Αποφασισμένο το Ριάντ να καταστείλει κάθε δημοκρατικό πείραμα που έχει ως όχημα τη μουσουλμανική αδελφότητα.
Από τον Κώστα Ράπτη
Όταν μια πολιτικο-διπλωματική έκρηξη που κυοφορούνταν επί πολύ καιρό - και εντέλει δεν στάθηκε δυνατό να αποτραπεί.
Στις 5 Μαρτίου η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ανακοίνωσαν την ανάκληση των πρεσβευτών τους από την Ντόχα, καθώς και την πρόθεση τους να αποκλείσουν από τον εναέριο χώρο τους τις αερογραμμές του Κατάρ, καταδικάζοντας, έτσι, σε σοβαρές ζημίες το φιλόδοξο εμιράτο, που προετοιμάζεται για τη διοργάνωση του Μουντιάλ το 2022.
Οι τρεις αραβικές μοναρχίες κατηγόρησαν το Κατάρ για ανάμειξη στα εσωτερικά τους και για υποστήριξη δυνάμεων που απειλούν τη σταθερότητα των λοιπών κρατών-μελών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, καθώς και των ανταρτών Χούθι της Υεμένης. Ανέφεραν, μάλιστα, ότι το εμιράτο αρνήθηκε να υπογράψει και να υλοποιήσει το σύμφωνο που προέκυψε από την τριμερή συνάντηση της 23 Νοεμβρίου 2013, οπότε οι μονάρχες της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ αναζήτησαν, με τη μεσολάβηση του ηγεμόνα του Κουβέιτ, έναν συμβιβασμό.
Αμέσως, το Χρηματιστήριο της Ντόχα υποχώρησε κατά 2%, στη μεγαλύτερη εδώ και έξι μήνες πτώση του μέσα σε μία ημέρα. Όμως, το Κατάρ διαμήνυε, μέσω δηλώσεων μη κατονομαζόμενου αξιωματούχου προς το πρακτορείο Reuters, ότι δεν πρόκειται, παρά τις πιέσεις, να αλλάξει εξωτερική πολιτική, διότι αυτό αποτελεί «ζήτημα αρχής» και το εμιράτο είναι έτοιμο να πληρώσει το τίμημα.
Δύο ημέρες μετά έγινε σαφές, ακόμα και στον πλέον ανυποψίαστο, ποια ήταν η «πέτρα του σκανδάλου». Ακολουθώντας το παράδειγμα της Αιγύπτου του στρατηγού Σίσι, η Σαουδική Αραβία χαρακτήριζε «τρομοκρατική οργάνωση» τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, της οποίας το Κατάρ αποτελεί, ως γνωστόν, τον μεγάλο πάτρωνα.
Παράλληλα, όμως, υποδεικνύοντας μια ευρύτερη αναδίπλωση, στις τρομοκρατικές οργανώσεις συμπεριλήφθηκαν το «Μέτωπο αλ-Νόσρα» και το «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την Ανατολή», που πρωταγωνιστούν στην αιματοχυσία της Συρίας, ενώ ο Σαουδάραβας μονάρχης Αμπντουλάχ έδωσε διορία 15 ημερών στους πολίτες του που πολεμούν στο εξωτερικό να επαναπατριστούν. Οι Σαουδάραβες που μάχονται στις τάξεις των τζιχαντιστών εναντίον του Άσαντ (και κάθε αντίπαλης οργάνωσης) υπολογίζονται σε 1.200 και απειλούνται με φυλάκιση ως 20 χρόνια.
Με άλλα λόγια, το Ριάντ υποδείκνυε εμμέσως την Ντόχα (και τη σύμμαχό της Άγκυρα), ως κύριο υπεύθυνο της συνέχισης της δράσης των τζιχαντιστών στη Συρία - που, πλέον, ανησυχεί τους Αμερικανούς ιθύνοντες όλο και περισσότερο. Όλα αυτά, στο φόντο της αποτυχίας της διάσκεψης «Γενεύη 2» για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στη συριακή κρίση, αλλά και της συνολικής κατάρρευσης, με πυροδότη την Ουκρανία, της ρωσοαμερικανικής συνεννόησης, που είχε κινητοποιήσει την όλη προσπάθεια.
Μολονότι αποτελούν τα δύο μοναδικά κράτη του αραβικού κόσμου που έχουν ως επίσημο δόγμα την υπερσυντηρητική ουχαμπιτική εκδοχή του Ισλάμ, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία διατηρούν σχέσεις ανταγωνιστικές - ήδη από τότε που το κα-ταριανό δίκτυο Αλ Τζαζίρα έδινε φωνή σε κάθε επικριτή της δυναστείας των Σαούντ. Όμως η πρωτοφανής παραίτηση, τον Ιούνιο του 2013, του δίχρονου εμίρη Χαμάντ υπέρ του τριτότοκου γιου του, Τα-μίμ, ερμηνεύτηκε ως κίνηση ενσωμάτωσης του φιλόδοξου εμιράτου στη «γραμμή» του Ρι-άντ για την περιοχή. Όλως τυχαίως, λίγες ημέρες μετά, έμελλε να ανατραπεί ο ισλαμιστής πρόεδρος της Αιγύπτου, Μοχάμαντ Μόρσι - με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να αντικαθιστούν το Κατάρ στον ρόλο του γενναιόδωρου υποστηρικτή της παραπαίουσας αιγυπτιακής οικονομίας.
Όπως, όμως, δείχνουν οι εξελίξεις, ούτε επί του Ταμίμ ήταν δυνατόν το Κατάρ να κατευνάσει κάθε φόβο του Ριάντ χωρίς να αυτοακυρωθεί.
