Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη
-Αυτοί που χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τον ISIS
-Το φαινόμενο ISIS, όπως παραδέχονται οι πολιτικοί ταγοί της Δύσης και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος Ομπάμα, υποτιμήθηκε εξαρχής, για να μην πούμε πως ανδρώθηκε, όπως και η Al Qaida…
-Η ΤΟΥΡΚΙΑ αρνήθηκε εξαρχής να συμμετάσχει ομού με τους άλλους Αμερικανούς, Γάλλους, Αυστραλούς, Σαουδάραβες και λοιπούς προθύμους σε ένα κοινό μέτωπο στρατιωτικής στρατηγικής κατά του ISIS
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις πολιτικές, διπλωματικές, αλλά και στρατιωτικές κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας αναφορικά προς τις πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και την αντιμετώπιση της δυναμικής και εξόχως απειλητικής εμφάνισης του φαινομένου ISIS, που εγκαθιδρύει κρατικό σύστημα ισλαμικού καθεστώτος στη Μέση Ανατολή, καταργώντας τις κοσμικές μετααποικιακές δομές του Ιράκ και της Συρίας.
Το φαινόμενο ISIS, όπως παραδέχονται οι πολιτικοί ταγοί της Δύσης και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος Ομπάμα, υποτιμήθηκε εξ αρχής, για να μην πούμε πως ανδρώθηκε, όπως και η Al Qaida, με τις πολιτικές και τις χρηματικές ενισχύσεις μικρόνοων και κοντόφθαλμων πολιτικών ηγετών της Δύσης ή των σκοπιμοτήτων και σχεδιασμών της τουρκικής ηγεσίας υπό τον Ερντογάν, οι οποίοι επέβαλαν τη λογική μιας τυφλής πολιτικής που αποσκοπούσε στην κατεδάφιση του καθεστώτος Άσαντ, στην ανατροπή ισορροπιών και σταθερότητας σε ένα από τα ισχυρότερα και μεγαλύτερα κράτη τη Μέσης Ανατολής. Αυτοί εξέθρεψαν την Al-Nusra, παρακλάδι της Al Qaida, συνοδοιπόρο του ISIS.
Αυτοί οι ίδιοι χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τον ISIS, ο οποίος σήμερα απειλεί οριζόντια ολόκληρο τον δυτικό κόσμο με μιαν αργόσυρτη ανατροπή αυτού που οικοδομήθηκε τα τελευταία 300 χρόνια, την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό, το κράτος δικαίου, τη σύγχρονη δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς.
Όμως, ας δούμε τη στάση και τη στρατηγική που θα ακολουθήσει η τουρκική πολιτική ηγεσία, τις τακτικές και τις κινήσεις, στις εκκλήσεις των Αμερικανών και του δυτικού παράγοντα για σύμπραξη στο μέτωπο στρατιωτικής αντιπαράθεσης του φαινομένου ISIS, σε μια νέα Συμμαχία Προθύμων υπεράσπισης του πολιτικού συστήματος του Δυτικού κόσμου από την απειλή της εγκληματικής αυτής οργάνωσης, που απειλεί την ανθρωπότητα με επιστροφή στη βαρβαρότητα του μεσαίωνα.
Η τουρκική πολιτική ηγεσία αρνήθηκε εξαρχής να συμμετάσχει ομού με τους άλλους Αμερικανούς, Γάλλους, Αυστραλούς, Σαουδάραβες και λοιπούς προθύμους σε ένα κοινό μέτωπο στρατιωτικής στρατηγικής κατά του ISIS.
Η Τουρκία θέλησε να πορευθεί, όπως αποδεικνύουν τα πράγματα σήμερα, μόνη, και να ακολουθήσει τη δική της στρατηγική στην αντιμετώπιση του ISIS και των άλλων προκλήσεων που εκδηλώνονται στη Μέση Ανατολή, προκειμένου να εφαρμόσει το νεοοθωμανικό δόγμα Νταβούτογλου για την οικοδόμηση μιας αυτοκρατορικής ηγεμονικής δύναμης ελέγχου και κυριαρχίας του ευρύτερου γεωπολιτικού χώρου της Μέσης Ανατολής.
