Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Η διεθνής αναβάθμιση του ψευδοκράτους αποτελεί μια από τις βασικές επιδιώξεις της τουρκικής πλευράς, η οποία μεθοδεύει τούτο μέσα από διάφορες κινήσεις και σενάρια. Το λεγόμενο σχέδιο Β, το οποίο πρακτικά αποτελεί την πρώτη στρατηγική της Άγκυρας, έχει επανέλθει στο προσκήνιο, σκοπίμως, για να διαμορφωθεί ένα ασφυκτικό κλίμα πιέσεων για την ελληνοκυπριακή πλευρά ενόψει αδιεξόδου στο Κυπριακό.Η Τουρκία κινείται για αναβάθμιση του ψευδοκράτους στοχεύοντας βαθμηδόν στη ταϊβανοποίηση των κατεχομένων. Τούτο σημαίνει διεθνείς πολιτικές και εμπορικές σχέσεις και επαφές του ψευδοκράτους ως μη αναγνωρισμένο κράτος.
Την ίδια ώρα, η Άγκυρα προωθεί μέσα από το οικονομικό πρόγραμμα Τουρκίας-ψευδοκράτους (που καλύπτει την περίοδο 2013-2015), μέτρα που ενισχύουν την εξάρτηση των κατεχομένων και μια μορφή προσάρτησης. Γι’ αυτό και προωθεί την αλλαγή στις δομές του ψευδοκράτους. Αλλαγές που αφορούν τον τρόπο λειτουργίας του κατοχικού καθεστώτος, ενώ είναι σαφές πως επιχειρείται και έλεγχος των κατεχομένων από το τουρκικό κεφάλαιο. Η προώθηση, για παράδειγμα, «νομοθεσιών» που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις στα κατεχόμενα, στοχεύουν στην κάθοδο τουρκικών κεφαλαίων. Σε αυτά προστίθενται μια σειρά από άλλες κινήσεις που αφορούν την αύξηση του τουρκικού πληθυσμού και η παράνομη παραχώρηση «υπηκοοτήτων».
Πώς θα κινηθούν οι Τούρκοι για να προωθήσουν τους σχεδιασμούς τους; Με βάση τις σημερινές συνθήκες αναμένουν την κατάρρευση της διαδικασίας ή τη ματαίωσή της. Διαφορετικά θα επιχειρήσουν μέσα από τη διαδικασία, στην περίπτωση που θα αρχίσουν συνομιλίες, να προωθήσουν ρυθμίσεις αναβάθμισης του ψευδοκράτους. Πιο ευνοϊκό σενάριο, για την τουρκική πλευρά, είναι να καταρρεύσει η προσπάθεια για επανέναρξη των συνομιλιών ή να οδηγηθεί σε αδιέξοδο μετά που θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Τότε η Άγκυρα θα επιχειρήσει να προβάλει τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει λύση στο πλαίσιο των παραμέτρων των Ηνωμένων Εθνών. Η λογική του σεναρίου αυτού έχει ως βάση τη φόρμουλα των δύο κρατών. Ή, όπως αναφέρουν συχνά Τούρκοι αξιωματούχοι, θα πρέπει να επιτευχθεί συμφωνία στη βάση «της αναγνώρισης των πραγματικοτήτων».
Σε συζητήσεις που έχουν οι Τούρκοι αξιωματούχοι επιμένουν ακόμη πως θα πρέπει από τώρα να συζητηθεί «ποια θα είναι η θέση των δύο πλευρών μετά από ένα αδιέξοδο». Εννοούν με αυτό, βασικά, «ποια θα είναι η θέση του ψευδοκράτους» εάν αποτύχει η προσπάθεια. Κι αυτό, βέβαια, παραπέμπει σαφώς στους πραγματικούς στόχους της Άγκυρας.
Όπως προκύπτει και από τις εκτιμήσεις που γίνονται σε διπλωματικό επίπεδο, στόχος της Άγκυρας διά του σχεδίου Β (ή σχεδίου Α) δεν είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους, καθώς αυτό είναι σήμερα ανέφικτο. Ως εκ τούτου, όπως προκύπτει από συναφείς πληροφορίες, η Άγκυρα κινείται για προώθηση ενός μοντέλου τύπου Ταϊβάν. Δεν είναι τυχαίο που από τουρκικής πλευράς προτάσσεται από τώρα η ανάγκη να «συζητηθούν άλλης μορφής συνεννοήσεις» για το Κυπριακό.
