AntinewsΑς τα πάρουμε απο την αρχή τα πράγματα. Ποιά η Ρωσική στρατηγική στα Βαλκάνια, στον Ελλαδικό χώρο , την Κύπρο και την Νοτιοανατολική Μεσόγειο;
Η όποια ρωσική διεισδυτική ικανότητα είναι μέσω της ενέργειας και δή του φυσικού αερίου.Μέσω των αγωγών προσπάθησε και προσπαθεί να εντάξει στην σφαίρα επιρροής τις όποιες χώρες κρίνει ως ζωτικές για τα συμφέροντα της. Όμως ως έπραξε και παλαιότερα, θεωρεί την ζώνη των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών και των χωρών που αποτέλεσαν το πρώην Ανατολικό Μπλόκ ως τον πλέον ζωτικό της χώρο και εκεί επικεντρώνεται. Ο Ελληνικός Εμφύλιος αποτέλεσε το άλλοθι για την Ρωσία για την στρατιωτική επέμβαση της στην Ανατολική Ευρώπη.Στο ίδιο δόγμα δεν διστάζει να προκαλεί κρίσεις στην βαλκανική χερσόνησο, να ασκεί πιέσεις σε βάρος των συμφερόντων του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ και της Γερμανίας προκειμένου μέσω της διαπραγμάτευσης και μέσω των κατάλληλων παραχωρήσεων να εισπράξει οφέλη στην κεντρική Ευρώπη .
Είναι γνωστή η διαμάχη Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και Πατριαρχείου Μόσχας (εμπλοκή και ιεράς κοινότητας Αγίου όρους ) είναι γνωστή η ρωσική στήριξη στην ΠΓΔΜ ως και η στήριξη στην Τουρκία , (η εισβολή του 1974 στην Κύπρο είχε την ρωσική σιωπηρή αποδοχή).Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν οφέλη για την Ελλάδα, μέσω των κατάλληλων ενεργειών δύναται να αναδειχθεί το γεγονός πως η Ελλάδα δεν ακολουθεί στάση ανάλογης με την Τουρκία (Το τρομοκρατικό αυτονομιστικό κίνημα του Καυκάσου χαίρει της Τουρκικής στήριξης του Ερντογανικού καθεστώτος και της Κοινότητας Γκουλέν) κατα συνέπεια χρίζει και άλλης αντιμετώπισης απο την Μόσχα.
Η Ιστορία έχει καταγράψει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις στενές σχέσεις της Ιταλικής Ακροδεξιάς με την Ελληνική Ακροδεξιά. Σε Ιταλία και Ελλάδα σε εφαρμογή του δόγματος του ανορθόδοξου πολέμου ακροδεξιοί σχηματισμοί μετατρέπουν παραρτήματα τους σε ακροαριστερούς σχηματισμούς και έτσι επιτυγχάνουν την ανατροπή πολιτικών μεταρρυθμιστών ηγετών (λ.χ. Βίλυ Μπράντ). Το ζήτημα κατά συνέπεια δεν είναι το τι κάνουν οι άλλοι και γιατί αλλά το τί κάνουμε εμείς και πώς.
Αν κάποιοι έχουν στόχο και σκοπό την δημοκρατική εκτροπή όπου κιαν βρίσκονται όπως κι αν λέγονται πρέπει να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους με τρόπο εμφατικό. Άλλωστε η δικαστική έρευνα συνεχίζει να βγάζει λαβράκια ας το έχουν κατά νού όσοι συνεχίζουν να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα με την ιταμή συμπεριφορά τους, ίσως δε και να βαρύνουν την θέση τους περισσότερο.
Τέλος πρός όφελος του πολύ κλίματος των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας η ρωσική διπλωματία (εφαρμόζοντας τις γνωστές ρωσικές μεθόδους) θα πρέπει να νουθετήσει τους τυχόν θερμοκέφαλους, του τυχόν όψιμους υπερεθνικιστές ή όσους τυχάρπαστους δύναται με την στάση τους να προκαλέσουν περιπλοκές στις σχέσεις των δύο χωρών .Το ίδιο ισχύει και για τo Ελληνικό κράτος και την Ελληνική Πολιτεία .