Έτσι άφησε τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους να βομβαρδίζουν «αστόχως και εν πολλοίς ασκόπως», δηλαδή χωρίς να έχουν αποτελέσματα, τα οποία να επιτρέπουν αισιοδοξία ως προς τη δυνατότητα εξόντωσης του ισλαμικού τέρατος που απειλεί σήμερα και κυρίως αύριο ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Έρχεται, λοιπόν, η Τουρκία σήμερα να εφαρμόσει το δικό της εθνικό στρατηγικό δόγμα, να εισβάλει στις κουρδικές περιοχές της Συρίας προφασιζόμενη την υπεράσπιση των Κούρδων που μάχονται στην πολιορκούμενη πόλη Κομπάνι, ώστε να καταλάβει τις κουρδικές περιοχές, να τις θέσει υπό τον έλεγχό της, καθιστώντας τις σταδιακά ένα νέο είδος Αλεξανδρέττας, αφού θα τελούν υπό οιονεί τουρκική προστασία κυριαρχίας και ειρηνευτικής κατοχής. Εάν καταφέρουν να επιτύχουν την εκκαθάριση των ISIS από τις κουρδικές περιοχές, θα έχουν καταφέρει μία νίκη επί του εδάφους, την οποία δεν είναι σε θέση να επιτύχουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εκεί, αλλά και αλλού.
Αυτό θα ενίσχυε το γεωπολιτικό βάρος και τη σημασία της Τουρκίας ευρύτερα σε ολόκληρο τον κόσμο, αφού αυτό που αναζητεί σήμερα η ανθρωπότητα είναι αποτελεσματικότητα στις πολιτικές, ένας τομέας στον οποίο απέτυχε και η Ευρώπη, αλλά και η Δύση. Εκεί, όμως, που στοχεύει η Τουρκία είναι να εισβάλει στη Συρία και στο Βόρειο Ιράκ υπό το πρόσχημα της απειλής των ISIS και να καταλάβει τις συνοριακές περιοχές των πετρελαιοπηγών, θέτοντας υπό τον έλεγχό της το Συριακό Κουρδιστάν και το Βόρειο Ιράκ.
Αυτές οι πολιτικές είναι προϊόν εθνικού σχεδιασμού, που αποσκοπούν στην ικανοποίηση του τουρκικού συμφέροντος και των ηγεμονικών βλέψεων της Άγκυρας, ενώ ταυτόχρονα αυτή η σταθερότητα και αποφασιστικότητα στις στρατηγικές επιλογές, καθιστά την Τουρκία διεθνή παίκτη με ευρύτερες επιπτώσεις για όλους τους άλλους, ημών συμπεριλαμβανομένων, για όλους εκείνους που δεν έχουν κανένα σχέδιο ή που τα σχέδιά τους είναι πρόχειρα, επιπόλαια και ερασιτεχνικά εκπονούμενα. Η Τουρκία θα έρθει αύριο ως νικήτρια στην περιοχή να ζητήσει από τη διεθνή κοινότητα να της αναθέσει τον ρόλο του ηγεμονικού σταθεροποιητή σε μιαν από τις πιο ταραγμένες περιοχές του κόσμου, των οποίων η γεωπολιτική υπεραξία είναι ανεκτίμητη.
Η Κύπρος, χώρος απροστάτευτος και ανοικτός απ' όλες τις πλευρές
ΓΕΓΟΝΟΣ είναι πλέον ότι η Κύπρος κατά πρώτο λόγο και η Ελλάδα δευτερευόντως, εμπλέκονται, εκούσαι άκουσαι, σε αυτήν την ασύμμετρη πολεμική αναμέτρηση που λαμβάνει κλιμακούμενα διαστάσεις διεθνούς τραγωδίας.
Το ζήτημα που τίθεται κατεπειγόντως αναφέρεται στη στρατηγική, τους τακτικούς χειρισμούς που πρέπει να αποφασίσει η Κύπρος προς την κατεύθυνση της προστασίας του Ελληνισμού από οποιοδήποτε απρόβλεπτο, αναπάντεχο και εκτός συμβατικών δεδομένων σύγκρουσης, επεισόδιο, που να τραυματίσει την ίδια την υπόσταση του κυπριακού Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας και το οποίο να μην οφείλεται άμεσα στην τουρκική εισβολή και κατοχή, αλλά στην εμπλοκή μας, εξαιτίας κυρίως των Βάσεων, στην αναμέτρηση της Δύσης με το Ισλαμικό Κράτος των Τζιχαντιστών.
