Όταν αποδόθηκε στην τουρκική στάση στην Κυπριακή ΑΟΖ ο όρος "δυναμική παρέμβαση" της Τουρκίας καταδείχθηκε πως επρόκειτο για παράτολμες ενέργειες της Τουρκίας. Οταν πολλοί αναφέρουν τις βόλτες των Τουρκικών πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο ως την απόλυτη ένδειξη του τουρκικού μεγαλείου και αναδεικνύουν διπλωματική στάση της Ελλάδας ως ηττοπαθής στρατηγική επισημάνθηκε με καθαρότητα και αναλύθηκε με σαφήνεια οτι οι ανωτέρω αγνοούν πως εν καιρώ πολέμου οι βόλτες των τουρκικών πολεμικών πλοίων ούτε θα είναι τόσο εύκολες ούτε τόσο αβλαβείς ώς έχει καταδείξει η Ιστορία.Κατά συνέπεια απαιτείται νηφαλιότητα εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούςΗ Τουρκία αναδιπλώθηκε απόλυτα μπροστά στην παρουσία της ισχύος στην Κυπριακή ΑΟΖ.Η οικονομική ισχύς των πολυεθνικών εταιρειών που ενεργοποιούνται στην Κυπριακή ΑΟΖ, η στρατιωτική ισχύς των πολεμικών πλοίων που τα προστατεύουν, η ισχύς της Ρωσίας που ενδιαφέρεται για την βάση της στο συριακό λιμάνι της Ταρσού αλλά και για τ σύνολο των γεωπολιτικών της συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή, τα συμφέροντα, του Ισραήλ που θεωρεί την Κύπρο ως προκεχωρημένη γραμμή της Άμυνας του αλλά και δομικό στοιχείο του γεωπολιτικού βάθους του και γεωστρατηγικού του ζωτικού χώρου, και των Αμερικανικών Συμφερόντων ως ορίζονται στην περιοχή δεν είναι μεγέθη που μπορεί να αγνοήσει η Τουρκική Στρατηγική και να τα προσπεράσει με ευκολία.
Το παιχνίδι στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο έχει τελειώσει. Στον Αξονα Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου-Ελλάδας έχουν προστεθεί Λίβανος, Συρία (κατ επέκτασιν και Ιράν και Ρωσία),Γαλλία και Ιταλία ως και η Κίνα. Σε αυτό το παιχνίδι η μόνη εκκρεμότητα που απομένει να καθορισθεί είναι ποια θα είναι η ΑΟΖ στην περιοχή Καστελόριζου, ένα ερώτημα του οποίου η απάντηση κάλλιστα μπορεί να δοθεί και μέσω του διεθνούς δικαίου όμως αυτό θα προκαλέσει χιονοστιβάδα εξελίξεων για την Τουρκία με αιχμή ως επισημαίνεται ορθά το Κουρδικό ζήτημα.
Η Τουρκία μέσω της Στρατηγικής της "Μηδενικοί Σύμμαχοι, Πλήθος Προβλημάτων" επέτυχε να έχει μόνο εχθρούς , με τελευταίο αποσκιρτήσαντα απο την αυλή της επιρροής της το καθεστώς Μπαρζανί το οποίο πλέον κρατά αποστάσεις απο τον Φίλο και Αδερφό Ταγίπ Ερντογάν λόγω της στάση της του προς το ΙΚΙΛ (το οποίο πρόσφατα απείλησε με πολιορκία την Ερμπίλ και η οποία και διασώθηκε στο πάρα πέντε απο το ΠΚΚ , απο τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν και απο τους Αμερικανικούς βομβαρδισμούς.
Το εσωτερικό πολιτικό γίγνεσθαι της Τουρκίας είναι εκρηκτικό. Οταν ο Σενέρ Λεβέντ έγραφε προς τον Αξιότιμο ακαδημαϊκό καθηγητή , συνομιλητή του Χέγκελ και Αλεπού της Τουρκικής διπλωματίας "πάρε τα δύο κράτη σου και βάλε τα εκεί που ξέρεις" , με τρόπο εμφατικό κατέγραφε την παγίδευση της Τουρκίας στα παραγόμενα της εισβολής του 1974 (ως παγιδεύτηκε με το σύνδρομο Χαμπούρ αλλά και με τ ην παράδοση Οτζαλάν).Οσο όμως αυξάνει η απομόνωση της, αυξάνει και η μεγαλομανία της ισλαμικής ελίτ της μαι μεγαλομανία απαραίτητη για να επιβιώσει πολιτικά στην εσωτερική διελκυστίνδα. Το γεγονός πως κινδυνεύει πλέον να βρεθεί μακριά απο τον έλεγχο των 2/3 της τουρκικής εθνοσυνέλευσης λόγω της απώλειας της στρατηγικής εφεδρείας των Κούρδων την καθιστά έρμαιο των διαθέσεων των στρατηγών οι οποίοι πιστοί στο κεμαλικό οτυς παρελθόν βλέπουν τι παράγει η υποταγή στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ και αντιδρούν αναλόγως . Ο μόνος γεωγραφικός χώρος που μπορεί να επιβεβαιώσει την δυναμική της η κεμαλική ελίτ είναι το Αιγαίο κατά συνέπεια ερχόμαστε ενώπιον του αρχικού ερωτήματος ποια ΑΟΖ θα διαθέτει το Καστελόριζο;
