ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΠΟΥΤΙΝ - ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ Η δικαίωση των ισχυρών...

Του Γιώργου Παυλόπουλου Δεν χωράει αμφιβολία: Αν υπάρχουν δύο ηγέτες οι οποίοι κάνουν το τελευταίο διάστημα επίδειξη δύναμης και αδιαφορούν για τους κινδύνους και τις απειλές, αυτοί είναι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.Προφανές είναι, επίσης, ότι αμφότεροι δικαιώνονται για την τακτική τους: Ο μεν Ερντογάν αναδείχθηκε για μια ακόμη φορά θριαμβευτής στις προχθεσινές δημοτικές εκλογές, καταφέροντας να αυξήσει σημαντικά το ποσοστό του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο άγγιξε το 46% έναντι 39% στην αντίστοιχη αναμέτρηση του 2009. Ο δε Πούτιν επέβαλε το δικό του νόμο στην Κριμαία, προσαρτώντας τη σε χρόνο-ρεκόρ και χωρίς ουσιαστικά να πέσει ούτε ντουφεκιά στη Ρωσική Ομοσπονδία.

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Μετά και από αυτές τις εξελίξεις, οι αντίπαλοι των δύο πολιτικών -των ικανότερων που υπάρχουν σήμερα στη διεθνή σκηνή, ανεξαρτήτως εάν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί τους- οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι έχουν ηττηθεί και να αναθεωρήσουν τη στάση τους, έστω και προσωρινά. Και πράγματι, αυτό κάνουν. Για του λόγου το αληθές, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έχουν πάψει ήδη να ασχολούνται με την Κριμαία, ακόμη και στις επίσημες δηλώσεις και ανακοινώσεις, ενώ οι αναφορές που κάνουν αφορούν στα ρωσικά στρατεύματα τα οποία βρίσκονται στα σύνορα με την Ουκρανία, προειδοποιώντας τη Μόσχα να μην επέμβει -αν και η ίδια έχει ξεκαθαρίσει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι στις προθέσεις της (χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα το κάνει ποτέ...). Εφόσον, λοιπόν, δεν υπάρξει κάποια έκπληξη, νέες κυρώσεις μάλλον δεν θα επιβληθούν από τη Δύση, ενώ σταδιακά και βήμα - βήμα θα αρχίσουν να αναθερμαίνονται και οι σχέσεις με τους Ρώσους.

Την ίδια στιγμή, στην Τουρκία, η προαναγγελία του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος ότι δεν θα αναγνωρίσει το αποτέλεσμα στην Αγκυρα (όπου ο εκλεκτός του Ερντογάν κέρδισε ξανά τον δήμο με 44,8% έναντι 43,9% του αντιπάλου του) μοιάζει με απονενοημένο διάβημα.
Το οποίο, ωστόσο, δεν μπορεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι σε πανεθνικό επίπεδο, το κατεξοχήν κόμμα των κεμαλιστών έμεινε πίσω κατά 18 σχεδόν ποσοστιαίες μονάδες από το κυβερνών ΑΚΡ.
 
ΑΠΕΙΛΗ
Δικαίως, κατά συνέπεια, βλέποντας και τη λίρα να ενισχύεται κατά περίπου 2% έναντι του δολαρίου, ο Ερντογάν ξέσπασε χθες και προειδοποίησε τους αντιπάλους του ότι «ήρθε η ώρα να πληρώσουν», ενώ διεμήνυσε ότι «η χώρα δεν πρόκειται να παραδοθεί στην Πενσιλβάνια» (όπου ζει ο ιμάμης Αμπντουλάχ Γκιουλέν...).Λέτε τώρα οι δύο ηγέτες, ισχυροί όσο ποτέ πολιτικά, να στραφούν ο ένας κατά του άλλου ή να επιχειρήσουν να συνάψουν μια στρατηγική συμφωνία;


 Φρανσουά Ολάντ
...και η ήττα του αδύναμου
Με την οδυνηρή ήττα των Σοσιαλιστών στις προχθεσινές δημοτικές εκλογές -έχασαν πάνω από 150 δήμους από τη Δεξιά και την Ακροδεξιά- ο Φρανσουά Ολάντ επιβεβαιώνει τον τίτλο του πιο αδύναμου και αντιδημοφιλούς προέδρου της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.

Ο Ολάντ δεν έχει πείσει ότι μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά κανένα από τα μεγάλα ανοιχτά μέτωπα. Στην οικονομία, οι εξαγγελίες του δείχνουν ότι προσπαθεί να τα έχει καλά και με τους εργοδότες και με τη βάση του κόμματος, αφήνοντας τελικώς τους πάντες δυσαρεστημένους. Στη δε Ευρώπη, ενώ επιζητά τη συμμαχία των χωρών του Νότου (κυρίως Ιταλίας και Ισπανίας) κάνει ό,τι μπορεί για να μην έρθει σε κόντρα με τη Μέρκελ και τις Βρυξέλλες, με αποτέλεσμα να παθαίνει πολιτικό... βέρτιγκο και να συγκεντρώνει πάνω του τα πυρά όλων. Ασφαλώς, ένας ανασχηματισμός δεν μπορεί να αλλάξει την εικόνα. Εστω και αν έγινε με το βλέμμα στην Ακροδεξιά, όπως δείχνει ο ορισμός του Μανουέλ Βαλς (του «Γάλλου Μπλερ») στη θέση του πρωθυπουργού Ζαν-Μαρκ Ερό.