Αυτό μπορεί να συμβεί γιατί η Κύπρος είναι χώρος απροστάτευτος και ανοικτός από όλες τις πλευρές. Πρέπει να εκπονηθεί σχέδιο προστασίας της Κύπρου και του πληθυσμού της από την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών ή οποιωνδήποτε άλλων από τα οδοφράγματα, τα οποία άνοιξαν προ δεκαετίας και προκαλούν μη ελεγχόμενες καταστάσεις σε διάφορα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου.
Στον βαθμό που η Κύπρος δεν μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά τον κατεχόμενο Βορρά, οφείλει να προστατέψει το ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή τον Ελληνισμό του νησιού. Το δεύτερο ζήτημα που τίθεται αφορά στα ανταλλάγματα που οφείλει η ηγεσία της Κύπρου να διεκδικήσει από τον διεθνή παράγοντα, γιατί ακριβώς η κυπριακή Κυβέρνηση και το κυπριακό κράτος συμμετέχουν σε αυτόν τον ανελέητο διεθνή πόλεμο, που μπορεί να λάβει μακροχρόνιες διαστάσεις κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Τα κέρδη πρέπει να είναι στη λύση του Κυπριακού που να στηρίζεται στη δημοκρατία και το σύγχρονο μοντέρνο κράτος των ελευθεριών και των δικαιωμάτων όλων. Διότι η Τουρκία, όπως το σχεδιάζει και το εφαρμόζει σήμερα, εκεί που ουσιαστικά συνέβαλε στην εκκόλαψη του φαινομένου των ISIS, θα ζητήσει και ανταλλάγματα γιατί θα μας πει πως συνέβαλε στην καταπολέμησή του. Το αντάλλαγμα θα είναι μεταξύ άλλων και η Κύπρος. Εμείς πρέπει να μάθουμε πως στην διεθνή πολιτική δίνεις και παίρνεις. Μην αρκούμαστε στην ευσπλαχνική φιλανθρωπία των παραγόντων της διεθνούς πολιτικής, οι οποίοι είναι κυνικά τοποθετημένοι στα συμφέροντα και τις σκοπιμότητες της εκάστοτε φάσης των διεθνών εξελίξεων.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής,
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
-Το φαινόμενο ISIS, όπως παραδέχονται οι πολιτικοί ταγοί της Δύσης και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος Ομπάμα, υποτιμήθηκε εξαρχής, για να μην πούμε πως ανδρώθηκε, όπως και η Al Qaida…
-Η ΤΟΥΡΚΙΑ αρνήθηκε εξαρχής να συμμετάσχει ομού με τους άλλους Αμερικανούς, Γάλλους, Αυστραλούς, Σαουδάραβες και λοιπούς προθύμους σε ένα κοινό μέτωπο στρατιωτικής στρατηγικής κατά του ISIS
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις πολιτικές, διπλωματικές, αλλά και στρατιωτικές κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας αναφορικά προς τις πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και την αντιμετώπιση της δυναμικής και εξόχως απειλητικής εμφάνισης του φαινομένου ISIS, που εγκαθιδρύει κρατικό σύστημα ισλαμικού καθεστώτος στη Μέση Ανατολή, καταργώντας τις κοσμικές μετααποικιακές δομές του Ιράκ και της Συρίας.
Το φαινόμενο ISIS, όπως παραδέχονται οι πολιτικοί ταγοί της Δύσης και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος Ομπάμα, υποτιμήθηκε εξ αρχής, για να μην πούμε πως ανδρώθηκε, όπως και η Al Qaida, με τις πολιτικές και τις χρηματικές ενισχύσεις μικρόνοων και κοντόφθαλμων πολιτικών ηγετών της Δύσης ή των σκοπιμοτήτων και σχεδιασμών της τουρκικής ηγεσίας υπό τον Ερντογάν, οι οποίοι επέβαλαν τη λογική μιας τυφλής πολιτικής που αποσκοπούσε στην κατεδάφιση του καθεστώτος Άσαντ, στην ανατροπή ισορροπιών και σταθερότητας σε ένα από τα ισχυρότερα και μεγαλύτερα κράτη τη Μέσης Ανατολής. Αυτοί εξέθρεψαν την Al-Nusra, παρακλάδι της Al Qaida, συνοδοιπόρο του ISIS.
