Ενα χρόνο από τότε που ο Ντέιβιντ
Κάμερον υποσχέθηκε δημοψήφισμα με αντικείμενο την παραμονή της Βρετανίας
στην Ε.Ε., ο Βρετανός πρωθυπουργός και το Συντηρητικό Κόμμα αποξενώνουν
τους πιθανούς συμμάχους τους από την άλλη πλευρά της Μάγχης. Ο κ.
Κάμερον πρέπει να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που θα αποβούν προς όφελος
ολόκληρης της Ε.Ε. και όχι μόνον να επενδύει στους ευρωσκεπτικιστές.
Διαφορετικά, είναι εξαιρετικά πιθανόν η έκβαση του δημοψηφίσματος να
είναι ένα «όχι».
Ο Κάμερον υποσχέθηκε να διεξαγάγει το δημοψήφισμα στο τέλος του 2017 υποθέτοντας πως θα βρίσκεται ακόμη στο τιμόνι της χώρας.
Αρχικά ήλπιζε να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους υπό τους οποίους θα παραμείνει η Βρετανία μέλος της Ε.Ε., ούτως ώστε να μπορεί να «πουλήσει» στους επιφυλακτικούς ψηφοφόρους του τα πλεονεκτήματα της παραμονής. Το σενάριο αυτό προϋπέθετε πως σε μεγάλο βαθμό ο φίλα προσκείμενος προς τους Τόρις Τύπος θα απέφευγε διακριτικά την κριτική. Στο μεταξύ, οι επιχειρήσεις θα διεξήγαν εκστρατεία υπέρ της παραμονής εντός Ε.Ε. μαζί με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, εταίρους του Κάμερον στον κυβερνητικό συνασπισμό, και το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα.
Η στρατηγική του Κάμερον βασιζόταν μερικώς στη ιδέα πως η Ε.Ε. θα χρειαστεί νέα Συνθήκη για να κρατήσει ενωμένη την Ευρωζώνη. Στην περίπτωση αυτή, η Βρετανία θα είχε το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα για να αποσπάσει παραχωρήσεις, όπως ο επαναπατρισμός της κοινωνικής πολιτικής, ενώ παράλληλα τα άλλα 27 κράτη-μέλη θα χρειάζονταν τη συναίνεσή της για να αλλάξουν τις Συνθήκες. Το σχήμα αυτό ποτέ δεν φαινόταν ιδιαιτέρως πειστικό και όχι μόνον επειδή πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε. εκφράζουν φόβους πως οι λαοί τους δεν θα επικυρώσουν ποτέ μια νέα Συνθήκη. Είναι παράλληλα απρόθυμες για οποιαδήποτε καινούργια διαπραγμάτευση που θα δώσει στη Βρετανία τη δυνατότητα να υπαγορεύσει τους όρους της.
Ωστόσο, ο Κάμερον έχει ακόμη δυνατότητα να συνδράμει στην αναμόρφωση της Ε.Ε. προωθώντας παράλληλα τα συμφέροντα της Βρετανίας και στη συνέχεια να «πουλήσει» την επιτυχία του στους ψηφοφόρους. Πρέπει, όμως, να επικεντρωθεί σε μεταρρυθμίσεις που θα ωφελήσουν το σύνολο της Ε.Ε. και όχι μόνον τη Βρετανία. Πρέπει να επιδιώξει να ολοκληρωθεί η ενιαία αγορά, να δημιουργηθεί διατλαντική ζώνη εμπορίου με τις ΗΠΑ, να μειωθεί η γραφειοκρατία και να σταματήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναμειγνύεται υπερβολικά στις εθνικές υποθέσεις. Οι αλλαγές αυτές θα αφορούν όλη την Ευρώπη και χρειάζονται για να αυξήσει τον αργό ρυθμό ανάπτυξης της Ε.Ε. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν προϋποθέτει νέα Συνθήκη ενώ συνεπάγεται τη δημιουργία νέων συμμαχιών και την απόκτηση νέων φίλων.
