Γενεύη ΙΙ : Πλατφόρμα παρωδίας και προπαγάνδας

ΜΑΤΑΙΑ αναζήτησα στο διαδίκτυο να βρω έστω και ένα κείμενο που να προσδοκούσε κάτι το ουσιαστικό από την υπό εξέλιξη αυτές τις μέρες διεθνή συνάντηση, γνωστή ως Γενεύη ΙΙ, για τη Συρία. Δειλά, κάπου διαβάζεις ότι είναι πιθανό αλλά μόνο ως απομακρυσμένη πιθανότητα, οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν σε ανταλλαγή αιχμαλώτων, αυτοί που δεν συμφώνησαν να τηρήσουν καμία κατάπαυση πυρός εδώ και τρία χρόνια, ακόμη και στις πιο ιερές θρησκευτικές τους εορτές. Την απάντηση γιατί η Γενεύη ΙΙ δεν θα καταλήξει πουθενά θα την βρούμε στο Τελικό Ανακοινωθέν της Γενεύης Ι του Ιουνίου 2012 ή, επί το ορθότερον, στην ερμηνεία του Τελικού Ανακοινωθέντος που υιοθετούν όλοι εκείνοι, των οποίων στρατηγικός στόχος δεν υπήρξε ποτέ η ειρήνευση στη Συρία, αλλά η «αλλαγή καθεστώτος», ερμηνευόμενη και πάλι όχι ως συνέπεια συναινετικών διαδικασιών, αλλά ως η βίαιη ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ. Nα γίνει η ανατροπή του καθεστώτος και...  γαία πυρί μιχθήτω, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ και τρία χρόνια.

Στη Γενεύη Ι το 2012 είχαμε το πρώτο δείγμα γραφής ως προς την παρωδία «ειρήνευσης» της Συρίας, της οποίας γινόμαστε μάρτυρες και σήμερα παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στη Γενεύη. Εκεί στη Γενεύη όπου κυριαρχούν ο ξύλινος λόγος, η προπαγάνδα -προσωπική και κρατική- και, εξίσου δυστυχές και καταθλιπτικό, η τραγική επιβεβαίωση ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ και το σύνολο της Γραμματείας του δεν διαθέτουν, αλλά ούτε και διεκδικούν αυτονομία, παρά μόνο ικανοποιούνται να λειτουργούν ως ανδράποδα των Δυτικών δυνάμεων.

Το 2012 στη Γενεύη εκδόθηκε ένα ανακοινωθέν, που έλεγε μεταξύ άλλων, ότι θα πρέπει να υπάρξει καθεστώς «πολιτικής μετάβασης» που θα συμπεριλαμβάνει «μέλη της παρούσας κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και άλλων ομάδων» και ότι η πολιτική αυτή μετάβαση πρέπει να προκύψει μέσα από συναινετικές διαδικασίες. Δεν λέει πουθενά ότι δεν θα μπορεί να συμμετάσχει, εάν το θελήσει και ο Άσαντ ή ότι αποκλείεται ο Άσαντ. Διότι στη Γενεύη σήμερα οι Δυτικοί αυτό ισχυρίζονται ότι συμφωνήθηκε το 2012: ότι συμφωνήθηκε να φύγει ο Άσαντ. Και ρωτά ο οποιοσδήποτε καλόπιστος.

Ναι, το 2012 στη Γενεύη το Action Group στη μεγάλη του πλειοψηφία επιθυμούσε regime change. Αλλά το Τελικό Ανακοινωθέν εκδόθηκε και με τη συναίνεση Ρωσίας και Κίνας, που ήταν υποστηρικτές του Άσαντ. Και δεν μπορούσε να λέει ότι πρέπει να φύγει ο Άσαντ. Και δεν το λέει για όποιον γνωρίζει τη σημασία των λέξεων και όχι τη οργουελιανή τους, δηλ. δυτική εκδοχή.