Αυτοί οι ίδιοι χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τον ISIS, ο οποίος σήμερα απειλεί οριζόντια ολόκληρο τον δυτικό κόσμο με μιαν αργόσυρτη ανατροπή αυτού που οικοδομήθηκε τα τελευταία 300 χρόνια, την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό, το κράτος δικαίου, τη σύγχρονη δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς.
Όμως, ας δούμε τη στάση και τη στρατηγική που θα ακολουθήσει η τουρκική πολιτική ηγεσία, τις τακτικές και τις κινήσεις, στις εκκλήσεις των Αμερικανών και του δυτικού παράγοντα για σύμπραξη στο μέτωπο στρατιωτικής αντιπαράθεσης του φαινομένου ISIS, σε μια νέα Συμμαχία Προθύμων υπεράσπισης του πολιτικού συστήματος του Δυτικού κόσμου από την απειλή της εγκληματικής αυτής οργάνωσης, που απειλεί την ανθρωπότητα με επιστροφή στη βαρβαρότητα του μεσαίωνα.
Η τουρκική πολιτική ηγεσία αρνήθηκε εξαρχής να συμμετάσχει ομού με τους άλλους Αμερικανούς, Γάλλους, Αυστραλούς, Σαουδάραβες και λοιπούς προθύμους σε ένα κοινό μέτωπο στρατιωτικής στρατηγικής κατά του ISIS.
Η Τουρκία θέλησε να πορευθεί, όπως αποδεικνύουν τα πράγματα σήμερα, μόνη, και να ακολουθήσει τη δική της στρατηγική στην αντιμετώπιση του ISIS και των άλλων προκλήσεων που εκδηλώνονται στη Μέση Ανατολή, προκειμένου να εφαρμόσει το νεοοθωμανικό δόγμα Νταβούτογλου για την οικοδόμηση μιας αυτοκρατορικής ηγεμονικής δύναμης ελέγχου και κυριαρχίας του ευρύτερου γεωπολιτικού χώρου της Μέσης Ανατολής.
Έτσι άφησε τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους να βομβαρδίζουν «αστόχως και εν πολλοίς ασκόπως», δηλαδή χωρίς να έχουν αποτελέσματα, τα οποία να επιτρέπουν αισιοδοξία ως προς τη δυνατότητα εξόντωσης του ισλαμικού τέρατος που απειλεί σήμερα και κυρίως αύριο ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Έρχεται, λοιπόν, η Τουρκία σήμερα να εφαρμόσει το δικό της εθνικό στρατηγικό δόγμα, να εισβάλει στις κουρδικές περιοχές της Συρίας προφασιζόμενη την υπεράσπιση των Κούρδων που μάχονται στην πολιορκούμενη πόλη Κομπάνι, ώστε να καταλάβει τις κουρδικές περιοχές, να τις θέσει υπό τον έλεγχό της, καθιστώντας τις σταδιακά ένα νέο είδος Αλεξανδρέττας, αφού θα τελούν υπό οιονεί τουρκική προστασία κυριαρχίας και ειρηνευτικής κατοχής. Εάν καταφέρουν να επιτύχουν την εκκαθάριση των ISIS από τις κουρδικές περιοχές, θα έχουν καταφέρει μία νίκη επί του εδάφους, την οποία δεν είναι σε θέση να επιτύχουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εκεί, αλλά και αλλού.
Αυτό θα ενίσχυε το γεωπολιτικό βάρος και τη σημασία της Τουρκίας ευρύτερα σε ολόκληρο τον κόσμο, αφού αυτό που αναζητεί σήμερα η ανθρωπότητα είναι αποτελεσματικότητα στις πολιτικές, ένας τομέας στον οποίο απέτυχε και η Ευρώπη, αλλά και η Δύση. Εκεί, όμως, που στοχεύει η Τουρκία είναι να εισβάλει στη Συρία και στο Βόρειο Ιράκ υπό το πρόσχημα της απειλής των ISIS και να καταλάβει τις συνοριακές περιοχές των πετρελαιοπηγών, θέτοντας υπό τον έλεγχό της το Συριακό Κουρδιστάν και το Βόρειο Ιράκ.