Πέρυσι ο Κάμερον φαινόταν να έχει πρόθεση να προωθήσει ένα τέτοιο σχέδιο και να ασκήσει πίεση στη Γερμανίδα καγκελάριο. Προσφάτως, όμως, επιδίδεται σε επικρίσεις κατά της Ευρώπης καθώς υφίσταται πιέσεις από την ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα του κόμματός του που επιθυμεί την απόσχιση από την Ε.Ε. Στο πλαίσιο της νέας στάσης του, προωθεί σχέδιο για την κατάργηση των επιδομάτων τέκνων προς μετανάστες που έχουν αφήσει τα παιδιά τους στην πατρίδα τους. Το σχέδιο αυτό έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση της Πολωνίας που διοχετεύει σημαντικό αριθμό μεταναστών στη Βρετανία και αποτελεί φυσικό σύμμαχο της χώρας.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αρχικά ήλπιζε να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους υπό τους οποίους θα παραμείνει η Βρετανία μέλος της Ε.Ε., ούτως ώστε να μπορεί να «πουλήσει» στους επιφυλακτικούς ψηφοφόρους του τα πλεονεκτήματα της παραμονής. Το σενάριο αυτό προϋπέθετε πως σε μεγάλο βαθμό ο φίλα προσκείμενος προς τους Τόρις Τύπος θα απέφευγε διακριτικά την κριτική. Στο μεταξύ, οι επιχειρήσεις θα διεξήγαν εκστρατεία υπέρ της παραμονής εντός Ε.Ε. μαζί με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, εταίρους του Κάμερον στον κυβερνητικό συνασπισμό, και το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα.
Η στρατηγική του Κάμερον βασιζόταν μερικώς στη ιδέα πως η Ε.Ε. θα χρειαστεί νέα Συνθήκη για να κρατήσει ενωμένη την Ευρωζώνη. Στην περίπτωση αυτή, η Βρετανία θα είχε το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα για να αποσπάσει παραχωρήσεις, όπως ο επαναπατρισμός της κοινωνικής πολιτικής, ενώ παράλληλα τα άλλα 27 κράτη-μέλη θα χρειάζονταν τη συναίνεσή της για να αλλάξουν τις Συνθήκες. Το σχήμα αυτό ποτέ δεν φαινόταν ιδιαιτέρως πειστικό και όχι μόνον επειδή πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε. εκφράζουν φόβους πως οι λαοί τους δεν θα επικυρώσουν ποτέ μια νέα Συνθήκη. Είναι παράλληλα απρόθυμες για οποιαδήποτε καινούργια διαπραγμάτευση που θα δώσει στη Βρετανία τη δυνατότητα να υπαγορεύσει τους όρους της.
Ωστόσο, ο Κάμερον έχει ακόμη δυνατότητα να συνδράμει στην αναμόρφωση της Ε.Ε. προωθώντας παράλληλα τα συμφέροντα της Βρετανίας και στη συνέχεια να «πουλήσει» την επιτυχία του στους ψηφοφόρους. Πρέπει, όμως, να επικεντρωθεί σε μεταρρυθμίσεις που θα ωφελήσουν το σύνολο της Ε.Ε. και όχι μόνον τη Βρετανία. Πρέπει να επιδιώξει να ολοκληρωθεί η ενιαία αγορά, να δημιουργηθεί διατλαντική ζώνη εμπορίου με τις ΗΠΑ, να μειωθεί η γραφειοκρατία και να σταματήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναμειγνύεται υπερβολικά στις εθνικές υποθέσεις. Οι αλλαγές αυτές θα αφορούν όλη την Ευρώπη και χρειάζονται για να αυξήσει τον αργό ρυθμό ανάπτυξης της Ε.Ε. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν προϋποθέτει νέα Συνθήκη ενώ συνεπάγεται τη δημιουργία νέων συμμαχιών και την απόκτηση νέων φίλων.
Πέρυσι ο Κάμερον φαινόταν να έχει πρόθεση να προωθήσει ένα τέτοιο σχέδιο και να ασκήσει πίεση στη Γερμανίδα καγκελάριο. Προσφάτως, όμως, επιδίδεται σε επικρίσεις κατά της Ευρώπης καθώς υφίσταται πιέσεις από την ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα του κόμματός του που επιθυμεί την απόσχιση από την Ε.Ε. Στο πλαίσιο της νέας στάσης του, προωθεί σχέδιο για την κατάργηση των επιδομάτων τέκνων προς μετανάστες που έχουν αφήσει τα παιδιά τους στην πατρίδα τους. Το σχέδιο αυτό έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση της Πολωνίας που διοχετεύει σημαντικό αριθμό μεταναστών στη Βρετανία και αποτελεί φυσικό σύμμαχο της χώρας.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