Από τον Κώστα Ράπτη
Όταν μια πολιτικο-διπλωματική έκρηξη που κυοφορούνταν επί πολύ καιρό - και εντέλει δεν στάθηκε δυνατό να αποτραπεί.
Στις 5 Μαρτίου η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ανακοίνωσαν την ανάκληση των πρεσβευτών τους από την Ντόχα, καθώς και την πρόθεση τους να αποκλείσουν από τον εναέριο χώρο τους τις αερογραμμές του Κατάρ, καταδικάζοντας, έτσι, σε σοβαρές ζημίες το φιλόδοξο εμιράτο, που προετοιμάζεται για τη διοργάνωση του Μουντιάλ το 2022.
Οι τρεις αραβικές μοναρχίες κατηγόρησαν το Κατάρ για ανάμειξη στα εσωτερικά τους και για υποστήριξη δυνάμεων που απειλούν τη σταθερότητα των λοιπών κρατών-μελών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, καθώς και των ανταρτών Χούθι της Υεμένης. Ανέφεραν, μάλιστα, ότι το εμιράτο αρνήθηκε να υπογράψει και να υλοποιήσει το σύμφωνο που προέκυψε από την τριμερή συνάντηση της 23 Νοεμβρίου 2013, οπότε οι μονάρχες της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ αναζήτησαν, με τη μεσολάβηση του ηγεμόνα του Κουβέιτ, έναν συμβιβασμό.
Αμέσως, το Χρηματιστήριο της Ντόχα υποχώρησε κατά 2%, στη μεγαλύτερη εδώ και έξι μήνες πτώση του μέσα σε μία ημέρα. Όμως, το Κατάρ διαμήνυε, μέσω δηλώσεων μη κατονομαζόμενου αξιωματούχου προς το πρακτορείο Reuters, ότι δεν πρόκειται, παρά τις πιέσεις, να αλλάξει εξωτερική πολιτική, διότι αυτό αποτελεί «ζήτημα αρχής» και το εμιράτο είναι έτοιμο να πληρώσει το τίμημα.
Δύο ημέρες μετά έγινε σαφές, ακόμα και στον πλέον ανυποψίαστο, ποια ήταν η «πέτρα του σκανδάλου». Ακολουθώντας το παράδειγμα της Αιγύπτου του στρατηγού Σίσι, η Σαουδική Αραβία χαρακτήριζε «τρομοκρατική οργάνωση» τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, της οποίας το Κατάρ αποτελεί, ως γνωστόν, τον μεγάλο πάτρωνα.
Παράλληλα, όμως, υποδεικνύοντας μια ευρύτερη αναδίπλωση, στις τρομοκρατικές οργανώσεις συμπεριλήφθηκαν το «Μέτωπο αλ-Νόσρα» και το «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την Ανατολή», που πρωταγωνιστούν στην αιματοχυσία της Συρίας, ενώ ο Σαουδάραβας μονάρχης Αμπντουλάχ έδωσε διορία 15 ημερών στους πολίτες του που πολεμούν στο εξωτερικό να επαναπατριστούν. Οι Σαουδάραβες που μάχονται στις τάξεις των τζιχαντιστών εναντίον του Άσαντ (και κάθε αντίπαλης οργάνωσης) υπολογίζονται σε 1.200 και απειλούνται με φυλάκιση ως 20 χρόνια.
Με άλλα λόγια, το Ριάντ υποδείκνυε εμμέσως την Ντόχα (και τη σύμμαχό της Άγκυρα), ως κύριο υπεύθυνο της συνέχισης της δράσης των τζιχαντιστών στη Συρία - που, πλέον, ανησυχεί τους Αμερικανούς ιθύνοντες όλο και περισσότερο. Όλα αυτά, στο φόντο της αποτυχίας της διάσκεψης «Γενεύη 2» για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στη συριακή κρίση, αλλά και της συνολικής κατάρρευσης, με πυροδότη την Ουκρανία, της ρωσοαμερικανικής συνεννόησης, που είχε κινητοποιήσει την όλη προσπάθεια.
Μολονότι αποτελούν τα δύο μοναδικά κράτη του αραβικού κόσμου που έχουν ως επίσημο δόγμα την υπερσυντηρητική ουχαμπιτική εκδοχή του Ισλάμ, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία διατηρούν σχέσεις ανταγωνιστικές - ήδη από τότε που το κα-ταριανό δίκτυο Αλ Τζαζίρα έδινε φωνή σε κάθε επικριτή της δυναστείας των Σαούντ. Όμως η πρωτοφανής παραίτηση, τον Ιούνιο του 2013, του δίχρονου εμίρη Χαμάντ υπέρ του τριτότοκου γιου του, Τα-μίμ, ερμηνεύτηκε ως κίνηση ενσωμάτωσης του φιλόδοξου εμιράτου στη «γραμμή» του Ρι-άντ για την περιοχή. Όλως τυχαίως, λίγες ημέρες μετά, έμελλε να ανατραπεί ο ισλαμιστής πρόεδρος της Αιγύπτου, Μοχάμαντ Μόρσι - με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να αντικαθιστούν το Κατάρ στον ρόλο του γενναιόδωρου υποστηρικτή της παραπαίουσας αιγυπτιακής οικονομίας.
Όπως, όμως, δείχνουν οι εξελίξεις, ούτε επί του Ταμίμ ήταν δυνατόν το Κατάρ να κατευνάσει κάθε φόβο του Ριάντ χωρίς να αυτοακυρωθεί.