Η όποια ρωσική διεισδυτική ικανότητα είναι μέσω της ενέργειας και δή του φυσικού αερίου.Μέσω των αγωγών προσπάθησε και προσπαθεί να εντάξει στην σφαίρα επιρροής τις όποιες χώρες κρίνει ως ζωτικές για τα συμφέροντα της. Όμως ως έπραξε και παλαιότερα, θεωρεί την ζώνη των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών και των χωρών που αποτέλεσαν το πρώην Ανατολικό Μπλόκ ως τον πλέον ζωτικό της χώρο και εκεί επικεντρώνεται. Ο Ελληνικός Εμφύλιος αποτέλεσε το άλλοθι για την Ρωσία για την στρατιωτική επέμβαση της στην Ανατολική Ευρώπη.Στο ίδιο δόγμα δεν διστάζει να προκαλεί κρίσεις στην βαλκανική χερσόνησο, να ασκεί πιέσεις σε βάρος των συμφερόντων του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ και της Γερμανίας προκειμένου μέσω της διαπραγμάτευσης και μέσω των κατάλληλων παραχωρήσεων να εισπράξει οφέλη στην κεντρική Ευρώπη .Είναι γνωστή η διαμάχη Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και Πατριαρχείου Μόσχας (εμπλοκή και ιεράς κοινότητας Αγίου όρους ) είναι γνωστή η ρωσική στήριξη στην ΠΓΔΜ ως και η στήριξη στην Τουρκία , (η εισβολή του 1974 στην Κύπρο είχε την ρωσική σιωπηρή αποδοχή).Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν οφέλη για την Ελλάδα, μέσω των κατάλληλων ενεργειών δύναται να αναδειχθεί το γεγονός πως η Ελλάδα δεν ακολουθεί στάση ανάλογης με την Τουρκία (Το τρομοκρατικό αυτονομιστικό κίνημα του Καυκάσου χαίρει της Τουρκικής στήριξης του Ερντογανικού καθεστώτος και της Κοινότητας Γκουλέν) κατα συνέπεια χρίζει και άλλης αντιμετώπισης απο την Μόσχα.
Η Ιστορία έχει καταγράψει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις στενές σχέσεις της Ιταλικής Ακροδεξιάς με την Ελληνική Ακροδεξιά. Σε Ιταλία και Ελλάδα σε εφαρμογή του δόγματος του ανορθόδοξου πολέμου ακροδεξιοί σχηματισμοί μετατρέπουν παραρτήματα τους σε ακροαριστερούς σχηματισμούς και έτσι επιτυγχάνουν την ανατροπή πολιτικών μεταρρυθμιστών ηγετών (λ.χ. Βίλυ Μπράντ). Το ζήτημα κατά συνέπεια δεν είναι το τι κάνουν οι άλλοι και γιατί αλλά το τί κάνουμε εμείς και πώς.
Αν κάποιοι έχουν στόχο και σκοπό την δημοκρατική εκτροπή όπου κιαν βρίσκονται όπως κι αν λέγονται πρέπει να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους με τρόπο εμφατικό. Άλλωστε η δικαστική έρευνα συνεχίζει να βγάζει λαβράκια ας το έχουν κατά νού όσοι συνεχίζουν να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα με την ιταμή συμπεριφορά τους, ίσως δε και να βαρύνουν την θέση τους περισσότερο.
Τέλος πρός όφελος του πολύ κλίματος των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας η ρωσική διπλωματία (εφαρμόζοντας τις γνωστές ρωσικές μεθόδους) θα πρέπει να νουθετήσει τους τυχόν θερμοκέφαλους, του τυχόν όψιμους υπερεθνικιστές ή όσους τυχάρπαστους δύναται με την στάση τους να προκαλέσουν περιπλοκές στις σχέσεις των δύο χωρών .Το ίδιο ισχύει και για τo Ελληνικό κράτος και την Ελληνική Πολιτεία .