Η παρωδία της Γενεύης άρχισε λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τη σύναξη των 30 και πλέον κρατών που μαζεύτηκαν στη Γενεύη. Ανέθεσε η Ουάσινγκτον στον ΓΓ του ΟΗΕ να εγκλωβίσει διπλωματικά το Ιράν παγιδεύοντάς το σε μια δέσμευση ότι με αντάλλαγμα τη συμμετοχή της Τεχεράνης στη Γενεύη, η τελευταία θα αποδεχόταν ότι σκοπός και στόχος της Γενεύης θα ήταν «regime change» στη Συρία, όπως τάχατες συμφωνήθηκε το 2012. Και ότι δήθεν κατά τον ΓΓ του ΟΗΕ η Τεχεράνη, που δεν ήταν στη Γενεύη το 2012, συμφώνησε  με το τότε ανακοινωθέν, πήρε ως αντάλλαγμα πρόσκληση από τον ΓΓ για να συμμετάσχει, αλλά για κάποιο λόγο άλλαξε γνώμη και αναίρεσε τον λόγο της προς τον ΓΓ.  Έτσι αναγκάσθηκε ο ΓΓ να άρει και αυτός με τη σειρά του την πρόσκληση προς ένα αναξιόπιστο κράτος.

Δείτε τι μας ζητάνε να πιστέψουμε. Ότι το Ιράν, ο μεγαλύτερος και αποδεδειγμένα πιο αποτελεσματικός υποστηρικτής του Άσαντ και το οποίο γνωρίζει και είναι κοινός τόπος ότι οι σχεδιασμοί για ανατροπή στη Συρία είναι μέρος στρατηγικής και για ανατροπή στο Ιράν, συμφώνησε να πάει στη Γενεύη με ατζέντα την ανατροπή του Άσαντ! Μιλάμε για ένα Ιράν που απέδειξε μόλις πρόσφατα, σε άμεσες διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για το πυρηνικό του πρόγραμμα, ότι και γνωρίζει να διαπραγματεύεται και να υπερασπίζει τα συμφέροντά του στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.

Το συγκεκριμένο περιστατικό με επίκεντρο την Τεχεράνη και τον ΓΓ του ΟΗΕ, αποσκοπούσε στο να εκτεθεί το Ιράν ως αναξιόπιστη, αλλά κυρίως πολεμοχαρής χώρα. Ως προς τον ΓΓ οι συγκλίνουσες μαρτυρίες λένε ότι χωρίς πράσινο φως από τις ΗΠΑ δεν θα έπλεκε σε τέτοια ιστορία. Εάν πράγματι χρειάζεται να πάρει πράσινο φως για να προσκαλέσει όχι ένα, αλλά το όποιο κράτος, αποδεικνύεται ότι είναι ενεργούμενος. Και η επιβεβαίωση περί αυτού ήρθε με την απόσυρση της πρόκλησης όταν δημόσια το απαίτησε η Ουάσιγκτον, κάνοντας τον ΓΓ διεθνώς περίγελο. Όπως επίσης και με τη δημόσια τοποθέτηση του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, την πρώτη μέρα της σύναξης της Γενεύη, ότι πρέπει να φύγει ο Άσαντ.

Η απρόσμενη συνέπεια της παραπάνω παρωδίας συνιστά και περίτρανη απόδειξη ότι το τελευταίο που ενδιαφέρει το συνονθύλευμα Δυτικών και Αράβων στη Γενεύη δεν είναι η ειρήνευση της Συρίας, αλλά η διαιώνιση του χάους και της αστάθειας στην περιοχή. Είναι αξίωμα ακόμη και για έναν περιστασιακό παρατηρητή της Μέσης Ανατολής ότι ειρήνη στη Συρία και όχι μόνο, δεν μπορεί να προκύψει και να εδραιωθεί χωρίς την ενεργό στήριξη της Τεχεράνης. Και ειδικά τώρα που όλοι παραδέχονται (και χαρακτηριστικά οι Ισραηλινοί) ότι το καθεστώς Άσαντ συνεχώς ενισχύεται στρατιωτικά και ότι η εσωτερική του νομιμοποίηση όλο και διευρύνεται, ακόμη και σε σουνιτικές ομάδες. Αντί λοιπόν να επιζητείται ενεργή συμμετοχή της Τεχεράνης, επιδιώκεται η περιθωριοποίηση και δαιμονοποίησή της.

Είναι προφανές ότι αυτό που εδώ και τρία χρόνια οι Δυτικοί απέτυχαν να κερδίσουν στη Συρία, μέσω της ανίερης και βίαιης τους συμμαχίας με οργανώσεις και κράτη που αποδεδειγμένα είναι αρωγοί της τρομοκρατίας, όπως είναι η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Νατοϊκή Τουρκία, προσπαθούν τώρα να κερδίσουν με το στημένο στη Γενεύη «παιγνίδι» τους. Και το τελευταίο χαρτί που παίζεται από τη Γενεύη με στόχο τον κόσμο όλο, είναι αυτό της προπαγάνδας.

