπέρ της Αγκύρας δεν οφείλεται στο διπλωματικό δαιμόνιο των Ερντογάν - Νταβούτογλου αλλά στην ιστορική και γεωπολιτική σταθερά αιώνων που μας διδάσκει ότι όποτε συγκρούονται οι μεγάλες δυνάμεις, η Τουρκία συσσωρεύει κέρδη. Αυτό μας διδάσκουν ο Κριμαϊκός Πόλεμος (1853-'56), ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και πιο πρόσφατα η πολεμική σύγκρουση στη Γιουγκοσλαβία που επέτρεψε τη διπλωματική δραστηριοποίηση της Αγκυρας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη για πρώτη φορά μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, με τον τότε πρόεδρο της χώρας Οζάλ να μιλά για τη «διπλωματία της αναστάτωσης»!
Την ίδια στιγμή, στη χθεσινή «Wall Street Journal» υπάρχει δημοσίευμα που, παρά τη χλιαρή του διάψευση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δείχνει την προσπάθεια των ΗΠΑ να αμβλύνουν τη σύγκρουσή τους με τον Ερντογάν για τη Συρία: αποκαλύπτει την εν εξελίξει παρασκηνιακή διαπραγμάτευση, με την Ουάσιγκτον να μελετά την έγκριση δημιουργίας ενδιάμεσης ζώνης υπό τουρκική κατοχή εντός της Συρίας με αντάλλαγμα τη χρήση της βάσης του Ιντσιρλικ από την αμερικανική Πολεμική Αεροπορία στις επιχειρήσεις κατά του ISIS.
«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» ή όπως λένε στην ελληνική ύπαιθρο, «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Η αντιστροφή του κλίματος υπέρ της Αγκύρας δεν οφείλεται στο διπλωματικό δαιμόνιο των Ερντογάν - Νταβούτογλου αλλά στην ιστορική και γεωπολιτική σταθερά αιώνων που μας διδάσκει ότι όποτε συγκρούονται οι μεγάλες δυνάμεις, η Τουρκία συσσωρεύει κέρδη. Αυτό μας διδάσκουν ο Κριμαϊκός Πόλεμος (1853-'56), ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και πιο πρόσφατα η πολεμική σύγκρουση στη Γιουγκοσλαβία που επέτρεψε τη διπλωματική δραστηριοποίηση της Αγκυρας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη για πρώτη φορά μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, με τον τότε πρόεδρο της χώρας Οζάλ να μιλά για τη «διπλωματία της αναστάτωσης»!