Είναι σαφές πως μέσα στους σχεδιασμούς της Άγκυρας εκείνο που θεωρείται σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης της τακτικής της είναι και το κεφάλαιο της Ενέργειας. Η Τουρκία έχει και πρόσφατα διαμηνύσει πως «οι Ε/κ δεν θα μπορούν να εξάγουν το φυσικό αέριο μόνοι τους και αν θέλουν να το βγάλουν και να το χρησιμοποιήσουν θα πρέπει να δημιουργήσουν ένα νέο συνεταιρισμό με το ψευδοκράτος ή θα συζητήσουν τα δύο κράτη». Υποδεικνύεται πως η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική λύση για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στον κόσμο είναι μέσω της
Τουρκίας.
Κοντολογίς, η Άγκυρα θέλει να αναβαθμίσει πολιτικά και οικονομικά το ψευδοκράτος, να δημιουργήσει ένα καθεστώς που παραπέμπει στο μοντέλο Ταϊβάν και, την ίδια ώρα, θεωρεί πως θα πρέπει να έχει λόγο και μερίδιο στο φυσικό πλούτο της χώρας.
«Επιβεβαίωση δικαιωμάτων…»
Αυτό που επιδιώκει η Άγκυρα -και αυτό θα διαφαίνεται έντονα στους σχεδιασμούς- είναι «η επιβεβαίωση δικαιωμάτων και κεκτημένων» στην Κύπρο, με βασική επιδίωξη την αναβάθμιση και εδραίωση του ρόλου της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Διαχρονικά αυτός είναι ο στόχος και είναι πρόδηλο ότι η Κύπρος χρησιμοποιείται ως όχημα για να εκπληρώσει τους σχεδιασμούς της στην ευρύτερη περιοχή και για στρατηγικό έλεγχο.
«ΤΟ ΟΡΑΜΑ»: Σχεδιασμός μέχρι το 2016 – Συζητήσεις από τον Μάιο του 2012
Δύο χωριστά κράτη θα λειτουργούν στην Κύπρο από το 2016. Αυτό είναι το συμπέρασμα του εργαστηρίου «Το όραμα για το μέλλον της ‘’ΤΔΒΚ’’» που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα στις 12 Μαΐου 2012 από το Σύνδεσμο Οικονομικών Σχέσεων Ευρασίας.
Αυτό που καταγράφεται ως αποτέλεσμα είναι πως από το 2016 θα εμφανισθεί στην Κύπρο ένα οικοδόμημα αποτελούμενο από δύο κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Τότε προέβλεπαν ότι οι συνομιλίες θα αναστέλλονταν την 1η Ιουλίου 2012 λόγω της ανάληψης της Προεδρίας της ΕΕ από την Κυπριακή Δημοκρατία και των προεδρικών εκλογών (το Φεβρουάριο). Τούτο λίγο-πολύ ήταν αναμενόμενο και επιβεβαιώθηκε.
Υπήρχε, όμως, στην κίνηση αυτή για αναστολή των συζητήσεων και μια ουρά. Σημειωνόταν και τον Μάρτιο του 2013 οι συνομιλίες δεν πρέπει να συνεχιστούν από το σημείο που σταμάτησαν, αλλά πρέπει να αρχίσουν με διαφορετική διαδικασία για την επίτευξη λύσης.
Στην ίδια ανάλυση υποδεικνυόταν ότι μετά την 1η Ιουλίου 2012 υπήρχε το ενδεχόμενο να σημειωθούν νέες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, οι οποίες να έχουν σχέση με τις εξελίξεις στο κυπριακό πρόβλημα, και για αυτό το λόγο τόσο η Τουρκία όσο και η «ΤΔΒΚ» πρέπει να είναι έτοιμες για κάτι τέτοιο και ότι πρέπει να κατευθύνουν τις εξελίξεις αυτές. Επισημαίνεται ότι από τη στιγμή που η περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων αποτελεί βακουφική γη, η εγκατάσταση τόσο των Ελληνοκυπρίων όσο και Τουρκοκυπρίων στα Βαρώσια υπό την «κυριαρχία» της «ΤΔΒΚ» είναι κάτι το αντιφατικό.