Παραμονή της σύναξης της Γενεύης κυκλοφόρησε μια 30σέλιδη Έκθεση Βασανιστηρίων και Εκτελέσεων στη Συρία, από τρεις επώνυμους δυτικούς εμπειρογνώμονες. Οι τρεις υποστηρίζουν ότι το μακάβριο φωτογραφικό υλικό, πάνω στο οποίο βασίζεται η έκθεση είναι αυθεντικό και ότι τεκμηριώνει τη συστηματική και διά βασανιστηρίων εκτέλεση χιλιάδων στις φυλακές του Άσαντ.

Κατά παραδοχή των τριών η Έκθεση χρηματοδοτήθηκε από το... Κατάρ! Και επίσης κατά παραδοχή τους, πηγή είναι ένας φωτογράφος που στην Έκθεση φέρει το κωδικό «Caesar», ο οποίος είχε εντολή από το καθεστώς να φωτογραφίζει τους εκτελεσθέντες κρατώντας αρχείο και να το παραδίδει στο κράτος ώστε να αποδεικνύεται ότι όντως οι εκτελέσεις έγιναν. Υποστηρίζεται ότι από το 2011 το καθεστώς εκτέλεσε 11.000 άτομα και στην Έκθεση αναφέρονται περίπου 5.000 θύματα.

Αστυνομικό κράτος ήταν από το 1946
Το συριακό καθεστώς, από την ανεξαρτησία του το 1946 μέχρι σήμερα, υπήρξε καθεστώς mukhabarat, δηλαδή, αστυνομικό κράτος. Και δεν ήταν μόνο του. Όλα τα αραβικά κράτη από τον Ατλαντικό μέχρι τον Περσικό ήταν και είναι mukhabarat (όπως και η Τουρκία των κεμαλιστών και των ισλαμιστών και η Περσία του Σάχη και των μουλάδων). Από το Μαρόκο μέχρι το Βασίλειο του Σκότους, που είναι η Σαουδική Αραβία, κανένα δεν σεβάστηκε ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, ενώ οι αυθαίρετες φυλακίσεις και οι εκτελέσεις στα πλείστα αυτά κράτη είναι στην ημερήσια διάταξη.

Και τα πλείστα υπήρξαν ή παραμένουν σύμμαχοι της Δύσης. Οι σοκαριστικές φωτογραφίες της Έκθεσης μπορεί κάλλιστα να προέρχονται από ένα ή περισσότερα αραβικά κράτη. Μπορεί και από τη Συρία. Ωστόσο η Έκθεση δεν προσφέρει καμιά απόδειξη ότι προέρχονται από φυλακές του Άσαντ.

Οι εμπειρογνώμονες, ο χρηματοδότης τους το Κατάρ, οι Σαουδάραβες, οι Τούρκοι, και οι Δυτικοί θέλουν να τους πιστέψουμε. Υπάρχει ωστόσο το ζήτημα του βοσκού του κλέφτη. Η αξιοπιστία τους είναι διάτρητη με τελευταίο παράδειγμα τη φερόμενη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ.

Αυτή όχι μόνο δεν αποδείχθηκε αλλά έχει σχεδόν αποδομηθεί από την έρευνα του μεγάλου δημοσιογράφου Seymour Hersh και κυρίως απο την έρευνα του καθηγητή του MIT, Theodore Postol και του συνεργάτη του πρώην αξιωματούχου του ΟΗΕ για όπλα μαζικής κσταστροφής, Richard Lloyd.

Δυστυχώς για τα μέχρι τώρα χιλιάδες θύματα της συριακής τραγωδίας και τα μελλοντικά, κανένας δεν ενδιαφέρεται ούτε να τα τιμήσει αλλά ούτε να τα εξασφαλίσει μελλοντικά. Στο όνομά τους παίζεται ένα ακόμη βρόμικο παιγνίδι παρωδίας και προπαγάνδας, με πρωταγωνιστές τους επαγγελματίες ηθικοπλάστες της Δύσης και τους ενεργούμενούς τους, με πρώτους και καλύτερους τον γ.γ. του ΟΗΕ και τους συνεργάτες του.ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