Αυτές οι πολιτικές είναι προϊόν εθνικού σχεδιασμού, που αποσκοπούν στην ικανοποίηση του τουρκικού συμφέροντος και των ηγεμονικών βλέψεων της Άγκυρας, ενώ ταυτόχρονα αυτή η σταθερότητα και αποφασιστικότητα στις στρατηγικές επιλογές, καθιστά την Τουρκία διεθνή παίκτη με ευρύτερες επιπτώσεις για όλους τους άλλους, ημών συμπεριλαμβανομένων, για όλους εκείνους που δεν έχουν κανένα σχέδιο ή που τα σχέδιά τους είναι πρόχειρα, επιπόλαια και ερασιτεχνικά εκπονούμενα. Η Τουρκία θα έρθει αύριο ως νικήτρια στην περιοχή να ζητήσει από τη διεθνή κοινότητα να της αναθέσει τον ρόλο του ηγεμονικού σταθεροποιητή σε μιαν από τις πιο ταραγμένες περιοχές του κόσμου, των οποίων η γεωπολιτική υπεραξία είναι ανεκτίμητη.
Η Κύπρος, χώρος απροστάτευτος και ανοικτός απ' όλες τις πλευρές
ΓΕΓΟΝΟΣ είναι πλέον ότι η Κύπρος κατά πρώτο λόγο και η Ελλάδα δευτερευόντως, εμπλέκονται, εκούσαι άκουσαι, σε αυτήν την ασύμμετρη πολεμική αναμέτρηση που λαμβάνει κλιμακούμενα διαστάσεις διεθνούς τραγωδίας.
Το ζήτημα που τίθεται κατεπειγόντως αναφέρεται στη στρατηγική, τους τακτικούς χειρισμούς που πρέπει να αποφασίσει η Κύπρος προς την κατεύθυνση της προστασίας του Ελληνισμού από οποιοδήποτε απρόβλεπτο, αναπάντεχο και εκτός συμβατικών δεδομένων σύγκρουσης, επεισόδιο, που να τραυματίσει την ίδια την υπόσταση του κυπριακού Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας και το οποίο να μην οφείλεται άμεσα στην τουρκική εισβολή και κατοχή, αλλά στην εμπλοκή μας, εξαιτίας κυρίως των Βάσεων, στην αναμέτρηση της Δύσης με το Ισλαμικό Κράτος των Τζιχαντιστών.
Αυτό μπορεί να συμβεί γιατί η Κύπρος είναι χώρος απροστάτευτος και ανοικτός από όλες τις πλευρές. Πρέπει να εκπονηθεί σχέδιο προστασίας της Κύπρου και του πληθυσμού της από την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών ή οποιωνδήποτε άλλων από τα οδοφράγματα, τα οποία άνοιξαν προ δεκαετίας και προκαλούν μη ελεγχόμενες καταστάσεις σε διάφορα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου.
Στον βαθμό που η Κύπρος δεν μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά τον κατεχόμενο Βορρά, οφείλει να προστατέψει το ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή τον Ελληνισμό του νησιού. Το δεύτερο ζήτημα που τίθεται αφορά στα ανταλλάγματα που οφείλει η ηγεσία της Κύπρου να διεκδικήσει από τον διεθνή παράγοντα, γιατί ακριβώς η κυπριακή Κυβέρνηση και το κυπριακό κράτος συμμετέχουν σε αυτόν τον ανελέητο διεθνή πόλεμο, που μπορεί να λάβει μακροχρόνιες διαστάσεις κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Τα κέρδη πρέπει να είναι στη λύση του Κυπριακού που να στηρίζεται στη δημοκρατία και το σύγχρονο μοντέρνο κράτος των ελευθεριών και των δικαιωμάτων όλων. Διότι η Τουρκία, όπως το σχεδιάζει και το εφαρμόζει σήμερα, εκεί που ουσιαστικά συνέβαλε στην εκκόλαψη του φαινομένου των ISIS, θα ζητήσει και ανταλλάγματα γιατί θα μας πει πως συνέβαλε στην καταπολέμησή του. Το αντάλλαγμα θα είναι μεταξύ άλλων και η Κύπρος. Εμείς πρέπει να μάθουμε πως στην διεθνή πολιτική δίνεις και παίρνεις. Μην αρκούμαστε στην ευσπλαχνική φιλανθρωπία των παραγόντων της διεθνούς πολιτικής, οι οποίοι είναι κυνικά τοποθετημένοι στα συμφέροντα και τις σκοπιμότητες της εκάστοτε φάσης των διεθνών εξελίξεων.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής,
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