Η διεθνής αναβάθμιση του ψευδοκράτους αποτελεί μια από τις βασικές επιδιώξεις της τουρκικής πλευράς, η οποία μεθοδεύει τούτο μέσα από διάφορες κινήσεις και σενάρια. Το λεγόμενο σχέδιο Β, το οποίο πρακτικά αποτελεί την πρώτη στρατηγική της Άγκυρας, έχει επανέλθει στο προσκήνιο, σκοπίμως, για να διαμορφωθεί ένα ασφυκτικό κλίμα πιέσεων για την ελληνοκυπριακή πλευρά ενόψει αδιεξόδου στο Κυπριακό.Η Τουρκία κινείται για αναβάθμιση του ψευδοκράτους στοχεύοντας βαθμηδόν στη ταϊβανοποίηση των κατεχομένων. Τούτο σημαίνει διεθνείς πολιτικές και εμπορικές σχέσεις και επαφές του ψευδοκράτους ως μη αναγνωρισμένο κράτος.
Την ίδια ώρα, η Άγκυρα προωθεί μέσα από το οικονομικό πρόγραμμα Τουρκίας-ψευδοκράτους (που καλύπτει την περίοδο 2013-2015), μέτρα που ενισχύουν την εξάρτηση των κατεχομένων και μια μορφή προσάρτησης. Γι’ αυτό και προωθεί την αλλαγή στις δομές του ψευδοκράτους. Αλλαγές που αφορούν τον τρόπο λειτουργίας του κατοχικού καθεστώτος, ενώ είναι σαφές πως επιχειρείται και έλεγχος των κατεχομένων από το τουρκικό κεφάλαιο. Η προώθηση, για παράδειγμα, «νομοθεσιών» που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις στα κατεχόμενα, στοχεύουν στην κάθοδο τουρκικών κεφαλαίων. Σε αυτά προστίθενται μια σειρά από άλλες κινήσεις που αφορούν την αύξηση του τουρκικού πληθυσμού και η παράνομη παραχώρηση «υπηκοοτήτων».
Πώς θα κινηθούν οι Τούρκοι για να προωθήσουν τους σχεδιασμούς τους; Με βάση τις σημερινές συνθήκες αναμένουν την κατάρρευση της διαδικασίας ή τη ματαίωσή της. Διαφορετικά θα επιχειρήσουν μέσα από τη διαδικασία, στην περίπτωση που θα αρχίσουν συνομιλίες, να προωθήσουν ρυθμίσεις αναβάθμισης του ψευδοκράτους. Πιο ευνοϊκό σενάριο, για την τουρκική πλευρά, είναι να καταρρεύσει η προσπάθεια για επανέναρξη των συνομιλιών ή να οδηγηθεί σε αδιέξοδο μετά που θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Τότε η Άγκυρα θα επιχειρήσει να προβάλει τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει λύση στο πλαίσιο των παραμέτρων των Ηνωμένων Εθνών. Η λογική του σεναρίου αυτού έχει ως βάση τη φόρμουλα των δύο κρατών. Ή, όπως αναφέρουν συχνά Τούρκοι αξιωματούχοι, θα πρέπει να επιτευχθεί συμφωνία στη βάση «της αναγνώρισης των πραγματικοτήτων».
Σε συζητήσεις που έχουν οι Τούρκοι αξιωματούχοι επιμένουν ακόμη πως θα πρέπει από τώρα να συζητηθεί «ποια θα είναι η θέση των δύο πλευρών μετά από ένα αδιέξοδο». Εννοούν με αυτό, βασικά, «ποια θα είναι η θέση του ψευδοκράτους» εάν αποτύχει η προσπάθεια. Κι αυτό, βέβαια, παραπέμπει σαφώς στους πραγματικούς στόχους της Άγκυρας.
Όπως προκύπτει και από τις εκτιμήσεις που γίνονται σε διπλωματικό επίπεδο, στόχος της Άγκυρας διά του σχεδίου Β (ή σχεδίου Α) δεν είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους, καθώς αυτό είναι σήμερα ανέφικτο. Ως εκ τούτου, όπως προκύπτει από συναφείς πληροφορίες, η Άγκυρα κινείται για προώθηση ενός μοντέλου τύπου Ταϊβάν. Δεν είναι τυχαίο που από τουρκικής πλευράς προτάσσεται από τώρα η ανάγκη να «συζητηθούν άλλης μορφής συνεννοήσεις» για το Κυπριακό.
