του Δημ. Κόκκινου
Η σημερινή Ευρώπη δεν μοιάζει με τίποτε στην Ευρώπη που
σχεδιάστηκε στο Μααστριχτ. Πέραν του γεγονότος ότι όλοι έχουν παραβεί τα
κριτήρια του Μααστριχτ περισσότερο η λιγότερο,η Ευρωπαϊκή πολυφωνία εχει
σιωπήσει και ακούγεται πλέον μόνο η φωνή της Γερμανίας είτε ευθέως είτε με
"εξημερωμενους"Ευρωπαίους . Όμως η φωνή της Γερμανίας ακούγεται μόνο
στα Οικονομικά θέματα που έχουν επισκιάσει όλα τα αλλα. Η φωνή ειναι ιδιαίτερα
δυνατή όταν θίγονται θέματα που κινδυνεύουν να δείξουν μια αδύναμη πτυχή της γερμανικής
Οικονομίας όπως ειναι οι Τράπεζες της. Τότε οι Γερμανοί όπως στην περίπτωση
Ευρωπαϊκού ελέγχου των Τραπεζών καταφέρνουν να επιβάλλουν τη δική τους άποψη
παρ'ολο που ειναι κατάφωρα άδικη και αντιευρωπαικη.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα αν η Γερμανία ειναι ο Ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης
και η απάντηση ειναι όχι.Η Γερμανία ενδιαφέρεται όλο και λιγότερο για την Ευρώπη. Όπως διαπιστώνει η Sonia Alonso του LSE εξετάζοντας τα πολιτικά μανιφέστα των Γερμανικών κομμάτων ,οι θετικές δηλώσεις για την Ευρώπη έχουν κατέβει σε χαμηλό όλων των εποχών και οι αρνητικές δηλώσεις έχουν ανεβεί σε αρνητισμο όλων των εποχών. Συγκεκριμένα το 1998 τα πολιτικά μανιφέστα των κομμάτων αφιέρωναν 8% του κειμένου κατα μέσο όρο στην Ευρώπη. Αυτο έπεσε στο 7,5 % το 2002 και 3,4% το 2009. Πέραν τούτου για πρώτη φορά στις τελευταίες εκλογές υπήρξε κόμμα εναντίον της Ευρώπης και του Ευρώ,τοAfD, το FDP ειναι εχθρικό προς την Ευρώπη,το CDU αναποφάσιστο ,με τους Βαυαρους του CSU σχεδόν εχθρικούς και το SPD οριακά προ-ευρωπαϊκό.
Ταυτόχρονα πρεπει να αξιολογήσουμε άλλες δυο παραμέτρους. Το γεγονός ότι πλέον τα 2/3 των Γερμανικών διεθνών εμπορικών δραστηριοτήτων συμβαίνουν εκτός Ευρώπης και το γεγονός ότι κατα δήλωση του αρμόδιου Κυρίου Σοιμπλε απο το 2015 και μετά η Γερμανία δεν θα χρειάζεται δανεισμό διότι δεν θα εχει ελλείμματα πράγμα μοναδικό για μεγάλο Ευρωπαϊκό κράτος. Όλα δείχνουν ότι η Γερμανία θεωρεί εαυτην αναδελφο κράτος μέσα στην Ευρώπη και δεν θεωρεί ότι εχει αλλα κοινά με τα αλλα Ευρωπαϊκά κράτη πέραν της προστασίας των Οικονομικών της συμφερόντων. Τούτο διότι τώρα που χάρις στο Ευρώ η Οικονομία της αριστευσε και ειναι πλεονασματικη με την υπόλοιπη Ευρώπη ελλειμματική ,πρεπει να πάρει ισχυρές αποφάσεις και προφυλάξεις απο τους υπόλοιπους για να διαφυλάξει τα οικονομικά κεκτημένα της.
Αυτο φαίνεται τόσο στην αντίσταση που φέρνει στην χρηματοπιστωτική πολιτικη του Κυρίου Ντράγκι παρ όλο που ο αποπληθωρισμός ειναι προ των πυλών,επειδή ακόμη δεν έφτασε στη Γερμανία,όσο και στο ότι δεν συναινεί σε χαμηλότερες ισοτιμίες του Ευρώ,πράγμα που θα αύξανε τις εξαγωγές του Νότου,οι οποίες όμως έτσι θα έμειωναν λίγο της δικές της εξαγωγές. Βλέπουμε λοιπόν μια Γερμανία που δεν επιθυμεί να ηγήθη της Ευρώπης ,αφού υποχρέωσε τα αλλα κράτη να ακόλουθησουν τη δική της οικονομική λογική θυσιαζοντας τα μακροχρόνια συμφέροντα τους,διότι με λογική προπολεμικου Μονάχου,δεν επέλεξαν τη ρήξη τώρα.Θυμιζουμε ότι η Ντωβιλ του Κυρίου Σαρκοζυ και της Κυρίας Μερκελ προσομοιάζει έντονα με το Μόναχο των κκ Τσαμπερλαιν και Χιτλερ όπου η ειρήνη διατηρήθηκε εις βάρος άλλων κρατών.
Το αρνητικό δεν ειναι ότι η Γερμανία επλουτησε πολύ περισσότερο απο τα αλλα κράτη με τους παραπάνω χειρισμούς. Αυτο ειναι αξιέπαινο επίτευγμα του Λαού της Κυβερνήσεως και αποτέλεσμα της εργατικοτητος και της οργανωτικότητας των όσο επίσης και της Πολιτικής και Διπλωματίας της.
Το αρνητικό ειναι ότι η Γερμανία αποποιειται των Πολιτικών Ηγετικών της ευθυνών για να διατήρηση την Οικονομική της Ευεξία ,όπως για παράδειγμα όταν αρνείται να συμμετασχη στον έλεγχο της Σαχαριας και Υποσαχαριας Αφρικής ,η απώλεια της οποίας θα είχε σαν αποτέλεσμα να κατακλυστεί η Νότια Ευρώπη απο δεκάδες εκατομμύρια λαθρομεταναστών και να χαθούν απαραίτητες ενεργειακές πηγές. Η επιβολή πολιτικών αποφάσεων στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για λόγους Γερμανικού οικονομικού συμφέροντος,παρ'ολο που ειναι δυνατή επι του παρόντος,λόγω απουσίας ηγετών και ηγεσιών δεν πρόκειται να διαρκέσει επ απείρου.
Υπάρχουν δυο πιθανές εξελίξεις:
Η σταδιακή διάλυση της Ευρώπης διότι τα κράτη που την απαρτίζουν βλέπουν όλο και λιγότερο τα συμφέροντα τους να να εξυπηρετούνται απο την Γερμανική επιβολή και το πνεύμα αντιευρωπαϊσμού των Λαών που αυξάνεται ανησυχητικά όταν πχ στη Γαλλία στυλοβάτη της Ευρώπης ο λαός σε ποσοστό 65% ειναι εναντίον της ΕΕ Η άλλη εξέλιξη ειναι η διάλυση δια ρήξης αν ένα η περισσότερα σημαντικά κράτη αισθανθούν ότι ασφυκτιούν κάτω απο τους Γερμανικής εμπνεύσεις οικονομικούς κανόνες Οι Γερμανοί δεν αγνοούν αυτές τις πιθανότητες. Απεναντίας ετοιμάζουν τη δική τους Ευρώπη τώρα μάλιστα που προστέθηκε η Λεττονια. Θα ειναι η παλιά Mittel Europa της Αυστρίας,Ουγγαρίας,Τσεχίας,Σλοβακιας,Βαλτικων χωρών,Πολωνιας με την Ουκρανία ως έπαθλο.
Διατηρείται βέβαια πάντοτε η Ρητορική της ολοκλήρωσης της πολιτικό οικονομικής ενοποίησης της Ευρώπης αλλα στην ουσία η Γερμανία κερδίζει χρόνο και βελτιώνει τη θέση της για την επίτευξη αυτού του σκοπού της,αναγκάζοντας τα αλλα κράτη ,ιδιαίτερα το Νότο να στριμωχτουν οικονομικά τώρα με όραμα (η δικαιολογία) την Ενιαία Ευρώπη κάποτε. Έτσι η Γερμανία ελπίζει ότι θα απαλλαγεί σταδιακά απο τον ελλειματικο Νότο στα επόμενα λίγα χρόνια,όταν το όραμα ξεφτίσει,ανεξάρτητα αν μέχρι τώρα και στη συμβολή του Νότου στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ αναπτύχθηκε κάτω απο ισχυρή πολιτικη και αμυντική ομπρέλα,αδαπανως για αυτήν,και ο οποίος Νοτος υπήρξε για δεκαετίες ο καλλιτερος πελάτης της.
Ειναι δυστυχες ότι η Γερμανία αρνείται να ηγήθη της Ευρώπης. Μακροχρόνια θα είχε πολλά να δωσει στην Ευρώπη απο τις Αρετές της και να πάρει ακόμη περισσότερα όπως η μόνιμη ασφάλεια και τα οφέλη ενός μεγάλου σχήματος ,συμπαγους ,υψηλής πολιτικής,οικονομικής και πολιτιστικής ποιότητας και ισχύος στο οποίο θα ηγείτο. Αντ'αυτου η Γερμανία εχει την νοοτροπία βοσκού ποιμνίου. Ο βοσκός δεν ηγείται του ποιμνίου,απλώς το εκμεταλλεύεται.
ENERGIA.GR