Είναι σαφές πως μέσα στους σχεδιασμούς της Άγκυρας εκείνο που θεωρείται σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης της τακτικής της είναι και το κεφάλαιο της Ενέργειας. Η Τουρκία έχει και πρόσφατα διαμηνύσει πως «οι Ε/κ δεν θα μπορούν να εξάγουν το φυσικό αέριο μόνοι τους και αν θέλουν να το βγάλουν και να το χρησιμοποιήσουν θα πρέπει να δημιουργήσουν ένα νέο συνεταιρισμό με το ψευδοκράτος ή θα συζητήσουν τα δύο κράτη». Υποδεικνύεται πως η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική λύση για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στον κόσμο είναι μέσω της
Τουρκίας.
Κοντολογίς, η Άγκυρα θέλει να αναβαθμίσει πολιτικά και οικονομικά το ψευδοκράτος, να δημιουργήσει ένα καθεστώς που παραπέμπει στο μοντέλο Ταϊβάν και, την ίδια ώρα, θεωρεί πως θα πρέπει να έχει λόγο και μερίδιο στο φυσικό πλούτο της χώρας.
«Επιβεβαίωση δικαιωμάτων…»
Αυτό που επιδιώκει η Άγκυρα -και αυτό θα διαφαίνεται έντονα στους σχεδιασμούς- είναι «η επιβεβαίωση δικαιωμάτων και κεκτημένων» στην Κύπρο, με βασική επιδίωξη την αναβάθμιση και εδραίωση του ρόλου της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Διαχρονικά αυτός είναι ο στόχος και είναι πρόδηλο ότι η Κύπρος χρησιμοποιείται ως όχημα για να εκπληρώσει τους σχεδιασμούς της στην ευρύτερη περιοχή και για στρατηγικό έλεγχο.
«ΤΟ ΟΡΑΜΑ»: Σχεδιασμός μέχρι το 2016 – Συζητήσεις από τον Μάιο του 2012
Δύο χωριστά κράτη θα λειτουργούν στην Κύπρο από το 2016. Αυτό είναι το συμπέρασμα του εργαστηρίου «Το όραμα για το μέλλον της ‘’ΤΔΒΚ’’» που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα στις 12 Μαΐου 2012 από το Σύνδεσμο Οικονομικών Σχέσεων Ευρασίας.
Αυτό που καταγράφεται ως αποτέλεσμα είναι πως από το 2016 θα εμφανισθεί στην Κύπρο ένα οικοδόμημα αποτελούμενο από δύο κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Τότε προέβλεπαν ότι οι συνομιλίες θα αναστέλλονταν την 1η Ιουλίου 2012 λόγω της ανάληψης της Προεδρίας της ΕΕ από την Κυπριακή Δημοκρατία και των προεδρικών εκλογών (το Φεβρουάριο). Τούτο λίγο-πολύ ήταν αναμενόμενο και επιβεβαιώθηκε.
Υπήρχε, όμως, στην κίνηση αυτή για αναστολή των συζητήσεων και μια ουρά. Σημειωνόταν και τον Μάρτιο του 2013 οι συνομιλίες δεν πρέπει να συνεχιστούν από το σημείο που σταμάτησαν, αλλά πρέπει να αρχίσουν με διαφορετική διαδικασία για την επίτευξη λύσης.
Στην ίδια ανάλυση υποδεικνυόταν ότι μετά την 1η Ιουλίου 2012 υπήρχε το ενδεχόμενο να σημειωθούν νέες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, οι οποίες να έχουν σχέση με τις εξελίξεις στο κυπριακό πρόβλημα, και για αυτό το λόγο τόσο η Τουρκία όσο και η «ΤΔΒΚ» πρέπει να είναι έτοιμες για κάτι τέτοιο και ότι πρέπει να κατευθύνουν τις εξελίξεις αυτές. Επισημαίνεται ότι από τη στιγμή που η περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων αποτελεί βακουφική γη, η εγκατάσταση τόσο των Ελληνοκυπρίων όσο και Τουρκοκυπρίων στα Βαρώσια υπό την «κυριαρχία» της «ΤΔΒΚ» είναι κάτι το αντιφατικό.
